“Сәлемдесу – парыз” екенін бәріміз де білеміз. Осы парызымызды бұзбай, күн сайын көптеген адамдармен сәлемдесеміз, амандасамыз. Күнделікті өмірімізде ер кісілерге “Ассалаумағалейкүм!” деп амандасамыз. Араб тілінде бұл сөздің дәл солай айтылуы – “Салем әлейкум” және “Әлейкүм салем”. Аудармасында “Салем” – “Бейбітшілік”, “Әлейкүм” – “Сізге”. Сонда біздердің сәлемдесіп жүрген сөздеріміздің мағынасы – “Бейбітшілік Сізге”, “Сізге де бейбітшілік” болып шығады екен.
Ата-Бабаларымыздың, әке-шешелеріміздің: “Құдай тыныштығымызды бере көр” деп отыратыны – тыныштықты, бейбітшілікті тілегеннен шықса керек. Адамзаттың өзі бейбітшілікті қалайды емес пе. Біздің халық бұл сәлемді ерекшелеп, салихалылық беріп, “Ассалаумағалейкүм” деп, негізгі мағынасын бұзбай ажарландырған, айбат берген.
Бұлай амандасу, сәлемдесу біздің өмірімізге Исламмен бірге келгені сөзсіз, біздің халық ұлттық дәстүрлерімізді осы Исламға негіздеп, қайшылық болмайтын етіп, өмірлеріне енгізген ғой. Ал, сол Исламдық келгенге дейінгі өмірлерінде Ата-Бабаларымыз қалай амандасты екен? Қазір ТВ, радиоларда жүргізушілердің “Армысыз”, “Ар ма”, “Сәлем бердік” деп амандасқандарды көріп жүрміз. Бұлай амандасу сол әріден келе жатқан сәлемдесу түрі болар деп ойлаймын. “Сәлеметсіз бе”, “Саламат па” деген амандасу түрлері бертін келе, Совет заманында шыққан сияқты. Саясят араласуымен шыққан болар.
Қалай амандасқанда да, Қазақтың амандасуы құлаққа жағымды естіледі. “Сәлем – сөздің атасы” деген қазақ, амандасып, сәлемдесіп жүрейік!
Абай Құнанбаев - ұлы ақын, қазақ халқының мақтанышы-Семей облысында, Көк Шыңғыс тауларының арасында дүниеге келген. Абай есімін бала кезінде анасы берген, бұл "ойлы", "парасатты"дегенді білдіреді. Абай көп оқып, оқыды, халық ертегілері мен поэмаларын тыңдады, шығыс тілдерін білді, шетел мәдениетіне қызығушылық танытты.
Ол дарынды композитор болды. Өлеңдеріне 20-ға жуық әуен шығарды.
Абай ерте өлең жаза бастады, бірақ ұзақ уақыт бойы шығармаларын өз тегімен басып шығармады. Абай көзі тірісінде бірде-бір кітап шығармаса да, бүкіл дала оның есімін біліп, әндерін шырқады.
Маған оның " Жаз " өлеңі ұнайды. Ол жаз мезгіліндегі дала өмірін сипаттайды. Мұнда табиғат өздігінен емес, адаммен және оның өмірімен тығыз байланысты. Құлындардың қалай ойнайтынын, жас әйелдер киіз үйді ақылды түрде қояды, қаздар мен үйректер қалай ұшады, шатыр көлеңкесіндегі қарттар шай ішіп, бір-бірімен сөйлеседі. Жайлау сипаттамасы өте әдемі берілген.
Бұл өлеңді оқығаннан кейін мен жайлауда болғым келді, таза ауамен дем алып, түтіннің иісі бар хош иісті шай ішкім келді. Және ең бақытты адам сияқты сезіну.
“Сәлемдесу – парыз” екенін бәріміз де білеміз. Осы парызымызды бұзбай, күн сайын көптеген адамдармен сәлемдесеміз, амандасамыз. Күнделікті өмірімізде ер кісілерге “Ассалаумағалейкүм!” деп амандасамыз. Араб тілінде бұл сөздің дәл солай айтылуы – “Салем әлейкум” және “Әлейкүм салем”. Аудармасында “Салем” – “Бейбітшілік”, “Әлейкүм” – “Сізге”. Сонда біздердің сәлемдесіп жүрген сөздеріміздің мағынасы – “Бейбітшілік Сізге”, “Сізге де бейбітшілік” болып шығады екен.
Ата-Бабаларымыздың, әке-шешелеріміздің: “Құдай тыныштығымызды бере көр” деп отыратыны – тыныштықты, бейбітшілікті тілегеннен шықса керек. Адамзаттың өзі бейбітшілікті қалайды емес пе. Біздің халық бұл сәлемді ерекшелеп, салихалылық беріп, “Ассалаумағалейкүм” деп, негізгі мағынасын бұзбай ажарландырған, айбат берген.
Бұлай амандасу, сәлемдесу біздің өмірімізге Исламмен бірге келгені сөзсіз, біздің халық ұлттық дәстүрлерімізді осы Исламға негіздеп, қайшылық болмайтын етіп, өмірлеріне енгізген ғой. Ал, сол Исламдық келгенге дейінгі өмірлерінде Ата-Бабаларымыз қалай амандасты екен? Қазір ТВ, радиоларда жүргізушілердің “Армысыз”, “Ар ма”, “Сәлем бердік” деп амандасқандарды көріп жүрміз. Бұлай амандасу сол әріден келе жатқан сәлемдесу түрі болар деп ойлаймын. “Сәлеметсіз бе”, “Саламат па” деген амандасу түрлері бертін келе, Совет заманында шыққан сияқты. Саясят араласуымен шыққан болар.
Қалай амандасқанда да, Қазақтың амандасуы құлаққа жағымды естіледі. “Сәлем – сөздің атасы” деген қазақ, амандасып, сәлемдесіп жүрейік!
Абай Құнанбаев - ұлы ақын, қазақ халқының мақтанышы-Семей облысында, Көк Шыңғыс тауларының арасында дүниеге келген. Абай есімін бала кезінде анасы берген, бұл "ойлы", "парасатты"дегенді білдіреді. Абай көп оқып, оқыды, халық ертегілері мен поэмаларын тыңдады, шығыс тілдерін білді, шетел мәдениетіне қызығушылық танытты.
Ол дарынды композитор болды. Өлеңдеріне 20-ға жуық әуен шығарды.
Абай ерте өлең жаза бастады, бірақ ұзақ уақыт бойы шығармаларын өз тегімен басып шығармады. Абай көзі тірісінде бірде-бір кітап шығармаса да, бүкіл дала оның есімін біліп, әндерін шырқады.
Маған оның " Жаз " өлеңі ұнайды. Ол жаз мезгіліндегі дала өмірін сипаттайды. Мұнда табиғат өздігінен емес, адаммен және оның өмірімен тығыз байланысты. Құлындардың қалай ойнайтынын, жас әйелдер киіз үйді ақылды түрде қояды, қаздар мен үйректер қалай ұшады, шатыр көлеңкесіндегі қарттар шай ішіп, бір-бірімен сөйлеседі. Жайлау сипаттамасы өте әдемі берілген.
Бұл өлеңді оқығаннан кейін мен жайлауда болғым келді, таза ауамен дем алып, түтіннің иісі бар хош иісті шай ішкім келді. Және ең бақытты адам сияқты сезіну.
Объяснение: