Мухтар Омарханович Ауэзов родился 28 сентября 1897 года в урочище Чингизтау Абаевского района Семипалатинской области. Будущий писатель рос под духовным влиянием Абая. Отец Омархан и дед Ауез – люди культурные, высоко чтили великого поэта, соседа и друга семьи.Много сил воспитанию внука отдавал дед Ауэз. Он был неистощимым рассказчиком народных сказаний, учил внука грамоте, он же привил Мухтару любовь к литературе, к поэзии Абая.“Мне с детства стали известны произведения Абая. Мой дедушка Ауэз был его другом. Дедушка заставнуков, помногу раз перечитывать и оригинальные, и переводные стихи поэта. Особенно строго требовал он, чтобы мы знали наизусть письмо Татупил в Семипалатинскую учительскую семинарию. Здесь начинается его знакомство с русской и зарубежной классикой. Мұхтар Омарханович Әуезов 1897 жылдың 28қыркүйегінің Чингизтау Абаевского урочищесемипалатинской облыстың ауданының туды. Келешекжазушы Абайдың рухани ықпалының астында өсті. ӘкеОмархан және ата Ауез - мәдениетті адамдар, жоғарыұлы ақынды, көршіні және отбасының досыныңардақтады.
Көп күшті немеренің тәрбиесінің ата Ауэз тапсырды. Олхалықтың жырының неистощимым әңгімеле- болды,немерені сауатқа оқыды, ол ғой Мұхтарға көңілдіәдебиетке, Абайдың поэзии баулыды.
"Маған жасынан алмасқа Абайдың туындылары белгілі.Менің атам Ауэз ол доспен болды. Ата бізді, немерелерді,помногу ретті қайта оқы- та ақынның төл, да аудармалықөлеңдерін мәжбүрледі. Айрықша қатал ол сұрады, чтобыбіз жатқа Татьяны" хатын білдік, - впоследствии М. Әуезовеске алды
Бала Саша болды. Нашар бала емес, бірақ ол мақтан тұтады. Ол 3B сыныбында оқыды. Бірде ол жігіттерге көрсетуге шешім қабылдады. Және ол былай дейді: - Сіз білесіз бе, мен отты жарып аламын! Шатырды орналастырыңыз! Мен саңырауқұлақтарды дайындай аламын! Ия, мен Ия, қалай білемін! Жігіттердің бәрі таңқалды және Сашаға сұрады, сонда ол мұның бәрін білді. Саша да бақытты, әрі өзін даңқтайды, себебі ол науқаны үшін қажет. Және бұл 30 мамырда болды. Келесі күні балалар жазғы демалыстардың алдындағы соңғы күнді білді. Олар екі сабақ алды, содан кейін олар науқанға аттанды. Келесі күні Сашаның сәттілікке қол жеткізуі 20 минут кеш болды. Ол күнделікке жазба жазды. «Сізді маршпен қабылдауға болмайды! - Мұғалім қатты айтқан: - Мен жаңа тақырыпты түсіндірдім, сіз мені үздіңіз, енді тоқтатылғанын есіме түсірмедім. Соңғы сабақ Саша мен жігіттер үшін сәтті болды. Ақырында олар жаяу жүріп, барады. Олар «3c» белгісімен ағаштың астында тоқтады. Сашаға шатырды төгіп, өртті сөндіру тапсырмасы берілді. «Келіңдер, істеңдер! - деді жігіттер - егер сіз бәрін білсеңіз. Бірақ Сашадан ешқандай мағына жоқ еді. Ол шатырды сындырып, өрт шығарды. Жігіттер жігерлі ағашты өшіріп тастады. Сонда олар Сашада: - Сен ақылсыз! «Тыныштық, тыныштық», - деді Саша оларды тыныштандыруға тырысты. «Бұл жерде болу оңай!» Сіз өрт жасамадыңыз! Сіздердің барлықтарыңыздың арқасында барлық орман өртеніп кетеді, сіз және біз де! Балалардың қарғысы кенеттен басталды. Ал шатыр жыртылды. Балалар жұмыртқа жапырақтары мен емен бұтақтарының қолшатырларын жасайтын болды. Олар Сашаны олармен бірге алмады, бірақ олар: «Жетеді!» Сіз бізге көмектестіңіз! Мұнда тұрыңыз! Олар айтты және кетіп қалды. Саша достарымен қарым-қатынасын бұзды. Міне мақтаныш!
