А тумысынан жақсылыққа да жамандыққа да бейім жаратылған. Бұл екеуі бір-бірімен астасып жатқан қасиеттер. Жаратушы Ие осы арқылы адамды тепе-теңдікте ұстап, оны қай жаққа да бейімділікте жаратқан. «Әрбір сәби әу баста мұсылмандық сипатпен дүниеге келеді, кейіннен оны ата-анасы яхуди, христиан немесе мәжуси етеді» деген хадис мұның дәлелі. Демек, әрбір сәби дүниеге алғаш келгенде мұсылмандыққа жақындық танытқанмен, кейін өскен ортасы оны өзіне бейімдетіп кетуі мүмкін.
Адамдағы сана-сезім мен қарым-қабілеттер әр алуан. Жаратушы Аллаһ тағала адам бойына осыншалық қабілеттерді белгілі бір өлшеммен тиянақтап орналастырған. Негізгі мәселе, жаратылыстан бар осы қабілеттерді дұрыс ұштап, тәрбиелей білуде. Мәселен, әр адамның бойында өзін-өзі басқару қабілеті бар, осы қабілетін шыңдай білген адам барша тіршілік иелерінен басып озып, тіпті періштелерді де артта қалдырады. Сондай-ақ адамда «раббани латифа» немесе Ғазалиша айтқанда «маад ақыл» деген бар. Оны тура қолданған адам материалдық әлемнің тысындағы ғайып әлеміндегі тылсым дүниелерді көріп, ғайыптан сыр аулайтын қасиетке қол жеткізеді. Бұған қоса, адамға «мааш ақыл» деп аталатын осы дүниені терең сезінуге, түйсінуге мүмкіндік беретін ақыл да берілген.
Адам бойында сондай-ақ тәнқұмарлық, ашу, қырсықтық, ерегісу, қызғаныш сынды қисық мінездер де бар. Мәселе осы мінездерді өз ықтиярыңа бағындырып, дұрыс тәрбиелей білуде. Кез келген адам ар-ұжданды құрайтын – ақыл-қайрат, сезім, «раббани латифа» сияқты қасиеттерін жетілдіре білсе кәміл адам болуға талпынып, әлемнің түпкі мазмұнын түсінеді. Таным көкжиегін барынша тереңдете алған адам ғана нәпсісіне, мансапқұмарлыққа, атаққұмарлыққа жеңілмей, үлкен күнәлардан аулақ тұрады. Сондай-ақ ол қызғанышқа барып, амалдарының сауабын зая етпейді және қырсықтықтан арылып, уақытын текке кетіруден сақтанады.
Война - противное человеческому разуму событие. Сколько боли, тоски, горечи и одиночества несёт она в себе... Ничто в этом мире не проходит бесследно Даже через много лет война рисует в памяти людей страшные картины: голод, разруху, смерть, потери. Все эти ужасные воспоминания оставляют огромные шрамы на сердцах миллионов жителей нашей планеты.
В чём же заключается смысл войны? За что воюют люди и по сей день?
Эти во волнуют уже несколько поколений жителей Земли. Каждый видит войну по-своему: для кого-то это наживы, возможность оторвать «лакомый кусочек», а для кого-то - единственный защиты от врага и обеспечения мирного существования.
Для нас война - самое страшное, что может случиться в мире. Ведь она начинается только по вине человека. Зачем люди идут с оружием друг на друга? Зачем убивают? Ради чего? Из-за власти, территории или материальных ценностей? Впрочем, это даже не важно. В мире нет ничего дороже, чем жизнь. Жизнь - это величайший дар, данный нам Богом, и мы не имеем права самостоятельно распоряжаться им. А на войне именно так и происходит. Убийства, кровопролитие, жестокость... Люди забывают про свою человечность и превращаются в бездушных дикарей, жаждущих крови. Это неправильно... У людей нет повода воевать друг с другом. Все мы живём на одной планете, нас связывает многовековая история. Конечно, все мы разные, и никто не идеален, но это не повод махать оружием и убивать. Всегда можно договориться и достичь мира без пушек, ракет и танков, а с диалога. Надо учиться жить мирно и друг другу.
