Өтірік сөз өрге ба осы сөйлемдегі сөз тіркестерінсызбамен көрсет. Сөз тіркестерін дұрыс тапқаныңды дәлеллеп көр.​

Өзі қаңбақ болсын,

Онда қайдан салмақ болсын,

Тұрақтай алмай тегістікке,

Тірелді бір күн егістікке.

Бидайға қаңбақ тым қатты,

Дауыспен былай тіл қатты:

— Сен осы бидайсың ба?

— Бидаймын.

— Ақыл айтсам тыңдайсың ба?

— Тыңдаймын.

— Ашып айтсақ дұрысын,

Осы қай тұрысың?!

Жүрмейсің, көрмейсің, кезбейсің,

Не бар, не жоқты да сезбейсің.

Көктемде шығып,

Бастарың салбырап,

Күз болса бұғып,

Тұрғандарың маужырап...

Мен болсам міне,

Күні мен түні

Ұшарымды жел біліп,

Қонарымды сай біліп,

Сайран салып жүргенім,

Қызық өмір сүргенім...

— Ей, қаңбақ! — деді бидай,

Қанасына симай:

— Ашып айтсақ дұрысын,

Осы қай жүрісің?

Белгілі тұрағың жоқ,

Бас түгіл құлағың жоқ,

"Уф " десе қонасың,

"Суф " десе қонасың,

"Уф " десе ұшасың,

Қаңғырған қаңбақсың,

Кімге тұлға болмақсың ?

Біз болсақ міне,

Күні мен түні

Жинағанымыз дән,

Айналамыз толған ән...

Абырой да, бақ та,

Атақ та, даңқ та

Ерлік те, жеңіс те —

Барлығы осы егісте...

Бидайдың сөзі осымен бітті,

Қаңбақ жөніне зытты...

Дұрысын айтқан:

Бидай ма, қаңбақ па, —

Оны өздерің салмақта.

Қазыналы қазақ қашанда қым-қуыт тірлікті өнегелі өрілген сөзбен сипаттай жү­реді. Астарында мағына бұғып жатқан әр сөзі әлі күнге әрін жоғалтқан емес. Сол сөздер­дің сыры мен сымбаты кетпегенінің көрінісі – «жігітке жеті өнер де аз» деген аталы сөз. Ел қорғаны болған жігіттен мінсіздік іздегендіктен, жеті өнердің өзін аздық қылған. Атқа шапса, домбыра шертсе, елін жайласа, сөзге ұсталығы, бойда батырлығы, жүректе иманы және білімге жиғаны болса, міне, жігіт! Одан артық өнері болса – жігіттің төресі. Өнері өн бойынан өтіп тұрған өр жігіттерді ел мақтаған. Ал, ел мақтаған жігітті қыз жақтаған ғой. Осы үшін де ертеректегі ерлер жеті өнердің өзін кем көрген. Ол күнгі жігіт те – жігіт, бұл күнгі жігіт те – жігіт. Дегенмен, заманына қарай адамы. Қазіргі ердің өнері өзгерді. Сол үшін де бүгінгінің жеті өнерін жинақтап көрген едік.