Текст 1 Он открыл глаза через два дня после приезда в село. Говорят, что люди привыкают к усыновлению. Маленький Курмаш Он назвал это щукой. У него была своя поваренная книга. Подняв брата, он пополз Когда он начал ходить, ему на шею была привязана веревка. Не выходит из дома. Ночью отвез на Курмаш применяется. Вот почему он оставил руки своей старой бабушки. Рядом со стопой или сбоку одеяло. под коклюшем. Была середина лета. Судак растет, но намного больше, чем щенков в деревне не большой. Пока что Коксерек видел деревенскую собаку. Ни одна собака не делает этого друга не видит, не подходит. Этого требуют отважные волки, атакующие волков. В середине лета в Афганистане Коксерек оказался синим волком. Теперь это черное пятно испортить нельзя. Хребет пушистый, глаза зеленые, зубы выступают, пасть белая. Когда он открыл его и ударил по нему, много белок начали убегать. В этом случае Сам Курмаш боялся. Текст 2 Волк - животное свободолюбивое. Этому очень сложно научить. Из волчьего конфликта не вернется. Либо он выиграет, либо умрет. Как-то доходит до конца. Только свежее, со свежим мясом кормит и ест только добычу, которую держит лбом. Еще одна особенность волков - они живут, не записывая пары волков мужского и женского пола. жизни. Они никогда не заменяют друг друга. Их может отличить только смерть. Ребенок Обе стороны участвуют в образовании. Верность друг другу - главная черта волков. Пока женщина-волчица спит, волк-самец наблюдает. Этот хищник хочет свободы. Пойманный волк зубами отрезает ногу и идет дальше. продолжу. Если охотники сразу поймают волка в ловушку В противном случае его могут съесть товарищи волка. Потому что у волков есть свои В пищу едят самых слабых и самых больных волков в группе. Напишите различия между двумя текстами. Определите и сравните общие проблемы. Сравнение аспекты Текст 1 Текст 2 Что в текстовом содержании ты говоришь о 1. 2. 3. 1. 2. 3. Какие Проблемы, общая для обоих текстов
-Көріспегелі көп болды. Қалың қалай? ҰБТ жақындап қалыпты, қандай мамандық таңдап жатырсың?
- Жақсымын. Я ҰБТ да жақындап қалды. Бүртүрлі сезімдемін. Мамандығым оқытушы. Осы мамандық маған өте қатты ұнайтынын білесің ғой?
-Әрине. білемін. Сені көрсем болды, көз алдыма дайын мұғалім елеспейді. Сенен жақсы маман шығады. Қай саласына түсейін деп жатырсың?
-Дінтанудың оқытушысы боламын ба деген ой бар. Өзіме осы сала
қызықты.
-Қазақ атам айтады ғой екі нәрседен қателеспе деп, бірі жар болса. екіншісі мамандық таңдаудан. Өзің таңдау жасап түскен мамандығыңды жақсы оқу керек. Сонда ғана өз ісін жетік білетін, біліммен қатар тәрбиеніде қоса беретін оқытушы шығады.
Қазақ халқы әнші ақындар шоғырының аса көрнекті өкілдерінің бірі – Ақан Қорамсаұлы. Жасынан ән–жырға үйір ол қолына домбыра алып ән салады, өлең шығарады. Жігіттік, сал, серілік жолға бейімделеді. Әдемі киініп, жүйрік ат, құмай тазы, қыран бүркіт ұстайды. Қасына өнерлі жігіттерді жинап, ел аралайды, сауық–сайран құрады. Қалың елді ғажайып әнімен баурайды. Бір уақ сейіл–серуенге шығып, саятшылық құрады. Осындай өзгеше өміріне, өнеріне риза болған халық «сері» атандырады. Ақан сияқты көп қырлы өнері бар адам дүние–байлыққа қызықпаған, оны мақсат та етпеген. Оның есесіне Құлагердей ат, Қараторғай мен Базар ала сияқты қыран құс пен тзы ұстаған.
Ақан сал–серіліктің салтанатын аңшылық–саятшылық, құсбегілік мергеншілікпен ұштастырып, бір уақыт осыларды қызықтаған. Құс салып, ит жүгіртіп көңілін көтеріп, жанын жадыратқан. Сондықтан бір қатар туындылары осы тақырыпқа арналған. Солардың ішінде қалың елге кең тарағаны «Құлагер» ән өлеңі.