Мы надеемся, что русский человек силён духом и по сей день и всегда будет оставаться таковым. И как говорил Валентин Пикуль: «Россия вынести любые поражения, но побежденной ей не бывать. И нет такой силы, чтобы сломить ратный дух русского народа».
Адамдағы сана-сезім мен қарым-қабілеттер әр алуан. Жаратушы Аллаһ тағала адам бойына осыншалық қабілеттерді белгілі бір өлшеммен тиянақтап орналастырған. Негізгі мәселе, жаратылыстан бар осы қабілеттерді дұрыс ұштап, тәрбиелей білуде. Мәселен, әр адамның бойында өзін-өзі басқару қабілеті бар, осы қабілетін шыңдай білген адам барша тіршілік иелерінен басып озып, тіпті періштелерді де артта қалдырады. Сондай-ақ адамда «раббани латифа» немесе Ғазалиша айтқанда «маад ақыл» деген бар. Оны тура қолданған адам материалдық әлемнің тысындағы ғайып әлеміндегі тылсым дүниелерді көріп, ғайыптан сыр аулайтын қасиетке қол жеткізеді. Бұған қоса, адамға «мааш ақыл» деп аталатын осы дүниені терең сезінуге, түйсінуге мүмкіндік беретін ақыл да берілген.
Адам бойында сондай-ақ тәнқұмарлық, ашу, қырсықтық, ерегісу, қызғаныш сынды қисық мінездер де бар. Мәселе осы мінездерді өз ықтиярыңа бағындырып, дұрыс тәрбиелей білуде. Кез келген адам ар-ұжданды құрайтын – ақыл-қайрат, сезім, «раббани латифа» сияқты қасиеттерін жетілдіре білсе кәміл адам болуға талпынып, әлемнің түпкі мазмұнын түсінеді. Таным көкжиегін барынша тереңдете алған адам ғана нәпсісіне, мансапқұмарлыққа, атаққұмарлыққа жеңілмей, үлкен күнәлардан аулақ тұрады. Сондай-ақ ол қызғанышқа барып, амалдарының сауабын зая етпейді және қырсықтықтан арылып, уақытын текке кетіруден сақтанады.
Война - противное человеческому разуму событие. Сколько боли, тоски, горечи и одиночества несёт она в себе... Ничто в этом мире не проходит бесследно Даже через много лет война рисует в памяти людей страшные картины: голод, разруху, смерть, потери. Все эти ужасные воспоминания оставляют огромные шрамы на сердцах миллионов жителей нашей планеты.
В чём же заключается смысл войны? За что воюют люди и по сей день?
Эти во волнуют уже несколько поколений жителей Земли. Каждый видит войну по-своему: для кого-то это наживы, возможность оторвать «лакомый кусочек», а для кого-то - единственный защиты от врага и обеспечения мирного существования.
Для нас война - самое страшное, что может случиться в мире. Ведь она начинается только по вине человека. Зачем люди идут с оружием друг на друга? Зачем убивают? Ради чего? Из-за власти, территории или материальных ценностей? Впрочем, это даже не важно. В мире нет ничего дороже, чем жизнь. Жизнь - это величайший дар, данный нам Богом, и мы не имеем права самостоятельно распоряжаться им. А на войне именно так и происходит. Убийства, кровопролитие, жестокость... Люди забывают про свою человечность и превращаются в бездушных дикарей, жаждущих крови. Это неправильно... У людей нет повода воевать друг с другом. Все мы живём на одной планете, нас связывает многовековая история. Конечно, все мы разные, и никто не идеален, но это не повод махать оружием и убивать. Всегда можно договориться и достичь мира без пушек, ракет и танков, а с диалога. Надо учиться жить мирно и друг другу.
Мы надеемся, что русский человек силён духом и по сей день и всегда будет оставаться таковым. И как говорил Валентин Пикуль: «Россия вынести любые поражения, но побежденной ей не бывать. И нет такой силы, чтобы сломить ратный дух русского народа».