Мына сөйлемдерден келер шақ етістікті анықта. А) Кеудесін қағып көріп, тоқ жіберіп, қанын алып қарады.
Ә) Дәрігерлер одан кейін тамырын ұстайды.
Б) Геологтардың тауды зерттеуін дәрігердің адам қарауымен салыстырды.
Д) Оның қазынасын тауып, халықтың керегіне жұмсап жатыр.
С) Ақыры таудың тіршілігін толық анықтайды, тәжірибе жүргізді.
Е) Дәрігерлер адамның денсаулық күйін білу үшін сыртқы бейнесіне көз жібереді.
Жайлау – қыстаудың алыс жатқан даладағы қоныс. Жайлауды шөбі шүйгін, суы мол, әрі, түнық, салқын ауалы жерден таңдайды. Онда жылдың үш маусымында ел болмайды. Қыста аппақ қар басып жатады.
Жазға қарай жайлаудың шөбі жақсы өседі. Ол кезде жер беті жасыл пүліс сияқты қүлпырады. Қыстан арықтап шыққан мал жайлауда тойып, семіреді. Адамдар да сергиді. Қысқа арнап сүт тағамдарын дайындайды. Ал көктеу қонысында мал төлдетеді. Көктеуге әдетте жылы, жауын-шашыны көп бола бермейтін, малдың төлі түрлі жұттарға аз ұшырайтын ойпаң қоныс таңдалады. Күзеуде қазақ малдың семірген тұсын көздеп базарға жақын жақтарға, өз тұрмысының ыңғайына қарай қоныс тауып отыра берген.
Когда-то, давным -давно, жили старик со старухой. У них был всего один сын, Алтын-сака - золотая бабка. Звали его так потому, что у него была золотая бабка - биток. В бабки он играл лучше всех - никто не мог его обыграть.
Как-то раз старик отправился на озеро поить лошадей. Пригнал табун к воде, а лошади гривами и хвостами трясут, копытами бьют, ржут тревожно, от озера отступают: кто-то хватает их за гривы, тянет за губы - пить не дает.
"Что там такое? - думает старик. - Надо посмотреть".
Только он нагнулся к воде - кто-то хвать его за бороду! Попробовал старик вырваться - не может.
Видит старик - вцепилась ему в бороду сама старуха убыр - ведьма. Стал он просить ее:
- Эй, убыр, отпусти меня, не держи! Стадо баранов тебе за это дам!
- Не нужны мне твои бараны! - отвечает убыр.
- Табун коней тебе дам, только отпусти!
- И коней твоих мне не нужно.
- Что же тебе тогда дать?
- Дай мне то, что у тебя только одно в юрте.