Нур-Султан – столица Казахстана и современный город, который привлекателен для туристов и комфортен для проживания жителей и гостей столицы Казахстана, с благоприятной окружающей средой.
Нур-Султан стал столицей нового Казахстана в 1998 году в силу целого ряда причин. К концу XX века прежняя столица страны – Алматы – столкнулась с ворохом проблем, препятствующим дальнейшему развитию города: проблемой перенаселения (свыше 1,5 млн. жителей); транспортной перегруженностью магистралей; ухудшающимися экологическими условиями. К тому же, плотная застройка «Южной столицы» на практике не оставляла возможности для современного развития города.
Выбор в пользу Нур-Султана выпал благодаря ряду решающих преимуществ: обширная городская территория, удачное географическое месторасположение – близость к главным экономическим центрам страны, значительный демографический потенциал, хорошо развитая транспортная инфраструктура и относительно благоприятная окружающая среда.
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Нур-Султан – столица Казахстана и современный город, который привлекателен для туристов и комфортен для проживания жителей и гостей столицы Казахстана, с благоприятной окружающей средой.
Нур-Султан стал столицей нового Казахстана в 1998 году в силу целого ряда причин. К концу XX века прежняя столица страны – Алматы – столкнулась с ворохом проблем, препятствующим дальнейшему развитию города: проблемой перенаселения (свыше 1,5 млн. жителей); транспортной перегруженностью магистралей; ухудшающимися экологическими условиями. К тому же, плотная застройка «Южной столицы» на практике не оставляла возможности для современного развития города.
Выбор в пользу Нур-Султана выпал благодаря ряду решающих преимуществ: обширная городская территория, удачное географическое месторасположение – близость к главным экономическим центрам страны, значительный демографический потенциал, хорошо развитая транспортная инфраструктура и относительно благоприятная окружающая среда.
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Объяснение: