Драма театры. А.Н. Островский, содан кейін атаман Столыпиным бастамасымен фермер казак Шипова арқылы 1858 жылы салынды. бірінші тұсаукесері 1859 жылдың күзінде жанкүйерлер тобын берді. премьерасы комедия А.Н. болды Ostovskogo «Кедейлік ешқандай қылмыс болып табылады.» Алғашында, театр жиі классикалық туындыларын сахналады. Бірақ ХІХ және ерте HHstoletiya Л.Н. қазіргі заманғы жазушыларының пьесалар репертуарында пайда бола бастады Толстой, AP Чехов А.М. Горький. Қазақ драма тұрақты анықтамалықтардан Ғ.Мүсірепов «Қозы Көрпеш және Баян Сұлу» С. Мұқанов Шоқан Уәлиханов «және» Ботагөз «С. Жунусова» Өлімнен де күшті «репертуарын байытқан ... Оралда театр мәдениет, махаббат пен сатып алу ошақтарында болды зиялы қауым, жұмысшылар мен қызметкерлердің құрмет. Бұл команда әрдайым көрермендер мәселелерiн қадағалайтын, хош, тыныштық шындық тұрған және жұмыс істеген, есе қарқынын сақтай отырып, өйткені, таңқаларлық емес. Өткен жылдар ішінде театр талантты режиссерлер, сахна шеберлері, жоғары талант актерлері, Қазақстан Республикасының еңбек сіңірген әртістері жұмыс істеді
Мұрат Мөңкеұлы отаршылдық заманында қазақ жұртының қаналып, әбден қажыған сәтінде елдің жарасын жамап, қарапайым халықты өлең-жырларымен рухтандырып отырған. Ел тәуелсіздігін аңсап, халықтың бүгіні мен кешегі күндерін салыстыра жырлаған. Халықты бірлікке шақырып, ел үшін күресуді талап еткен. Қазақ батырларын қолға қару алып, жаудың бетін қайтаруға әрдайым өткір ұрандар тастаған. Түрлі саяси науқандардың тұсында зар заман ағымына әр қилы толғаулар айтады. Мұрат ақының «Үш қиян» шығармасында халықтың қара шаңырағы шайқалып, босағасы тари түскендігі қара өлеңде айқара көрсетіліп баяндалған. Адам пиғылының төмендеп, заманның азғандығын ашына сөз етеді. Өлеңдерінде жүректе қалған мұңның тап қазір болып жатқан сықылды етіп, жұртты тебірентпей қоймаған. Көшпенді мемлекеттің жазда жайлаудан, қыста қыстаудан айырылып, тығырыққа тірелгендігін, тұрмыс жағдайының күрт нашарлап, өмірге көлденең соққан жел ата-бабадан келе жатқан асыл мұраның бытшыты шыққанын жазған.
Мұрат Мөңкеұлы отаршылдық заманында қазақ жұртының қаналып, әбден қажыған сәтінде елдің жарасын жамап, қарапайым халықты өлең-жырларымен рухтандырып отырған. Ел тәуелсіздігін аңсап, халықтың бүгіні мен кешегі күндерін салыстыра жырлаған. Халықты бірлікке шақырып, ел үшін күресуді талап еткен. Қазақ батырларын қолға қару алып, жаудың бетін қайтаруға әрдайым өткір ұрандар тастаған. Түрлі саяси науқандардың тұсында зар заман ағымына әр қилы толғаулар айтады. Мұрат ақының «Үш қиян» шығармасында халықтың қара шаңырағы шайқалып, босағасы тари түскендігі қара өлеңде айқара көрсетіліп баяндалған. Адам пиғылының төмендеп, заманның азғандығын ашына сөз етеді. Өлеңдерінде жүректе қалған мұңның тап қазір болып жатқан сықылды етіп, жұртты тебірентпей қоймаған. Көшпенді мемлекеттің жазда жайлаудан, қыста қыстаудан айырылып, тығырыққа тірелгендігін, тұрмыс жағдайының күрт нашарлап, өмірге көлденең соққан жел ата-бабадан келе жатқан асыл мұраның бытшыты шыққанын жазған.