Тәуелсіздік – бабалар аңсауы, ұрпақтың қолы жеткен киелі кезең. Тәуелсіздік – таңбасы таста, қаны қара жердің тамырында жатқан құдіретті сөз.
Еліміз тәуелсіздіктің бесігінде тербелгелі 25 жыл. Жиырма бес жыл ішінде Қазақстан етек-жеңін жиып, шекарасын бекітіп, өз алдына дербес зайырлы ел болды. Бұл атадан келе жатқан ұлы жеңістің жемісі. 1991 жылы 16 желтоқсанда егемендігін алған еліміздің өз президенті, ұлты мен ұлысы, салты мен дәстүрі, мәдениеті мен экономикасы болды. Желтоқсанның желі мен ызғарына қарсы тұрған жастардың жалынды рухы мен ерліктерінің арқасында шаңырағы биік, керегесі кең мемлекет болып қалыптастық.
1991 жылы ел тәуелсіздігін алған кезде халық болып қана қуанған жоқпыз. Қазақ елінің өз алдына республика болуын қалаған әрі ең бірінші болып мойындаған Түркия. Бұл тәуелсіздікті бір ел ғана емес, бүкіл ел болып қолдайды деген сөз. Ал іргесі қаланған жаңа республиканың әрі қарай өмір сүруі үшін ерен еңбек керек. Ол оның ішкі және сыртқы әлемі, экономикасы, ақшасы деген секілді көптеген құндылықтарға келіп тіреледі. Аталған құндылықтарды жиырма бес жыл ішінде үлкен мақсатқа айналдырған еліміз астанасын да бекітті. Тіпті бүгінде Астана арман қалаға айналды. Апортына бүкіл ел сүйсінген Алматының өзін мәдениет пен әдебиеттің қаласына айналдырды. Өзінің ішкі туризмі, теңгесі, ұзын сонар қара жолдары тарамдалып жатты.
ответ:окОднажды, когда сестра, отложив незаконченную вышивку, ушла проведать бабушку, я решилась.
Взяв пяльцы, я разглядывала тонкую колкую иголку. Расправляла нить, которая очень любит скручиваться и путаться. Катала на ладони маленькие цветные бусины. А потом сказала себе: «Твои пальцы меньше Мадининых, ими проще будет нанизывать на иглу бисер». Я отсчитала насколько бисеринок, надела их на нить и сделал первый стежок. Он лег так красиво и ровно! Как на эскизе. Потом второй, третий. Четвертый стежок ушел в сторону. Ловко выдернув нить, я вернула бусинки в коробку. А потом собралась и повторила, но медленнее и аккуратнее.
Когда вернулась сестра, я увлеченно вышивала уже второй лепесток. "Вот и новая мастерица растет!" - обрадовалась Мадина. Теперь я знаю, что глаза боятся, а руки делают. Нужно только начать.
Тәуелсіздік – бабалар аңсауы, ұрпақтың қолы жеткен киелі кезең. Тәуелсіздік – таңбасы таста, қаны қара жердің тамырында жатқан құдіретті сөз.
Еліміз тәуелсіздіктің бесігінде тербелгелі 25 жыл. Жиырма бес жыл ішінде Қазақстан етек-жеңін жиып, шекарасын бекітіп, өз алдына дербес зайырлы ел болды. Бұл атадан келе жатқан ұлы жеңістің жемісі. 1991 жылы 16 желтоқсанда егемендігін алған еліміздің өз президенті, ұлты мен ұлысы, салты мен дәстүрі, мәдениеті мен экономикасы болды. Желтоқсанның желі мен ызғарына қарсы тұрған жастардың жалынды рухы мен ерліктерінің арқасында шаңырағы биік, керегесі кең мемлекет болып қалыптастық.
1991 жылы ел тәуелсіздігін алған кезде халық болып қана қуанған жоқпыз. Қазақ елінің өз алдына республика болуын қалаған әрі ең бірінші болып мойындаған Түркия. Бұл тәуелсіздікті бір ел ғана емес, бүкіл ел болып қолдайды деген сөз. Ал іргесі қаланған жаңа республиканың әрі қарай өмір сүруі үшін ерен еңбек керек. Ол оның ішкі және сыртқы әлемі, экономикасы, ақшасы деген секілді көптеген құндылықтарға келіп тіреледі. Аталған құндылықтарды жиырма бес жыл ішінде үлкен мақсатқа айналдырған еліміз астанасын да бекітті. Тіпті бүгінде Астана арман қалаға айналды. Апортына бүкіл ел сүйсінген Алматының өзін мәдениет пен әдебиеттің қаласына айналдырды. Өзінің ішкі туризмі, теңгесі, ұзын сонар қара жолдары тарамдалып жатты.
Объяснение:
нормальнома лайк қойыңдаршы ишё патписка жасаңдарш
ответ:окОднажды, когда сестра, отложив незаконченную вышивку, ушла проведать бабушку, я решилась.
Взяв пяльцы, я разглядывала тонкую колкую иголку. Расправляла нить, которая очень любит скручиваться и путаться. Катала на ладони маленькие цветные бусины. А потом сказала себе: «Твои пальцы меньше Мадининых, ими проще будет нанизывать на иглу бисер». Я отсчитала насколько бисеринок, надела их на нить и сделал первый стежок. Он лег так красиво и ровно! Как на эскизе. Потом второй, третий. Четвертый стежок ушел в сторону. Ловко выдернув нить, я вернула бусинки в коробку. А потом собралась и повторила, но медленнее и аккуратнее.
Когда вернулась сестра, я увлеченно вышивала уже второй лепесток. "Вот и новая мастерица растет!" - обрадовалась Мадина. Теперь я знаю, что глаза боятся, а руки делают. Нужно только начать.
Объяснение: