Аргументативті эссе: Театр - көздің тамшысындай мөлдір дүние.
Театрды ойын - сауық орны дейміз, шынында үңіліп қарасақ бес әріптен тұратын "театр" сөзі адамгершілікке, ізгілікке тәрбиелейтін бірден-бір орын. Ғабит Мүсіреповтың: "Театр - көздің тамшысындай мөлдір дүние", - деген сөзіне толықтай келісемін. Себебі, бұл талай адамның еңбегі сіңген мәдени ошақ, сабырлықты аса қажет ететін өнер орны.
Театр - өнерлердің ішіндегі ең әдемі, әр түрлі көңіл күйді қамтитын, өнегелі өнердің бір түрі. Театр өнері іш пысқанда барып тамашалайтын дүние емес, бұл арнайы барып, туындыдан рахат алатын дүние. Ол тұнып тұрған мәдениет, эстетика, өнер және рухани құндылық. Өкінішке орай, қазіргі заманда осындай өнер түрін бағалайтын адамдар кемде-кем.
Театр ұғымы ежелден қалыптасып келе жатыр. Бұрынғы кезде "бір елдің мәдениетін білгің келсе театрына бар" деген екен. Кейін заман дами келе театрлар ұмыт қалып, орнын заманауи техникалалар басты. Қазіргі уақытта театрға қызығушылық артып, көрермен көбейту мақтасында танымдық қойылымдар жүргізіледі.
Театрға баруға өз басым кеңес беремін!
Объяснение:
Барлығы жайылма сөйлем. Жалаң сөйлем жоқ.
Бастауыш пен баяндауыштан құралған сөйлемді жалаң сөйлем дейміз. Мысалы: Театрға барды, қойылым тамашаладым.
Қазақ халқының мақтанышы, аты аңызға айналған Қажымұқан Мұңайтпасов жайында көптеген естеліктер, көркем фильм, хроникалық киноленталар бар. Ол кісімен кездескен адамдар айтып жүрген аңыз-әңгімелер де аз емес. Кейінірек шыққан Ғазизбек Тәшімбаев құрастырған «Күш атасы» жинағындағы («Қазақстан» ба , Алматы, 1990 ж.) естеліктерде оның палуандыққа қандай қиын жолмен келгені, бүкіл Еуропа, Америка, Азия халықтарына өзін қазақтан шыққан тұңғыш палуан екенін көрсеткені тәп-тәуір берілген. Оның ішінде Қазбек Сүлейменовтің «Палуанның балалық шағы», Дихан Әбілевтің «Алыптың ақ батасы», Әуелбек Қоңыратбаевтың «Өз аузынан естігендерім» бар.
Тапқан сені қазекең», – деген шумағы кімді болса да бір тебірентіп тастайды-ау.
Сәкен Сейфуллиннің «Қажымұқан», Сырбай Мәуленовтің: «Ұл тартып туса игі енді өзіңе» өлеңдеріндегі теңестіру, сипаттама, тірі адам түгілі, өлген аруақтардың өзін бір аунатып тастайтындай.
Қажекеңнің тек білек күш иесі ғана емес екенін, оның парасатты, ойшыл, намысшыл, зейінді адам болғанын бір ғана автор (Ж.Бектұров. «Күш атасы», 248-б.) жазбайды, оны бәрі өздерінің естеліктерінде дәлелдеп келтіреді. Талиға Бекқожина «Әншілігі де бар еді» деген әңгімесінде: «Көпшіліктің сұрауы бойынша Қажекең қолына домбыра алып, қоңыр дауысымен шырқай жөнелді:
Атандым Қажымұқан бала жастан,
Ішінде империяның болдым асқан,
Кешегі Омскінің қаласында
Құлаттым қырық палуанды бір шалмастан», –
деп жазады. Бұл шумақ Қажекеңнің әншілігін, шығармашылық өнерін байқатса, «Ал қазақтың қара сөзін мақалдап, мәтелдеп сөйлегенін, соның үлгісін мен Қажекеңнен көрдім» дей отырып, Ә.Қоңыратбаев: «Әттең, ол кісінің сөзін магнитофон лентасына да түсіре алмаппыз», – деп өкінішін білдіреді.
Аргументативті эссе: Театр - көздің тамшысындай мөлдір дүние.