Бірнеше рет аламан бәйгенің алдын бермей, даңқы бүкіл Арқаға тараған Құлгер 1876 жылы Сағынайдың асынд қастандықпен өлтірілгені белгілі. Бәйгеге үш жүз жиырма үш жүйрік қосылады. Осынша аттың алдына қара үзіп келе жатқан қанатты жүйрік Құлагерді Ақмолның алпуыты Жүсіптің жандайшаптары қастандық жасап, айбалтамен басынан ұрып өлтіреді. Осы бір қарабет–қастандық ақынның жүрегін жаралайды. Өйткені ер қанатына айналған атқа халық ерекше мән берген. Сондықтан бұл өлең ақынның ауыр жан күйзелісі, терең тебіренісінен туған. Өлеңде озбырлықтан зәбір көрген ақынның көкірегін кернеген қайғы–мұңы бар. Сондай–ақ ақынның көңіл–күйіндегі сан түрлі психологиялық өзгерістер де айқын байқалып отырады. Құлагерді қарап тұрған Ақан сері алдыңғы аттың түсінің өзге екенін байқап мазасыздана бастайды. Бір жамандықты сезгендей болады.
Жел соқса қамыс басы майда деймін,
Атыңды, ат айдаушы қайда деймін.
Алдыңғы ат баран болмай, қылаң болды,
Жығылмаса Құлагер қайда деймін?! Деген жолдарда бір үміт, бір күдік тай–таласқа түскендей болады.
Ақан сері Құлагердің өлгенін естігенде есі ауысқандай басқа күйге түседі. Оның ой –сезімін бір сәт шарасыздық билегендей болады.
Өлді деп Құлагерді естігенде,
Бір тұрып, бір отырып ойбайлдым, – дейді.
Ақанның өкінішінде шек жоқ. Өлеңнің әр шумағы оның жан күйігіне толы. Құлагер дүбірлі бәйгеге қосылғн сайын Ақан серінің де, елінің де намысын асқақтата түседі. Сондықтан оны бүкіл Атығай, Қарауылға олжа салған жүйрік ретінде жоқтайды. Ердің де, елдің де даңқын асырған тұлпардың қапияда мерт болуы жалпақ жұртқа да оңай болмаған.
Ор болып қалушы еді шапқан жерің,
Шаттанып тұрушы еді қосқан елің.
Атығай, Қарауылға олжа салған,
Бота тірсек, қыл сағақ, сандал керім.
Құлагер құнанында керім еді,
Нағашым сұрағанда беріп еді.
Ат қоса Ерейменге барғанымда,
Бір сыншы көзі шыққыр көріп еді.
«Құлагер» өлеңін оқып отырғанда Ақан серінің жанына жара салған күйзелісі, мұң мұнары басып тығырыққа тірілген ауыр да, азапты сәттерінің шыны мен сырына қаныға түсеміз. Ақынның азалы үнінен сырт қалу мүмкін де емес. Қызғаныштың қызыл итін жүгіртіп, әділдікке жымысқылық пен қол көтерген қараниет қарақшылардың зұлымдығына басылған лағынет таңбасы.
Құлагерді өлтіргенде алдым несін,
Әркімнің тәңірім берген несібесін.
Қас қылған жануарым Құлагерге,
Жауызға бар тілегім өлім берсін, – деген жолдар Ақан серінің ғана тілегі емес, қара ниет жауға деген бүкіл халық қарғысы деп ұқсақ болады. «Құлагер» өлеңі бір ғана жүйрік тұлпарға арналмаған. Мұнда әділетсіздікке деген Ақан серінің жан ашуы жатыр. Ат өлімі жүрегіндегі ашу–ыза, кекті тұтандырып, намысын жани түскен. Сондықтан Ақан сері сол тұстағы заманның ащы шындығын ашып, қанды қол қарақшыны да, кеудесіне нан піскен озбырларды да өлтіре сынап, оларға қарсы үн көтереді, өлім тілейді.
Ақпарат дереккөзі: https://massaget.kz/okushyilarga/uy_tapsyirmasyi/32827/
-Сәлем, Ажар!
-Сәлем
-Көріспегелі көп болды. Қалың қалай? ҰБТ жақындап қалыпты, қандай мамандық таңдап жатырсың?
- Жақсымын. Я ҰБТ да жақындап қалды. Бүртүрлі сезімдемін. Мамандығым оқытушы. Осы мамандық маған өте қатты ұнайтынын білесің ғой?
-Әрине. білемін. Сені көрсем болды, көз алдыма дайын мұғалім елеспейді. Сенен жақсы маман шығады. Қай саласына түсейін деп жатырсың?
-Дінтанудың оқытушысы боламын ба деген ой бар. Өзіме осы сала
қызықты.
-Қазақ атам айтады ғой екі нәрседен қателеспе деп, бірі жар болса. екіншісі мамандық таңдаудан. Өзің таңдау жасап түскен мамандығыңды жақсы оқу керек. Сонда ғана өз ісін жетік білетін, біліммен қатар тәрбиеніде қоса беретін оқытушы шығады.
