ответ: өмірдің мәні. "өмірдің мәні туралы ойланбайтын бар ма? " деген сұраққа кім болса да: "жоқ, өз өмірінің мәні туралы ойланбайтын, толғанбайтын, мағыналы өмір сүруге әрекет етуге тырыспайтын болмайды", — деп жауап беретін болар. олай болса, біз де бір уақыт өз өміріміздің мәні туралы ойларымызды ортаға салып көрейікші.
ұлы абайдың жас ұрпаққа: "атаның ұлы болма, ң ұлы бол" деп өсиет калдырғаны белгілі.
әрине, бұл жерде өз атына лайық, ізгі, мейірімді, өзгелерді қадірлейтін, өз мүддесін қоғам мүддесімен ұштастыра алатын, өзі үшін де, өзгелер үшін де еңбек ете білетін, өз құқығын қорғап, өзгелердің кұқығын сыйлайтын, өмірден кеткен соң артына жақсы сөзі мен ісін қалдыратын туралы әңгіме болып отырғаны анық.
дегенмен бұдан туындап жататын сұрақтар да аз болмаса керек. сонда қалай, кез келген бұл дүниеге келгеннен кейін бар өмірін артына жақсы із қалдыруға арнауға міндетті болғаны ғой? ң бәрі ұлы тұлғалар сияқты еңбек етіп, артына игілікті мұра қалдыра ала ма? ондайға тырысу қатардағы үшін қиял, орындалмайтын арман емес пе?
"менің өмірлік тұрғым басқа, — дейді біреулер, — өмір ға екі рет келмейді. сондықтан мынау көк аспан мен жарық күннің астында сайран салып қалу керек. аузың барда асап қал. ішіп-же. киін. сауық құр. нәпсіңді қандыр. ләззат ал". қайсысы дұрыс?
мұндай сұраққа сылдырата жауап бере салу қиын емес. өмірінің мәніне қатысты мәселе — ол әр ң өзінің жеке мәселесі. мұндайда дайын рецепт беруден онды нәтиже шыға кояр ма екен? дүние жүзінде қанша болса, сонша өмірлік ұстаным бар. ал талқының, пікір алмасудың ешқашан артықшылығы болмайтыны анық.
өткен ғасырларда өмір сүрген ғұламалар бұқаралық санадағы түсініктерге талдау жасай отырып, ң болмысының абстрактілі және өзгермейтінін негізге ала отырып, ң өмірінің мәні оның іс-әрекеттерінің негізгі мақсаты мен мұратынан тұрады деген қағидаға ден қойып келгені мәлім. бұдан дүниені рухани құралдармен өзгерту мүмкіндігі туралы ой туады. көптеген философтар өмірдің мәнін жеке ң дүниетанымдық жүйесінің көрсеткіші, моральдық нормаларды бейнелейтін реттеуші үғым ретінде қабылдайды. бұл жерде өмірінің мәнін белгілі бір тұтынушылық стандарттар мен жеке бастың қамтамасыз болуына жетумен байланыстырудың да негізсіз емес екендігін айта кету керек.
өмірдің мәні туралы сауалдарға ғылыми тұрғыдан нақты жауап қайтару мүмкіндігін теріске шығаратын теориялар да жоқ емес. ондай тұжырымдар өмірдің мәні әр жеке үшін өзінше, қайталанбас өзгешелігінен туындаса керек. егер дүние жүзінде 6 млрд-тан астам бар десек, өмірдің мәні туралы сонша пікір бар.
ал өмірдің мәні туралы философтар пікірлерінің жалпы қа ортақ, әлдеқалай бір жиынтық тұжырым болып шығып жатуының да өзіндік жөні бар. өмірінің мәні оның өлеуметтік жағдайларымен айқындалады. — белсеңді әрекет иесі. ол әлеуметтік жеделдетіп немесе тежеп, оған тура ықпал ете алады. тарихтың түрлі кезеңдерінде өзгеріп отыратын өмірінің мәнін, құндылығын айқындаушы — сол ң өзі. және ол жеке , қоғамнан тыс ұғым емес, ң мақсаттары мен қоғамды диалектикалық тұрғыдан біріктіретін ұғым.
