(переведите на ) мені көргенде,кішкентай қара жылап жіберді. -өй батыр,неге жыладың? -біреу жәбірледі ме? жоқ,аға,- деді бейтаныс өксігін баса алмай.-қарным ашты. - үйіңді таба алмай жүрсің бе? -жоқ мен он бесінші пәтерде тұрамын.мына мысық жеп қоя ма енді байқадым.ң қолында торғайдың сарыауыз,үрпек щик-щик етеді.-мұны қайдан алдың? -бірінші қабаттың .өздері үшеу екен. екеуін соняның мысығы жеп қойды. -үйіңе апармадың ба? -апардым.әкем мен анам көшеге таста деп ұрысқан соң жүрмін.-есімің кім? -болат.-онда бұл маған бере ғой,өзің үйіңе бар.- далаға тастап кетпейсіз бе? - деді болат көздері жыпылықтап.- жоқ,айналайын.өйтсем қалмаймын ба? үйге кірі бергенімде,"аға,аға" деген болаттың үні жетті құлағыма. - о, не, болатжан? - деген не? -қайырымдылық қасиет,-дедім аузыма басқа сөз түспей. менің есіме сол кезде кішкентай болат түсті. құстың білген сәбидің ертең туған елінің ойлайтын азамат болатындығы көңіліме қуаныш ұялатты.

Кез-келген танысу алдымен сәлемдесуден басталады. Әдеп бойынша кісілермен «Сәлеметсіз бе! (саламатсыз ба)», «Амансыз ба! (есенсіз бе)», «Қайырлы таң!», «Қайырлы күн!», «Қайырлы кеш!» деп амандасқан дұрыс. бірақ есіңде болсын әрбір амандасудың өз уақыты бар. Таңғы сағат 6 мен күндізгі 12 сағаттың арасында «Қайырлы таң!», күндізгі 12 сағат пен 18 сағаттың арасында «Қайырлы күн!», ал 18 сағат пен 24 сағаттың арасында «Қайырлы кеш!» деп амандасса, 24 сағат пен 6 сағаттың арасында «Қайырлы түн!» тілеу керек. Қалай амандасу керек

Жымию. Өзің ойлап қарашы егер құрбың сенімен тісінің арасынан қабағын түйіп, ернінің ұшымен амандасқанын көзіңе елестетіп көрші, еріксіз  көңіл-күйің түсіп кетері сөзсіз. Сондықтан адамдармен қарым-қатынасыңды ушықтырмай жақсарта түсу үшін олармен жылы жымиып амандас.
Екпін. Ең қарапайым деген «Сәлеметсіз бенің! (саламатсыз ба)» өзін сен амандасқан адам ренжіп қаларлықтай реңкпен айтуға болады. Сондықтан сөзге екпін түсірудің өзі де маңызды болып саналады. Адамдармен жылы ұшырап, өте жылдам да емес, жай да емес анық естілетіндей етіп амандасу керек.
Қимыл (жест). Амандасу түрлі иілумен, бас июмен, қол алысумен, құшақтасумен қошталатыны белгілі.  Амандасқан кезде қолыңды қалтаға, аузыңа темекі салып немесе көзіңді төмен түсіріп  тұруға болмайды. Ғимараттың ішін немесе басқа кіселерге қарап тұрып амандасуға болмайды. Амандасып тұрған кісіңе қарағаның дұрыс болады. Ер адам біреумен амандасқанда қалпағын шешеді немесе оны сәл көтереді. Қысқы бас киім, берет, кепка сияқты бас киімдерді шешпей амандасады. 

Садақ — жебе атуға арналған қол қаруы. Садақты тас дәуірінен 20 ғасырға дейін дүние жүзінің барлық халықтары пайдаланған. Ерте кезде аң аулауда, кейін соғыс ісінде қолданылған. Қарапайым садақты тобылғы, үйеңкі, т.б. ағаш шыбықтарынан доғаша иіп, екі ұшын қайыспен керіп жасайды[1]. Күрделі садақтың сыртқы бетіне сіңір тартылып, ішкі жағы мүйізбен қапталады, кейде ортасы мен екі шетіне сүйек бастырма қағылады (қ. Құрама садақ). Күрделі садақты ежелгі Шығыста, оның ішінде сақтар, кейінірек ғүндар мен Орталық Азия халықтары көп қолданған. Қазақ садағы көшпелілер садағының жетілдірілген жалғасы болып саналады. Ауыз әдебиетінде садақтардың қолданылған материалдарына қарай “қайың садақ”, “қарағай садақ”, “үйеңкі садақ” деген атаулары кездеседі. Қайыңның қабығымен қапталған, сарғайған түсіне байланысты “сарыжа”, “сарсадақ” деген атаулары да бар. [2]