Қазақ халқы әнші ақындар шоғырының аса көрнекті өкілдерінің бірі – Ақан Қорамсаұлы. Жасынан ән–жырға үйір ол қолына домбыра алып ән салады, өлең шығарады. Жігіттік, сал, серілік жолға бейімделеді. Әдемі киініп, жүйрік ат, құмай тазы, қыран бүркіт ұстайды. Қасына өнерлі жігіттерді жинап, ел аралайды, сауық–сайран құрады. Қалың елді ғажайып әнімен баурайды. Бір уақ сейіл–серуенге шығып, саятшылық құрады. Осындай өзгеше өміріне, өнеріне риза болған халық «сері» атандырады. Ақан сияқты көп қырлы өнері бар адам дүние–байлыққа қызықпаған, оны мақсат та етпеген. Оның есесіне Құлагердей ат, Қараторғай мен Базар ала сияқты қыран құс пен тзы ұстаған.
Ақан сал–серіліктің салтанатын аңшылық–саятшылық, құсбегілік мергеншілікпен ұштастырып, бір уақыт осыларды қызықтаған. Құс салып, ит жүгіртіп көңілін көтеріп, жанын жадыратқан. Сондықтан бір қатар туындылары осы тақырыпқа арналған. Солардың ішінде қалың елге кең тарағаны «Құлагер» ән өлеңі.
Бірнеше рет аламан бәйгенің алдын бермей, даңқы бүкіл Арқаға тараған Құлгер 1876 жылы Сағынайдың асынд қастандықпен өлтірілгені белгілі. Бәйгеге үш жүз жиырма үш жүйрік қосылады. Осынша аттың алдына қара үзіп келе жатқан қанатты жүйрік Құлагерді Ақмолның алпуыты Жүсіптің жандайшаптары қастандық жасап, айбалтамен басынан ұрып өлтіреді. Осы бір қарабет–қастандық ақынның жүрегін жаралайды. Өйткені ер қанатына айналған атқа халық ерекше мән берген. Сондықтан бұл өлең ақынның ауыр жан күйзелісі, терең тебіренісінен туған. Өлеңде озбырлықтан зәбір көрген ақынның көкірегін кернеген қайғы–мұңы бар. Сондай–ақ ақынның көңіл–күйіндегі сан түрлі психологиялық өзгерістер де айқын байқалып отырады. Құлагерді қарап тұрған Ақан сері алдыңғы аттың түсінің өзге екенін байқап мазасыздана бастайды. Бір жамандықты сезгендей болады.
Жел соқса қамыс басы майда деймін,
Атыңды, ат айдаушы қайда деймін.
Алдыңғы ат баран болмай, қылаң болды,
Жығылмаса Құлагер қайда деймін?! Деген жолдарда бір үміт, бір күдік тай–таласқа түскендей болады.
Ақан сері Құлагердің өлгенін естігенде есі ауысқандай басқа күйге түседі. Оның ой –сезімін бір сәт шарасыздық билегендей болады.
Өлді деп Құлагерді естігенде,
Бір тұрып, бір отырып ойбайлдым, – дейді.
Ақанның өкінішінде шек жоқ. Өлеңнің әр шумағы оның жан күйігіне толы. Құлагер дүбірлі бәйгеге қосылғн сайын Ақан серінің де, елінің де намысын асқақтата түседі. Сондықтан оны бүкіл Атығай, Қарауылға олжа салған жүйрік ретінде жоқтайды. Ердің де, елдің де даңқын асырған тұлпардың қапияда мерт болуы жалпақ жұртқа да оңай болмаған.
Ор болып қалушы еді шапқан жерің,
Шаттанып тұрушы еді қосқан елің.
Атығай, Қарауылға олжа салған,
Бота тірсек, қыл сағақ, сандал керім.
Құлагер құнанында керім еді,
Нағашым сұрағанда беріп еді.
Ат қоса Ерейменге барғанымда,
Бір сыншы көзі шыққыр көріп еді.
«Құлагер» өлеңін оқып отырғанда Ақан серінің жанына жара салған күйзелісі, мұң мұнары басып тығырыққа тірілген ауыр да, азапты сәттерінің шыны мен сырына қаныға түсеміз. Ақынның азалы үнінен сырт қалу мүмкін де емес. Қызғаныштың қызыл итін жүгіртіп, әділдікке жымысқылық пен қол көтерген қараниет қарақшылардың зұлымдығына басылған лағынет таңбасы.
Құлагерді өлтіргенде алдым несін,
Әркімнің тәңірім берген несібесін.
Қас қылған жануарым Құлагерге,
Жауызға бар тілегім өлім берсін, – деген жолдар Ақан серінің ғана тілегі емес, қара ниет жауға деген бүкіл халық қарғысы деп ұқсақ болады. «Құлагер» өлеңі бір ғана жүйрік тұлпарға арналмаған. Мұнда әділетсіздікке деген Ақан серінің жан ашуы жатыр. Ат өлімі жүрегіндегі ашу–ыза, кекті тұтандырып, намысын жани түскен. Сондықтан Ақан сері сол тұстағы заманның ащы шындығын ашып, қанды қол қарақшыны да, кеудесіне нан піскен озбырларды да өлтіре сынап, оларға қарсы үн көтереді, өлім тілейді.
Ақпарат дереккөзі: https://massaget.kz/okushyilarga/uy_tapsyirmasyi/32827/
Объяснение: