Дәрігер – ол маман, адамның ағзасының қалыпты жұмысын сақтап, аурудың алдын-алуда және емдеуде өзінің тәжірибесін, білімі мен дағдысын қолданатын адам. Бұл мамандық жауапкершілікті талап ететіндіктен онда жоғарғы білімнің міндетті түрде болуы және мамандандырылған жағдайда қосымша кәсіби дайындықты керек етеді. Себебі, дәрігер адам анатомиясын өте терең білуімен қатар, кез-келген жағдайдағы науқастан жиіркенбейтін, қаннан қорықпайтын, адам тағдырына немқұрайлы қарамайтын, күйзеліске төзімді, жүйкесі мықты жан болуы қажет. Сонымен қатар, дәрігер өз міндеттерін Гиппократ анты, гуманизм және қайырымдылық ұстанымдарына сәйкес орындайды.
Дәрігер — өте құрметті мамандықтардың бірі. Жақсы дәрігер адамдарға көмектессем деген ізгі ниеті арқылы Алланың разылығына бөлене алады, сонымен қатар адамдардың да шексіз алғысын алады. Қазақ «Дені саудың – жаны сау» деп тегін айтпаса керек.
Мен ойлаймын, адам өзінің жаны сүйген мамандықты таңдағаннан кейін, сол мамандығын сүйіспеншілікпен жасайтын болады. Себебі, кез — келген адам тек қана медицина маманы емес,басқа мамандық иелері де өз қалаған істерімен айналысу арқылы жетістікке жетіп, ләззат алып, жұмысының маманы екендігіне қуанады. Сол себептен, адам өзі нені қалайды сонымен айналысуы тиіс. Қазіргі кезде көптеген отбасыларда ата-аналары балаларының орнына мамандық таңдап беріп, баласының өз қалағанынан, өз таңдауынан бас тартқызып жатады. Олай біреудің таңдауымен оқып шыққан адамды мен өз ісінің маманы деп есептемеймін, оның үстіне ол — дәрігер мамандығы болса. Әр адамның түсінігі, ойлауы басқаша болғандықтан, қоғамда мамандықты жәй қалдыра салатын адамдарды кездестіреміз. Алайда, мынадай сөз бар «Өмірде екі нәрсені таңдауда қателеспе. Біріншісі — жар таңдауда, екіншісі – мамандық таңдауда». Бұл дегеніміз, адам өмірге келгеннен кейін оның алдында не күтіп тұрғанын ешкім де білмейді.Тіпті ата-анасы. Ол адам болып қалыптасқандықтан, өзі шешім қабылдауға тырысу керек, саналы түрде ойланып, өзінің дегеніне жетуі тиіс, сол кезде ғана ата-анасы баласының дұрыс шешім қабылдай алатындығына көзі жетіп, риза болып,әрқашан қолдау көрсетеді.
Объяснение:
Өзім дәрігер болғым келеді сол үшін дәрігер жайында жаздым
Қазақ халқының қонақ күтуі мен қонақжайлығы туралы.
Баяғы заманнан бері осы күнге дейін жеткен дәстүріміздің бірі мен бірегейі – келген қонаққа дастарқан жаю. Бұл дәстүр тек қонақжай қазақ халқына ғана тән дүние десем, артық айтпаспын, себебі үйге қандай кісі келмесін «ең болмаса нан ауыз тиіп кету керек» деген ұғым санамызда бала кезімізден қалыптасқан. Қазағым қашан да бар асылын, бар тәттісін «қонақ жесін» деп сақтаған. Қазақ халқы үшін дастарқаннан үлкен, дәмнен үлкен нәрсе жоқ. Ақсақалдар да үнемі «Дастарқан тек қуанышты себептермен жайылсын! Дастарқан мол болсын! Осындай үлкен дастарқан басында жинала берейік!» деп бата беріп, тілектерін айтып жатады.
Дастарқан жайғанда міндетті түрде ең алдымен нан қойылады. «Ас атасы – нан» деген мақал осыдан шықса керек. Ұннан жасалынған тағамдар бағзыдан-ақ ақ дастарханымыздың сәні болып келген. Қазақ өзінің шаңырағындағы кез келген жиында дастархан үстінен нанды алыстатпайды.
Сыйлы қонақ келсе, бұрынғы кезде мал сойылып, ет асылса, қазіргі заманда мал сойылмаса да, қазанды отқа қойып, қонақтың кәдесін асып береді. Күн демей, түн демей қазан асуға келгенде қарап қалмайтын қазақ аналары мен келіндері ет тамақты нақышын келтіріп дайындайды. Бүгіндері қырық күн тойын, отыз күн ойын жасамасақ та, кез келген жиында осы ас бірінші мәзірде тұрады.
Жалпы алғанда, қазақтың дастарханы – киелі нәрсе. Бұл тек жайылған шүберек немесе оған қойған ас-ауқат қана емес, бұл – адамның пейілі, ішкі жан-дүниесі, мейірім-шапағаты. Ендеше дастарқанымыз тек қуанышқа жайылсын!
