әдепті , әдетте, арлы да иманды, қайырымды да, мейірімді келеді, айналасымен , ел-жұртпен сыйластыққа, ынтымақ - бірлік пен татулықта өмір сүреді. болатын барлық жақсы қасиеттерді үйреніп, жаман мінез, әдеттерден, ұнамсыз қылықтардан аулақ болуға тырысуы керек. жолдастарымен, туыстарымен қарым - қатынас жасағанда, оның таныс еместігіне, алыс жақындығына, үлкен кішілігіне , қызмет дәрежесіне қарамай, кішіпейіл, әдепті болуы керкек. бұл сенің ілік борышың. ілік қасиетінің қайнары – сәлем беру, үлкенге сый –құрмет, кішіге ізеттілік көрсету екенін білеміз. ң әр күнгі іс - қимылы таңертеңгі сәлем мен жақсы лебіз. ілік – өткінші міндет емес, өмірлік міндет. әдептіліктің белгісі-сәлемдесу.қазақта “әдепті елдің алыстан сәлем береді”, деген аталы сөз бар. өйткені сәлемдесу, амандасу ң әрбір жан иелерінің бір-біріне ізет, сый құрметін көрсетеді. әдеп, қ амандасудан басталады. ң рухани тарихында қолы жеткен зор игілігі – сәлемдесу. сәлемдесу о заманнан құдайшылық, имандылық кісілік нышаны ретінде түсініліп, қабылданған.
Биыл жазғы демалыс басталысымен мен ауылға кеткен болатынмын. Ондағы достарыммен талай қызықты бастан кештік. Солардың біреуін айта кетейін.
Күндердің бірінде біздің үйдің қой кезегі келіп, мені атам мен әжем қой бағуға жібереді. Мен жаныма досымды ертіп, біріміз атқа мініп, біріміз есекке мініп, бір отар қойды айдап кеттік. Жарты күн өтіп, түскі тамақты ішіп алған соң, досымның ұйқысы келіп, маған «кезектесіп ұйықтайық» деп, өзі жатып қалды. Мен біраз табиғатты тамашалап, қойларды бақылап отырғанымда қалай ұйықтап кеткенімді де білмеймін. Бір кезде оянсам, отар қойымыздың біреуі де жоқ. Досымды оятып, екеуміз не істерімізді білмей, әбден састық. Амал жоқ, ауылға қайта келуге тура келді. Не деп айтарымызды да білмейміз. Бір ауылдың қойы із түзсіз жоқ. «Енді қайттік?» деп еңсеміз түсіп келе жатқанда көрші үйдің қорасының алдында тұрған қойды көрдік. Не қуанарымызды, не жыларымызды білмей, қораға жақындап келсек, әлгі үйдің қойлары түгел орнында. Досым екеуміз аң - таңбыз. Бұл сонда қалай болғаны? Қойлардың өздері қайтып кетуі мүмкін емес. Сөйтсек, ауылда қалған достарымыз келісіп, осылай әзілдеспек болған екен! Мұны естігенде, әрине, алдымен достарымызға біраз ренжідік. Бірақ уақыт өте келе, бұл әзіл есте қаларлықтай оқиға болды.
ответ:
әдепті , әдетте, арлы да иманды, қайырымды да, мейірімді келеді, айналасымен , ел-жұртпен сыйластыққа, ынтымақ - бірлік пен татулықта өмір сүреді. болатын барлық жақсы қасиеттерді үйреніп, жаман мінез, әдеттерден, ұнамсыз қылықтардан аулақ болуға тырысуы керек. жолдастарымен, туыстарымен қарым - қатынас жасағанда, оның таныс еместігіне, алыс жақындығына, үлкен кішілігіне , қызмет дәрежесіне қарамай, кішіпейіл, әдепті болуы керкек. бұл сенің ілік борышың. ілік қасиетінің қайнары – сәлем беру, үлкенге сый –құрмет, кішіге ізеттілік көрсету екенін білеміз. ң әр күнгі іс - қимылы таңертеңгі сәлем мен жақсы лебіз. ілік – өткінші міндет емес, өмірлік міндет. әдептіліктің белгісі-сәлемдесу.қазақта “әдепті елдің алыстан сәлем береді”, деген аталы сөз бар. өйткені сәлемдесу, амандасу ң әрбір жан иелерінің бір-біріне ізет, сый құрметін көрсетеді. әдеп, қ амандасудан басталады. ң рухани тарихында қолы жеткен зор игілігі – сәлемдесу. сәлемдесу о заманнан құдайшылық, имандылық кісілік нышаны ретінде түсініліп, қабылданған.
объяснение:
Биылғы жылғы қызық оқиғалар
Биыл жазғы демалыс басталысымен мен ауылға кеткен болатынмын. Ондағы достарыммен талай қызықты бастан кештік. Солардың біреуін айта кетейін.
Күндердің бірінде біздің үйдің қой кезегі келіп, мені атам мен әжем қой бағуға жібереді. Мен жаныма досымды ертіп, біріміз атқа мініп, біріміз есекке мініп, бір отар қойды айдап кеттік. Жарты күн өтіп, түскі тамақты ішіп алған соң, досымның ұйқысы келіп, маған «кезектесіп ұйықтайық» деп, өзі жатып қалды. Мен біраз табиғатты тамашалап, қойларды бақылап отырғанымда қалай ұйықтап кеткенімді де білмеймін. Бір кезде оянсам, отар қойымыздың біреуі де жоқ. Досымды оятып, екеуміз не істерімізді білмей, әбден састық. Амал жоқ, ауылға қайта келуге тура келді. Не деп айтарымызды да білмейміз. Бір ауылдың қойы із түзсіз жоқ. «Енді қайттік?» деп еңсеміз түсіп келе жатқанда көрші үйдің қорасының алдында тұрған қойды көрдік. Не қуанарымызды, не жыларымызды білмей, қораға жақындап келсек, әлгі үйдің қойлары түгел орнында. Досым екеуміз аң - таңбыз. Бұл сонда қалай болғаны? Қойлардың өздері қайтып кетуі мүмкін емес. Сөйтсек, ауылда қалған достарымыз келісіп, осылай әзілдеспек болған екен! Мұны естігенде, әрине, алдымен достарымызға біраз ренжідік. Бірақ уақыт өте келе, бұл әзіл есте қаларлықтай оқиға болды.