Природная лирика Абая Природная лирика Абая не пустая, а с большим смыслом. Его пейзаж полон действии, отношений людей. Пейзаж Абая в нашей крови и в нашей душе. Если приходит весна, мы вспоминаем его разделённые облака и его молний. Если приходит лето, то мы чувствуем как будто мы перекатываемся по зелёному полю Абая. Если приходит осень, то мы чувствуем как мы промокли в тумане Абая. Если приходит зима, то мы представляем замершего старика с белой бородой. Мы чувствуем его нежный ветер, дождь, мороз как в былые времена. Как будто его богатство доходит до всех нас. Вот в это всё величия Абая.
Ертеректе бір қарияның балаларының аты Қамысбай, Қасқырбай, Қойбай, Қубай, Субай, Қайрақбай, Пышақбай, Баубай, Балтабай екен. Балтабайы үйге келін түсіріп, сол жаңа түскен жас келінді сынамақ болған атасы өзеннің ар жағынан сасқалақтап жүгіріп келіп: «Судың ар жағында, қамыстың бер жағында қойды қасқыр жеп жатыр. Жылдам ауылға хабар бер. Балтабай пышақ қайрап әкеліп, адал бауыздап алсын. Мен қасқырды қуып кеттім», - депті. Мұнысы - «қысылтаяң шақта келінім көргенсіздік танытып, өзінің қайын аға, қайын атасының атын атап қояр ма екен?» деген ойы ғой. Сөйтсе, келіншек не істепті десеңші, шапшаң төбеге жүгіріп шығып, күйеуіне: «шапқы-ау, шапқы, шапшаң кел. Сарқыраманың ар жағында, сылдыраманың бер жағында маңыраманы ұлыма жеп жатыр. Атам: «жаныманы білеуітке жанып әкелсін» дейді. Өзі ұлыманы қуып кетті», - депті
Природная лирика Абая
Природная лирика Абая не пустая, а с большим смыслом. Его пейзаж полон действии, отношений людей. Пейзаж Абая в нашей крови и в нашей душе. Если приходит весна, мы вспоминаем его разделённые облака и его молний. Если приходит лето, то мы чувствуем как будто мы перекатываемся по зелёному полю Абая. Если приходит осень, то мы чувствуем как мы промокли в тумане Абая. Если приходит зима, то мы представляем замершего старика с белой бородой. Мы чувствуем его нежный ветер, дождь, мороз как в былые времена. Как будто его богатство доходит до всех нас. Вот в это всё величия Абая.
Ертеректе бір қарияның балаларының аты Қамысбай, Қасқырбай, Қойбай, Қубай, Субай, Қайрақбай, Пышақбай, Баубай, Балтабай екен. Балтабайы үйге келін түсіріп, сол жаңа түскен жас келінді сынамақ болған атасы өзеннің ар жағынан сасқалақтап жүгіріп келіп: «Судың ар жағында, қамыстың бер жағында қойды қасқыр жеп жатыр. Жылдам ауылға хабар бер. Балтабай пышақ қайрап әкеліп, адал бауыздап алсын. Мен қасқырды қуып кеттім», - депті. Мұнысы - «қысылтаяң шақта келінім көргенсіздік танытып, өзінің қайын аға, қайын атасының атын атап қояр ма екен?» деген ойы ғой. Сөйтсе, келіншек не істепті десеңші, шапшаң төбеге жүгіріп шығып, күйеуіне: «шапқы-ау, шапқы, шапшаң кел. Сарқыраманың ар жағында, сылдыраманың бер жағында маңыраманы ұлыма жеп жатыр. Атам: «жаныманы білеуітке жанып әкелсін» дейді. Өзі ұлыманы қуып кетті», - депті