Дәрігер – ол маман, адамның ағзасының қалыпты жұмысын сақтап, аурудың алдын-алуда және емдеуде өзінің тәжірибесін, білімі мен дағдысын қолданатын адам. Бұл мамандық жауапкершілікті талап ететіндіктен онда жоғарғы білімнің міндетті түрде болуы және мамандандырылған жағдайда қосымша кәсіби дайындықты керек етеді. Себебі, дәрігер адам анатомиясын өте терең білуімен қатар, кез-келген жағдайдағы науқастан жиіркенбейтін, қаннан қорықпайтын, адам тағдырына немқұрайлы қарамайтын, күйзеліске төзімді, жүйкесі мықты жан болуы қажет. Сонымен қатар, дәрігер өз міндеттерін Гиппократ анты, гуманизм және қайырымдылық ұстанымдарына сәйкес орындайды.
Дәрігер — өте құрметті мамандықтардың бірі. Жақсы дәрігер адамдарға көмектессем деген ізгі ниеті арқылы Алланың разылығына бөлене алады, сонымен қатар адамдардың да шексіз алғысын алады. Қазақ «Дені саудың – жаны сау» деп тегін айтпаса керек.
Мен ойлаймын, адам өзінің жаны сүйген мамандықты таңдағаннан кейін, сол мамандығын сүйіспеншілікпен жасайтын болады. Себебі, кез — келген адам тек қана медицина маманы емес,басқа мамандық иелері де өз қалаған істерімен айналысу арқылы жетістікке жетіп, ләззат алып, жұмысының маманы екендігіне қуанады. Сол себептен, адам өзі нені қалайды сонымен айналысуы тиіс. Қазіргі кезде көптеген отбасыларда ата-аналары балаларының орнына мамандық таңдап беріп, баласының өз қалағанынан, өз таңдауынан бас тартқызып жатады. Олай біреудің таңдауымен оқып шыққан адамды мен өз ісінің маманы деп есептемеймін, оның үстіне ол — дәрігер мамандығы болса. Әр адамның түсінігі, ойлауы басқаша болғандықтан, қоғамда мамандықты жәй қалдыра салатын адамдарды кездестіреміз. Алайда, мынадай сөз бар «Өмірде екі нәрсені таңдауда қателеспе. Біріншісі — жар таңдауда, екіншісі – мамандық таңдауда». Бұл дегеніміз, адам өмірге келгеннен кейін оның алдында не күтіп тұрғанын ешкім де білмейді.Тіпті ата-анасы. Ол адам болып қалыптасқандықтан, өзі шешім қабылдауға тырысу керек, саналы түрде ойланып, өзінің дегеніне жетуі тиіс, сол кезде ғана ата-анасы баласының дұрыс шешім қабылдай алатындығына көзі жетіп, риза болып,әрқашан қолдау көрсетеді.
Объяснение:
Өзім дәрігер болғым келеді сол үшін дәрігер жайында жаздым
Қазақ халқының қонақ күтуі мен қонақжайлығы туралы.
Баяғы заманнан бері осы күнге дейін жеткен дәстүріміздің бірі мен бірегейі – келген қонаққа дастарқан жаю. Бұл дәстүр тек қонақжай қазақ халқына ғана тән дүние десем, артық айтпаспын, себебі үйге қандай кісі келмесін «ең болмаса нан ауыз тиіп кету керек» деген ұғым санамызда бала кезімізден қалыптасқан. Қазағым қашан да бар асылын, бар тәттісін «қонақ жесін» деп сақтаған. Қазақ халқы үшін дастарқаннан үлкен, дәмнен үлкен нәрсе жоқ. Ақсақалдар да үнемі «Дастарқан тек қуанышты себептермен жайылсын! Дастарқан мол болсын! Осындай үлкен дастарқан басында жинала берейік!» деп бата беріп, тілектерін айтып жатады.
Дастарқан жайғанда міндетті түрде ең алдымен нан қойылады. «Ас атасы – нан» деген мақал осыдан шықса керек. Ұннан жасалынған тағамдар бағзыдан-ақ ақ дастарханымыздың сәні болып келген. Қазақ өзінің шаңырағындағы кез келген жиында дастархан үстінен нанды алыстатпайды.
Сыйлы қонақ келсе, бұрынғы кезде мал сойылып, ет асылса, қазіргі заманда мал сойылмаса да, қазанды отқа қойып, қонақтың кәдесін асып береді. Күн демей, түн демей қазан асуға келгенде қарап қалмайтын қазақ аналары мен келіндері ет тамақты нақышын келтіріп дайындайды. Бүгіндері қырық күн тойын, отыз күн ойын жасамасақ та, кез келген жиында осы ас бірінші мәзірде тұрады.
Жалпы алғанда, қазақтың дастарханы – киелі нәрсе. Бұл тек жайылған шүберек немесе оған қойған ас-ауқат қана емес, бұл – адамның пейілі, ішкі жан-дүниесі, мейірім-шапағаты. Ендеше дастарқанымыз тек қуанышқа жайылсын!