Қазақ отбасындағы тәрбие. Ертеде қазақ отбасында бала тәрбиесіне қатты көңіл бөлінген. Отбасында ата-әже болатын. Көбіне отбасын асырауға, дала жұмысына ер адамдар ғана атсалысатын. Ал, әжелер, аналар үй шаруасымен қатар бала тәрбиелеумен айналысқан. Ата мен әке сөзі әруақытта салмақты болған. Тіпті олардың көзқарасының өзінің тәрбиелік мәні болған. Үлкеннің сөзі ешқашан жерде қалмаған. Отбасында әке шешесінің өз ата-анасына құрметін көріп өскен бала, сол көрген тәлім-тәрбиесін келер ұрпаққа жеткізіп отырған.
Ақмырзаның баласы, Ежелден едік сырдесте. Атым арық, қарашы, Амалым жоқ мінбеске. Жол үстінде болдырып, Ант еткендей жүрмеске. Айдалаға қоңдырып Кетер ме екен бір кеште? Сырдесте адам осыны Айттырмай-ақ білмес пе! Кеусенім деп тарыдан Берсе қайтер бір десте?
!КЕДЕЙ КҮЙІ
Ұзынағаш, Қаратас, Қалқабайдай қайран жас. Бекеттен нан қоймайды, Жалаң аяқ, жалаң бас. Оған ауыз жарымас, Сонда дағы ар қылмас. Қалт-күлт етіп жүргені, Қысы-жазы қарны аш. Қайтіп жаның ашымас, Неткен заман қатыбас. Еткен еңбек, төккен тер Қалай түкке татымас?! Болмайды ішкен асың ас, Қайтіп сүйек жасымас?! Мұныменен, Қалқабай, Сордан көзің ашылмас. КЕДЕЙ КҮЙІ
Ұзынағаш, Қаратас, Қалқабайдай қайран жас. Бекеттен нан қоймайды, Жалаң аяқ, жалаң бас. Оған ауыз жарымас, Сонда дағы ар қылмас. Қалт-күлт етіп жүргені, Қысы-жазы қарны аш. Қайтіп жаның ашымас, Неткен заман қатыбас. Еткен еңбек, төккен тер Қалай түкке татымас?! Болмайды ішкен асың ас, Қайтіп сүйек жасымас?! Мұныменен, Қалқабай, Сордан көзің ашылмас.
Ертеде қазақ отбасында бала тәрбиесіне қатты көңіл бөлінген. Отбасында ата-әже болатын. Көбіне отбасын асырауға, дала жұмысына ер адамдар ғана атсалысатын. Ал, әжелер, аналар үй шаруасымен қатар бала тәрбиелеумен айналысқан. Ата мен әке сөзі әруақытта салмақты болған. Тіпті олардың көзқарасының өзінің тәрбиелік мәні болған. Үлкеннің сөзі ешқашан жерде қалмаған. Отбасында әке шешесінің өз ата-анасына құрметін көріп өскен бала, сол көрген тәлім-тәрбиесін келер ұрпаққа жеткізіп отырған.
Ақмырзаның баласы,
Ежелден едік сырдесте.
Атым арық, қарашы,
Амалым жоқ мінбеске.
Жол үстінде болдырып,
Ант еткендей жүрмеске.
Айдалаға қоңдырып
Кетер ме екен бір кеште?
Сырдесте адам осыны
Айттырмай-ақ білмес пе!
Кеусенім деп тарыдан
Берсе қайтер бір десте?
!КЕДЕЙ КҮЙІ
Ұзынағаш, Қаратас,
Қалқабайдай қайран жас.
Бекеттен нан қоймайды,
Жалаң аяқ, жалаң бас.
Оған ауыз жарымас,
Сонда дағы ар қылмас.
Қалт-күлт етіп жүргені,
Қысы-жазы қарны аш.
Қайтіп жаның ашымас,
Неткен заман қатыбас.
Еткен еңбек, төккен тер
Қалай түкке татымас?!
Болмайды ішкен асың ас,
Қайтіп сүйек жасымас?!
Мұныменен, Қалқабай,
Сордан көзің ашылмас.
КЕДЕЙ КҮЙІ
Ұзынағаш, Қаратас,
Қалқабайдай қайран жас.
Бекеттен нан қоймайды,
Жалаң аяқ, жалаң бас.
Оған ауыз жарымас,
Сонда дағы ар қылмас.
Қалт-күлт етіп жүргені,
Қысы-жазы қарны аш.
Қайтіп жаның ашымас,
Неткен заман қатыбас.
Еткен еңбек, төккен тер
Қалай түкке татымас?!
Болмайды ішкен асың ас,
Қайтіп сүйек жасымас?!
Мұныменен, Қалқабай,
Сордан көзің ашылмас.