Ата - бабаларымыз армандаған еліміздің тәуелсіздігі ақ найзаның ұшымен, ақ білектің күшімен жеткенін ешқашан да ұмытпауымыз керек.
Еліміздің тәуелсіздік күні 1991 жылғы 16 желтоқсанда Президент Нұрсұлтан Назарбаев қол қойған Конституциялық Заңнан бастау алған. Биыл тәуелсіздігімізге 29 жыл толады. Осы жылдардың ішінде елімізде талай елеулі оқиғалар орын алды, мысалы: Жаңа астанамыз бой көтерді. Қазақстанның ЕҚЫҰ-ға төрағалық етті. Елімізде қысқы Азиада ойындары өткізілді. Елордамызда EXPO 2017 халықаралық көрмесі ұйымдастырылды. Назарбаев зияткерлік мектептері мен халықаралық деңгейдегі Назарбаев университеті ашылды.
Тәуелсіздік жолында қаншама ата - бабаларымыз, аға - апаларымыз жанын пида етіп, еркіндіктің оңайлықпен келмегенін үнемі есімізде сақтауымыз қажет. Енді осы тәуелсіздігімізді тұғырлы етіп, сақтап қалу болашақ жастар – біздің қолымызда екенін ұмытпаған жөн!
Болашақта Қазақстаным одан әрі гүлденден, дамыған мемлекеттер қатарында болу үшін біз, жас буын бәсекеге барынша қабілетті, әрі білімді болуымыз керек! Елбасымыз атап көрсеткендей, үш тілді қатар меңгеруіміз керек, себебі қазіргі жаһандану заманында бәсекеге барынша қабілетті жастардың болашағы жарқын болмақ.
Сондықтан ата-бабаларымыздың, аға-апайларымыздың рухын таптамас үшін, атамекен ел үшін еңбектерін, төккен терлерін зая кетірмес үшін біз өз Тәуелсіздігімізді мықты әрі берік етіп сақтау - біз үшін міндет.
Биыл жазғы демалыс басталысымен мен ауылға кеткен болатынмын. Ондағы достарыммен талай қызықты бастан кештік. Солардың біреуін айта кетейін.
Күндердің бірінде біздің үйдің қой кезегі келіп, мені атам мен әжем қой бағуға жібереді. Мен жаныма досымды ертіп, біріміз атқа мініп, біріміз есекке мініп, бір отар қойды айдап кеттік. Жарты күн өтіп, түскі тамақты ішіп алған соң, досымның ұйқысы келіп, маған «кезектесіп ұйықтайық» деп, өзі жатып қалды. Мен біраз табиғатты тамашалап, қойларды бақылап отырғанымда қалай ұйықтап кеткенімді де білмеймін. Бір кезде оянсам, отар қойымыздың біреуі де жоқ. Досымды оятып, екеуміз не істерімізді білмей, әбден састық. Амал жоқ, ауылға қайта келуге тура келді. Не деп айтарымызды да білмейміз. Бір ауылдың қойы із түзсіз жоқ. «Енді қайттік?» деп еңсеміз түсіп келе жатқанда көрші үйдің қорасының алдында тұрған қойды көрдік. Не қуанарымызды, не жыларымызды білмей, қораға жақындап келсек, әлгі үйдің қойлары түгел орнында. Досым екеуміз аң - таңбыз. Бұл сонда қалай болғаны? Қойлардың өздері қайтып кетуі мүмкін емес. Сөйтсек, ауылда қалған достарымыз келісіп, осылай әзілдеспек болған екен! Мұны естігенде, әрине, алдымен достарымызға біраз ренжідік. Бірақ уақыт өте келе, бұл әзіл есте қаларлықтай оқиға болды.
Ата - бабаларымыз армандаған еліміздің тәуелсіздігі ақ найзаның ұшымен, ақ білектің күшімен жеткенін ешқашан да ұмытпауымыз керек.
Еліміздің тәуелсіздік күні 1991 жылғы 16 желтоқсанда Президент Нұрсұлтан Назарбаев қол қойған Конституциялық Заңнан бастау алған. Биыл тәуелсіздігімізге 29 жыл толады. Осы жылдардың ішінде елімізде талай елеулі оқиғалар орын алды, мысалы: Жаңа астанамыз бой көтерді. Қазақстанның ЕҚЫҰ-ға төрағалық етті. Елімізде қысқы Азиада ойындары өткізілді. Елордамызда EXPO 2017 халықаралық көрмесі ұйымдастырылды. Назарбаев зияткерлік мектептері мен халықаралық деңгейдегі Назарбаев университеті ашылды.
Тәуелсіздік жолында қаншама ата - бабаларымыз, аға - апаларымыз жанын пида етіп, еркіндіктің оңайлықпен келмегенін үнемі есімізде сақтауымыз қажет. Енді осы тәуелсіздігімізді тұғырлы етіп, сақтап қалу болашақ жастар – біздің қолымызда екенін ұмытпаған жөн!
Болашақта Қазақстаным одан әрі гүлденден, дамыған мемлекеттер қатарында болу үшін біз, жас буын бәсекеге барынша қабілетті, әрі білімді болуымыз керек! Елбасымыз атап көрсеткендей, үш тілді қатар меңгеруіміз керек, себебі қазіргі жаһандану заманында бәсекеге барынша қабілетті жастардың болашағы жарқын болмақ.
Сондықтан ата-бабаларымыздың, аға-апайларымыздың рухын таптамас үшін, атамекен ел үшін еңбектерін, төккен терлерін зая кетірмес үшін біз өз Тәуелсіздігімізді мықты әрі берік етіп сақтау - біз үшін міндет.
Объяснение:
Биылғы жылғы қызық оқиғалар
Биыл жазғы демалыс басталысымен мен ауылға кеткен болатынмын. Ондағы достарыммен талай қызықты бастан кештік. Солардың біреуін айта кетейін.
Күндердің бірінде біздің үйдің қой кезегі келіп, мені атам мен әжем қой бағуға жібереді. Мен жаныма досымды ертіп, біріміз атқа мініп, біріміз есекке мініп, бір отар қойды айдап кеттік. Жарты күн өтіп, түскі тамақты ішіп алған соң, досымның ұйқысы келіп, маған «кезектесіп ұйықтайық» деп, өзі жатып қалды. Мен біраз табиғатты тамашалап, қойларды бақылап отырғанымда қалай ұйықтап кеткенімді де білмеймін. Бір кезде оянсам, отар қойымыздың біреуі де жоқ. Досымды оятып, екеуміз не істерімізді білмей, әбден састық. Амал жоқ, ауылға қайта келуге тура келді. Не деп айтарымызды да білмейміз. Бір ауылдың қойы із түзсіз жоқ. «Енді қайттік?» деп еңсеміз түсіп келе жатқанда көрші үйдің қорасының алдында тұрған қойды көрдік. Не қуанарымызды, не жыларымызды білмей, қораға жақындап келсек, әлгі үйдің қойлары түгел орнында. Досым екеуміз аң - таңбыз. Бұл сонда қалай болғаны? Қойлардың өздері қайтып кетуі мүмкін емес. Сөйтсек, ауылда қалған достарымыз келісіп, осылай әзілдеспек болған екен! Мұны естігенде, әрине, алдымен достарымызға біраз ренжідік. Бірақ уақыт өте келе, бұл әзіл есте қаларлықтай оқиға болды.