национальное продолжает работу по преодолению идеологического кризиса, который в силу объективных причин возник на рубеже 80-90 г.г. хх в. это преодоление идет в двух направлениях: изживания идеологизации и классовых подходов к и одновременно - противодействия другой крайности: нигилистического отношения к отечественной классике как хiх, так и хх в. постепенное преодоление теоретического кризиса, в котором какое-то время находилась гуманитарная наука, свидетельствует о возвращении к взгляду на процесс, стремлению заново осмыслить и воссоздать на научной основе казахской от древности - до современности. ученые института и искусства им. м.о.ауэзова приступили к созданию новой 10-томной « казахской » по государственной программе «культурное наследие». научный труд, рассматривающий отечественной с позиций сегодняшнего дня, остро необходим сегодня как вузам, так и школам, без него невозможно создать качественные учебники и учебные пособия нового поколения. работа по созданию новой основана на концепции, вытекающей из необходимости учета не только принципа , но главным образом закономерностей развития мировой и внутреннего развития национальной художественной мысли и культуры. это предполагает не слепое следование за гражданской или политической государства, хотя никто не может отрицать, что духовная жизнь общества тесно связана с и социально-политическими условиями страны. новая в 10 томах будет периодизироваться по-новому, исходя из эволюции художественного слова по законам эстетики. это означает, что казахская в своем художественном развитии прошла три больших этапа: 1) до абая (древний и средневековый период), 2) абаевской эпохи (новое время), 3) послеабаевская (новейшее время). 1 том - казахского фольклора, 2 том - древней , 3 том - казахской средневековья и периода казахского ханства, 4 том - казахской i половины xix века, 5 том - казахской ii половины xix века, 6 том - казахской начала хх века, 7 том - казахской 20-30 годов хх века, 8 том - казахской 40-60 годов хх века, 9 том - казахской 60-80 годов хх века, 10 том - казахской периода независимости. в настоящее время подготовлены и изданы следующие тома: 1 том - казахского фольклора предлагаемый вниманию читателей труд представляет собоюпервый том« казахской », написанной учеными института и искусства им. м.о.ауэзова в 10 томах. посвящен он фольклору. в нем впервые предпринята попытка изучить фольклор в диахронном разрезе, исследовать национального фольклора с древнейших времен до современности. в отличие от работ прежних лет, в которых фольклор рассматривался только как устная словесность, в этой монографии фольклор понимается широко, а именно как народная культура в целом и изучается в комплексе с обычаями, и верованиями как далеких предков казахов, так и собственно казахского этноса. именно такой подход и определил структуру и книги, что позволило показать генезис и эволюцию фольклорных жанров от самых ранних, синкретических форм до полноценных художественных образований, раскрыть древние основы классических сюжетов и мотивов, проследить их трансформацию в художественные произведения, образы и поэтические приемы. это не удавалось в предыдущих работах, поскольку в них фольклор изучался в синхронном, статичном состоянии. в соответствии с и целями исследования фольклор рассматривается как культурный процесс, развивавшийся во все времена, начиная самого первобытного общества до наших дней, сопутствуя человеку во все периоды его . такое понимание обязывало изучать казахский фольклор на фоне общечеловеческого духовного развития с применением -типологического, сравнительного методов и с учетом как -стадиальных, так и цивилизационно-национальных закономерностей.
ответ: өмірдің мәні. "өмірдің мәні туралы ойланбайтын бар ма? " деген сұраққа кім болса да: "жоқ, өз өмірінің мәні туралы ойланбайтын, толғанбайтын, мағыналы өмір сүруге әрекет етуге тырыспайтын болмайды", — деп жауап беретін болар. олай болса, біз де бір уақыт өз өміріміздің мәні туралы ойларымызды ортаға салып көрейікші.
ұлы абайдың жас ұрпаққа: "атаның ұлы болма, ң ұлы бол" деп өсиет калдырғаны белгілі.
әрине, бұл жерде өз атына лайық, ізгі, мейірімді, өзгелерді қадірлейтін, өз мүддесін қоғам мүддесімен ұштастыра алатын, өзі үшін де, өзгелер үшін де еңбек ете білетін, өз құқығын қорғап, өзгелердің кұқығын сыйлайтын, өмірден кеткен соң артына жақсы сөзі мен ісін қалдыратын туралы әңгіме болып отырғаны анық.
дегенмен бұдан туындап жататын сұрақтар да аз болмаса керек. сонда қалай, кез келген бұл дүниеге келгеннен кейін бар өмірін артына жақсы із қалдыруға арнауға міндетті болғаны ғой? ң бәрі ұлы тұлғалар сияқты еңбек етіп, артына игілікті мұра қалдыра ала ма? ондайға тырысу қатардағы үшін қиял, орындалмайтын арман емес пе?
"менің өмірлік тұрғым басқа, — дейді біреулер, — өмір ға екі рет келмейді. сондықтан мынау көк аспан мен жарық күннің астында сайран салып қалу керек. аузың барда асап қал. ішіп-же. киін. сауық құр. нәпсіңді қандыр. ләззат ал". қайсысы дұрыс?
мұндай сұраққа сылдырата жауап бере салу қиын емес. өмірінің мәніне қатысты мәселе — ол әр ң өзінің жеке мәселесі. мұндайда дайын рецепт беруден онды нәтиже шыға кояр ма екен? дүние жүзінде қанша болса, сонша өмірлік ұстаным бар. ал талқының, пікір алмасудың ешқашан артықшылығы болмайтыны анық.
