Стік қазақстан облысы,
е келген. мағжан ауыл
жардағы (петропавл)
тарының азаттығы
шылған медреседе
алия медресесінде білім
obtih
«мағжан жұмабевтың өмірі»
мағжан жұмабаев – 1893 жылы солтүстік қазақстан
улаев ауданы, сасықкөл деген жерде дүниеге келген.
олдасынан сауатын ашып, 1905 — 1910 жылдары қызылжардағы
анында белгілі татар зиялысы, мұсылман халықтарын
олында күрескен м.бегишевтің ұйымдастыруымен ашылған мен
қыды. 1913 жылдары уфа қаласындағы "ғалия” медресесінде
ды. онда татар жазушысы ғ.ибрагимовтен дәріс алады. ибрагим.
мегімен 1912 жылы қазан қаласындағы кәрімовтор шолпан” атты тұңғыш өлеңдер жинағы басылып шығады.
13 — 1916 жылдары омбы мұғалімдер семинариясында оқыды. 1922 —
27 жылдары мәскеуде жоғары әдебиет-көркемөнер институтында оқиды.
29 жылы м.жұмабаев мәскеудегі бутырка түрмесіне қамалып, 10 жыл
ауға кесіледі.
1936 жылы м.горький мен е.пешкованың араласуымен бостандық
п, қазақстанға қайтады. 1938 жылы қайтадан қамауға алынып, 19
бызда ату жазасына кесілді.
Ал енді ананың бесікте жатқанда айтқан әлдиі, әженің тымылжыта төккен тамаша ертегілері, туғандарыңның мейірбанды күлкілері, жеңгелердің тәтті әзілдері осының барлығы туған еліңнің керемет сипаттары. Туған елдің тілі барша жанға түсінікті. Туған ел, туған жер ол дүниенің тәтті ғана бір ортасы деп есептеймін.
Достар егер біз «Туған жер» деген ұғымды түсінетін болсақ, туған жерімізге аянбай еңбек сіңіруіміз керек.
Әуелгі Отан – ана алды, оттың басы,
Ауыл алды, аунаған шөптің қасы.
Сағынғанда тым ыстық көрінеді,
Жаста ойнаған үйшік қып сайдың тасы.
Заттай байлықтың құны өршіп тұрған бұл кезеңде руханият аяқ асты қалмауға тиіс. Адам тек тәнімен ғана адам болып тұрмағанын жақсы сезінуіміз – бүгінгі күннің өткір мәселесі. Біз рухымыз биік болғанда ғана Адам деген асыл есімге кір жуытпай қала аламыз. Діні мен Ділі берік ел – алынбас қамал. Ал оның болашағы жастардың қолында. Сондықтан басқа елдердің өркениеттік жетістігі деп бағаланған арзанқол мәдениет үлгісі ата салт-дәстүріміздің тұнығын лайлатпасын десек, жастарымызға, әсіресе қыздарымызға дұрыс тәрбие беру – бәріміздің ортақ парызымыз. Өйткені кім-кімде болашақ әке, аға, әпке немесе ана.
Қай ұлттың әйел затына бөлетін орнын қазақ қоғамында бөлінген орнымен салыстыруға келмейді. Қыз баланы кішкентайынан төрге шығарып отырған қазақ оның болашақтағы Ел анасы боларына кәміл сенген. Қазақ қыздары даланың ерке елігіндей бұлаңдап өскен