Музыка мәдениетінің өткеніне ой жүгіртіп, әр алуан тарихи деректерге жүгінсек, халық өнерінің қоры шексіз де, музыкалық аспаптардың түрі көп болғаны анық. Өткен ғасырлар үніне құлақ түрсек, біздің ата – бабаларымыз тастан, ағаштан, өсімдіктен, малдың терісінен, сүйегінен, мүйізден, ішектен, қылдан т.б. алуан түрлі заттардан дыбыс шығаруға болатынын аңғарып, қарапайым музыкалық аспаптар жасап алды. Қылқобыз – ерте заманнан келе жатқан қазақ халқының екі ішекті ысқышпен ойналатын аспабының бірі. Өзіндік жасырын сыры мол, адамның еркіне көне қоймайтын, күрделі аспап. Ішегі жылқының қылынан жасалады. Қобыз аспабының екі ішектісімен бірге – үш, төрт ішектілер және «нар қобыз», «жез қобыз» деп аталатын түрлері де бар. Ерте заманда қобызды тек бақсы-балгерлер ғана ұстаған. Халық аңызында қобыздың пайда болуы Қорқыт ата есімімен тығыз байланысты екені де айтылады.
Сыбызғы – қазақтың үрмелі көне музыкалық аспабы. Қурайдан, ағаштан, кейде жезден де жасалады. Ұзындығы 600-650 см не 700-800см болады. 3-4 ойықты. Сыбызғы ойықтарынан демді жай немесе күшті шығару арқылы түрлі дыбыс әуендері туады. Сыбызғы негізінен бақташылар арасында кең тараған. Бұл аспаптың жетілдірілген түрі фольклорлық-этнографиялық ансамблдер мен оркестрлерде қолданылады.
Дауылпаз – қазақтың литаврасы. Сабы бар, диаметрі 30 см аспап. Екі жағында да былғары жамылған. Аспаптың дыбысы өте жарқын естіледі, сондықтан әскери жорықтар кезіндегі шабуылдың басында, аң аулау кезінде, қозғалу туралы хабарлау үшін қолданылған. Бұл аспапта қолмен немесе қамшымен ұру арқылы ойнауға болады.
Қылқобыз-ысқышпен ойнайтын аспап,бақсы-балгерлер қолданған
Дауылпаз-диаметрі 30см аспап,қолмен н/е қамшымен ойналады.
Сыбызғы-демді жәй н/е күшті шығару арқылы ойналады,оркестрлерде қолданылады.