өткен ғасырларда өмір сүрген ғұламалар бұқаралық санадағы түсініктерге талдау жасай отырып, ң болмысының абстрактілі және өзгермейтінін негізге ала отырып, ң өмірінің мәні оның іс-әрекеттерінің негізгі мақсаты мен мұратынан тұрады деген қағидаға ден қойып келгені мәлім. бұдан дүниені рухани құралдармен өзгерту мүмкіндігі туралы ой туады. көптеген философтар өмірдің мәнін жеке ң дүниетанымдық жүйесінің көрсеткіші, моральдық нормаларды бейнелейтін реттеуші үғым ретінде қабылдайды. бұл жерде өмірінің мәнін белгілі бір тұтынушылық стандарттар мен жеке бастың қамтамасыз болуына жетумен байланыстырудың да негізсіз емес екендігін айта кету керек.
өмірдің мәні туралы сауалдарға ғылыми тұрғыдан нақты жауап қайтару мүмкіндігін теріске шығаратын теориялар да жоқ емес. ондай тұжырымдар өмірдің мәні әр жеке үшін өзінше, қайталанбас өзгешелігінен туындаса керек. егер дүние жүзінде 6 млрд-тан астам бар десек, өмірдің мәні туралы сонша пікір бар.
ал өмірдің мәні туралы философтар пікірлерінің жалпы қа ортақ, әлдеқалай бір жиынтық тұжырым болып шығып жатуының да өзіндік жөні бар. өмірінің мәні оның өлеуметтік жағдайларымен айқындалады. — белсеңді әрекет иесі. ол әлеуметтік жеделдетіп немесе тежеп, оған тура ықпал ете алады. тарихтың түрлі кезеңдерінде өзгеріп отыратын өмірінің мәнін, құндылығын айқындаушы — сол ң өзі. және ол жеке , қоғамнан тыс ұғым емес, ң мақсаттары мен қоғамды диалектикалық тұрғыдан біріктіретін ұғым.
ответ:
национальное продолжает работу по преодолению идеологического кризиса, который в силу объективных причин возник на рубеже 80-90 г.г. хх в. это преодоление идет в двух направлениях: изживания идеологизации и классовых подходов к и одновременно - противодействия другой крайности: нигилистического отношения к отечественной классике как хiх, так и хх в. постепенное преодоление теоретического кризиса, в котором какое-то время находилась гуманитарная наука, свидетельствует о возвращении к взгляду на процесс, стремлению заново осмыслить и воссоздать на научной основе казахской от древности - до современности. ученые института и искусства им. м.о.ауэзова приступили к созданию новой 10-томной « казахской » по государственной программе «культурное наследие». научный труд, рассматривающий отечественной с позиций сегодняшнего дня, остро необходим сегодня как вузам, так и школам, без него невозможно создать качественные учебники и учебные пособия нового поколения. работа по созданию новой основана на концепции, вытекающей из необходимости учета не только принципа , но главным образом закономерностей развития мировой и внутреннего развития национальной художественной мысли и культуры. это предполагает не слепое следование за гражданской или политической государства, хотя никто не может отрицать, что духовная жизнь общества тесно связана с и социально-политическими условиями страны. новая в 10 томах будет периодизироваться по-новому, исходя из эволюции художественного слова по законам эстетики. это означает, что казахская в своем художественном развитии прошла три больших этапа: 1) до абая (древний и средневековый период), 2) абаевской эпохи (новое время), 3) послеабаевская (новейшее время). 1 том - казахского фольклора, 2 том - древней , 3 том - казахской средневековья и периода казахского ханства, 4 том - казахской i половины xix века, 5 том - казахской ii половины xix века, 6 том - казахской начала хх века, 7 том - казахской 20-30 годов хх века, 8 том - казахской 40-60 годов хх века, 9 том - казахской 60-80 годов хх века, 10 том - казахской периода независимости. в настоящее время подготовлены и изданы следующие тома: 1 том - казахского фольклора предлагаемый вниманию читателей труд представляет собоюпервый том« казахской », написанной учеными института и искусства им. м.о.ауэзова в 10 томах. посвящен он фольклору. в нем впервые предпринята попытка изучить фольклор в диахронном разрезе, исследовать национального фольклора с древнейших времен до современности. в отличие от работ прежних лет, в которых фольклор рассматривался только как устная словесность, в этой монографии фольклор понимается широко, а именно как народная культура в целом и изучается в комплексе с обычаями, и верованиями как далеких предков казахов, так и собственно казахского этноса. именно такой подход и определил структуру и книги, что позволило показать генезис и эволюцию фольклорных жанров от самых ранних, синкретических форм до полноценных художественных образований, раскрыть древние основы классических сюжетов и мотивов, проследить их трансформацию в художественные произведения, образы и поэтические приемы. это не удавалось в предыдущих работах, поскольку в них фольклор изучался в синхронном, статичном состоянии. в соответствии с и целями исследования фольклор рассматривается как культурный процесс, развивавшийся во все времена, начиная самого первобытного общества до наших дней, сопутствуя человеку во все периоды его . такое понимание обязывало изучать казахский фольклор на фоне общечеловеческого духовного развития с применением -типологического, сравнительного методов и с учетом как -стадиальных, так и цивилизационно-национальных закономерностей.