Мұхтар Омарханович Әуезов 1897 жылдың 28қыркүйегінің Чингизтау Абаевского урочищесемипалатинской облыстың ауданының туды. Келешекжазушы Абайдың рухани ықпалының астында өсті. ӘкеОмархан және ата Ауез - мәдениетті адамдар, жоғарыұлы ақынды, көршіні және отбасының досыныңардақтады.
Көп күшті немеренің тәрбиесінің ата Ауэз тапсырды. Олхалықтың жырының неистощимым әңгімеле- болды,немерені сауатқа оқыды, ол ғой Мұхтарға көңілдіәдебиетке, Абайдың поэзии баулыды.
"Маған жасынан алмасқа Абайдың туындылары белгілі.Менің атам Ауэз ол доспен болды. Ата бізді, немерелерді,помногу ретті қайта оқы- та ақынның төл, да аудармалықөлеңдерін мәжбүрледі. Айрықша қатал ол сұрады, чтобыбіз жатқа Татьяны" хатын білдік, - впоследствии М. Әуезовеске алды
- Сіз білесіз бе, мен отты жарып аламын! Шатырды орналастырыңыз! Мен саңырауқұлақтарды дайындай аламын! Ия, мен Ия, қалай білемін!
Жігіттердің бәрі таңқалды және Сашаға сұрады, сонда ол мұның бәрін білді. Саша да бақытты, әрі өзін даңқтайды, себебі ол науқаны үшін қажет.
Және бұл 30 мамырда болды. Келесі күні балалар жазғы демалыстардың алдындағы соңғы күнді білді. Олар екі сабақ алды, содан кейін олар науқанға аттанды.
Келесі күні Сашаның сәттілікке қол жеткізуі 20 минут кеш болды. Ол күнделікке жазба жазды.
«Сізді маршпен қабылдауға болмайды! - Мұғалім қатты айтқан: - Мен жаңа тақырыпты түсіндірдім, сіз мені үздіңіз, енді тоқтатылғанын есіме түсірмедім.
Соңғы сабақ Саша мен жігіттер үшін сәтті болды.
Ақырында олар жаяу жүріп, барады. Олар «3c» белгісімен ағаштың астында тоқтады. Сашаға шатырды төгіп, өртті сөндіру тапсырмасы берілді. «Келіңдер, істеңдер! - деді жігіттер - егер сіз бәрін білсеңіз. Бірақ Сашадан ешқандай мағына жоқ еді. Ол шатырды сындырып, өрт шығарды. Жігіттер жігерлі ағашты өшіріп тастады. Сонда олар Сашада:
- Сен ақылсыз!
«Тыныштық, тыныштық», - деді Саша оларды тыныштандыруға тырысты.
«Бұл жерде болу оңай!» Сіз өрт жасамадыңыз! Сіздердің барлықтарыңыздың арқасында барлық орман өртеніп кетеді, сіз және біз де!
Балалардың қарғысы кенеттен басталды. Ал шатыр жыртылды. Балалар жұмыртқа жапырақтары мен емен бұтақтарының қолшатырларын жасайтын болды. Олар Сашаны олармен бірге алмады, бірақ олар:
«Жетеді!» Сіз бізге көмектестіңіз! Мұнда тұрыңыз!
Олар айтты және кетіп қалды.
Саша достарымен қарым-қатынасын бұзды.
Міне мақтаныш!