дүкенбай досжан көрнекті жазушы, көркемсөз шебері дүкенбай досжан өткен жексенбіде қайтыс болды. 71 жасына дүниеден қайтты. сондықтан да, «бейсенбілік әңгімемізді» осы жазушының шағын әңгімесіне арнағанды жөн көрдік. дүкенбай досжан – нағыз көркемсөз шебері. оның қай әңгімесін алсаңыз да, барынша
қарапайым тілмен үлкен-үлкен идеяларды айтатынын байқайсыз. оның әсіресе шағын туындылары оқырман көңілін тез баурап алғыш келеді. ауыл қариясының әңгімесін тыңдап отырғандай болатыныңыз да содан. интернет беті болғандықтан жазушының шын дарынын аша түсетін көлемді шығармаларын жариялай алмайтынымыз
белгілі. десек те, автордың «арман ң бастан кешкен қызықты оқиғалары» атты қысқа әңгімелерінің ішінде ең бір сүйкімді, тәтті шығармасы – «мектеп». оқырманымыздың көп бөлігі мектеп қабырғасындағы жастар мен университет білімгерлері болғандықтан, әңгімедегі қ шақ сезімдері бөтен емес, қайта өз
өмірлеріңіздегі қызықты шақтарды еске еріксіз алдырады
"коксерек" — серый волк, выпестованный в условиях. он приносит столько бед в ауле. курмаш своего любимца коксерек, что означает серый лютый. при людях он не притрагивался к еде, отворачивал от нее морду. но стоило человеку отойти, как он мгновенно проглатывал все, что ему положили, и тоскливо смотрел на пустую плошку, будто ничего не ел. стоило людям заглядеться, как он жадно хватал все, что было плохо положено и попадалось ему на зуб. утаскивал вареное хозяйское мясо, лакал простоквашу из казана, будто она поставлена для него, грыз свежие шкуры, подвешенные сушиться на остов юрты. аульные псы ходили поджарые, они были неприхотливы. у волчонка туго налились бока и грудь, заметно рос жирный загривок. а он был постоянно голоден и рыскал по юрте, поводя черным влажным носом. частенько он попадался, и его колотили безжалостно. он испытал и удары скалкой, от которых гудело в голове, и острую, жгучую боль от тонко свистящей плетки. ловко увертываясь, он молча скалил белые клыки. не было случая, чтобы он, побитый, подал голос. в ауле по ночам он проскальзывает, не замеченный собаками, в кошары и обнюхивает курдюки у ягнят, и овцы его боятся. но как ни старался мальчик, как ни учил своего серого, тот никак не мог понять, чем хуже еда, которую он крал, той, что давали ему хозяева. когда серый лютый подрос стал голенастый, как теленок, крутогорбый, как бык, он перерос их всех. хвоста он не поднимал по-собачьи и оттого казался еще рослей, а загривок и спина его напоминали натянутый лук. но в конце рассказа волк загрыз насмерть курмаша, вскормившего его.
дүкенбай досжан көрнекті жазушы, көркемсөз шебері дүкенбай досжан өткен жексенбіде қайтыс болды. 71 жасына дүниеден қайтты. сондықтан да, «бейсенбілік әңгімемізді» осы жазушының шағын әңгімесіне арнағанды жөн көрдік. дүкенбай досжан – нағыз көркемсөз шебері. оның қай әңгімесін алсаңыз да, барынша
қарапайым тілмен үлкен-үлкен идеяларды айтатынын байқайсыз. оның әсіресе шағын туындылары оқырман көңілін тез баурап алғыш келеді. ауыл қариясының әңгімесін тыңдап отырғандай болатыныңыз да содан. интернет беті болғандықтан жазушының шын дарынын аша түсетін көлемді шығармаларын жариялай алмайтынымыз
белгілі. десек те, автордың «арман ң бастан кешкен қызықты оқиғалары» атты қысқа әңгімелерінің ішінде ең бір сүйкімді, тәтті шығармасы – «мектеп». оқырманымыздың көп бөлігі мектеп қабырғасындағы жастар мен университет білімгерлері болғандықтан, әңгімедегі қ шақ сезімдері бөтен емес, қайта өз
өмірлеріңіздегі қызықты шақтарды еске еріксіз алдырады