Міне, қараша туды, күз келді. Күн қысқарып, түн ұзарды. Аспаннан бұлттар қаптап, сіркіреп жаңбыр да жауып тұр. Күн сирек көрініп, аз жылытады. Анда-санда таңертең салқын болып қояды. Өткір суық жел арық малды, жұқа киімдіні тоңдыра бастады. Жұрт күземін алған, киізін де басып алды. Маса, шыбын, құрт-құмырсқа жоқ болып кетіпті, құстар да жылы жаққа ұша бастады. Қарлығаштар көптен көрінбейді. Аспанда тырналар да тізіліп ұшып барады. Ағаштардың жапырақтары сарғайып түсіп шөптер де қурап қалған. Егіншілер астығын жинап алып, шашындыда әр жерде ғана жаңбырға сарғайған шошақтар тұр, оларды де иелері тасып алуға шана жолын күтіп отыр.
Менің арманымдағы мектеп-болашақтың мектебі, онда балалар оқиды жəне ол мектеп қазіргі мектептерге ұқсамайды. Ол мектепте сабақ 11 де басталар еді, əрі еркін киім үлгісі енгізілер еді. Мектепте үлкен жүзуге арналған бассейн жəне спорт алаңы бар. Мектепте жылы жəне жарық. Əр оқушының үстелінде өз компьютері бар. Мектеп кітапханасы түрлі қызықты кітаптарға бай. Ұстаздары да өте жақсы, ақылды жəне талантты. Біз концерттік шараларға жəне театрларға жиі барамыз, кейде би кешінде ұйымдастырамыз, бір сергіп қаламыз. Ол мектепте қиын бақылау жəне үй жұмыстары болмас еді. Менің қаламда ол мектеп ең жаңа мектеп болар еді. Жəне, ол мектептің де өзіндік ережелері болатын еді: мейілінше сабаққа кешікпеу, жаңа тақырыптарды мұқият тыңдау жəне т.б. Менің пікірімше, мектепте арнайы жəшіктер болуы керек, яғни, балалар оған өз оқулықтарын салып қояр еді.