Театрды ойын - сауық орны дейміз, шынында үңіліп қарасақ бес әріптен тұратын "театр" сөзі адамгершілікке, ізгілікке тәрбиелейтін бірден-бір орын. Ғабит Мүсіреповтың: "Театр - көздің тамшысындай мөлдір дүние", - деген сөзіне толықтай келісемін. Себебі, бұл талай адамның еңбегі сіңген мәдени ошақ, сабырлықты аса қажет ететін өнер орны.
Театр - өнерлердің ішіндегі ең әдемі, әр түрлі көңіл күйді қамтитын, өнегелі өнердің бір түрі. Театр өнері іш пысқанда барып тамашалайтын дүние емес, бұл арнайы барып, туындыдан рахат алатын дүние. Ол тұнып тұрған мәдениет, эстетика, өнер және рухани құндылық. Өкінішке орай, қазіргі заманда осындай өнер түрін бағалайтын адамдар кемде-кем.
Театр ұғымы ежелден қалыптасып келе жатыр. Бұрынғы кезде "бір елдің мәдениетін білгің келсе театрына бар" деген екен. Кейін заман дами келе театрлар ұмыт қалып, орнын заманауи техникалалар басты. Қазіргі уақытта театрға қызығушылық артып, көрермен көбейту мақтасында танымдық қойылымдар жүргізіледі.
Театрға баруға өз басым кеңес беремін!
Объяснение:
Барлығы жайылма сөйлем. Жалаң сөйлем жоқ.
Бастауыш пен баяндауыштан құралған сөйлемді жалаң сөйлем дейміз. Мысалы: Театрға барды, қойылым тамашаладым.
Қазақ халқының мақтанышы, аты аңызға айналған Қажымұқан Мұңайтпасов жайында көптеген естеліктер, көркем фильм, хроникалық киноленталар бар. Ол кісімен кездескен адамдар айтып жүрген аңыз-әңгімелер де аз емес. Кейінірек шыққан Ғазизбек Тәшімбаев құрастырған «Күш атасы» жинағындағы («Қазақстан» ба , Алматы, 1990 ж.) естеліктерде оның палуандыққа қандай қиын жолмен келгені, бүкіл Еуропа, Америка, Азия халықтарына өзін қазақтан шыққан тұңғыш палуан екенін көрсеткені тәп-тәуір берілген. Оның ішінде Қазбек Сүлейменовтің «Палуанның балалық шағы», Дихан Әбілевтің «Алыптың ақ батасы», Әуелбек Қоңыратбаевтың «Өз аузынан естігендерім» бар.
Қадыр Мырзалиевтің «Бұлшық еті даланың» өлеңіндегі:
«Сайын далаң – өзің анаң, өз әкең,
Сол далаға тартпай туған аз екен.
Осындай ұл таба алам дегендей,
Тапқан сені қазекең», – деген шумағы кімді болса да бір тебірентіп тастайды-ау.
Сәкен Сейфуллиннің «Қажымұқан», Сырбай Мәуленовтің: «Ұл тартып туса игі енді өзіңе» өлеңдеріндегі теңестіру, сипаттама, тірі адам түгілі, өлген аруақтардың өзін бір аунатып тастайтындай.
Қажекеңнің тек білек күш иесі ғана емес екенін, оның парасатты, ойшыл, намысшыл, зейінді адам болғанын бір ғана автор (Ж.Бектұров. «Күш атасы», 248-б.) жазбайды, оны бәрі өздерінің естеліктерінде дәлелдеп келтіреді. Талиға Бекқожина «Әншілігі де бар еді» деген әңгімесінде: «Көпшіліктің сұрауы бойынша Қажекең қолына домбыра алып, қоңыр дауысымен шырқай жөнелді:
Атандым Қажымұқан бала жастан,
Ішінде империяның болдым асқан,
Кешегі Омскінің қаласында
Құлаттым қырық палуанды бір шалмастан», –
деп жазады. Бұл шумақ Қажекеңнің әншілігін, шығармашылық өнерін байқатса, «Ал қазақтың қара сөзін мақалдап, мәтелдеп сөйлегенін, соның үлгісін мен Қажекеңнен көрдім» дей отырып, Ә.Қоңыратбаев: «Әттең, ол кісінің сөзін магнитофон лентасына да түсіре алмаппыз», – деп өкінішін білдіреді.
Объяснение: