У 4. Сөйлем соңына тиісті тыныс белгісін қойып, келесі сөйлемді бас
әріппен жазыңдар.
ХХІ ғасырды «Технологиялардың даму заманы» деп айт-
сак болады робот, ақылды үй, ұялы телефон, сымсыз құлақ-
кап, смартфон мен ноутбуктар жылдан жылға жаңарып,
жетілуде келешекте бұл техника құралдарының одан да жеті-
ле түсетіні – түсінікті нәрсе болашақта роботтардың көбеюі,
транспорттың өзі жүруі мүмкін сонда адам еңбегі керексіз
болып қалады сондықтан қоғам талабына сай адамдардың
ой-өресі мен зияткерлігі болуы тиіс.
(www.elzhastary.kz)
Местоимение-есімдік
Есімдіктер - заттың атын, сынын, санын,олардың аттарын білдірмейтін, бірақ солардың (зат есім, сын есім, сан есімдердің) орнына жұмсалатын сөз табы.Есімідіктер белгілі бір түсінікті я ойды жалпылама түрде мегзеу арқылы білдіреді. Есімдіктердің нақтылы мағыналары өздерінен бұрын айтылған сөйлемге немесе жалпы сөйлеу аңғарына қарай айқындалады.
Перевод:
Местоимения - это слова, которые не означают существительные, прилагательные, числа, их имена, но используются вместо них (существительные, прилагательные, числительные). Местоимения выражают определенное понятие или идею в общем виде. Точные значения местоимений определяются предыдущим предложением или общей речевой долиной.
Асан қайғы (Хасан) Сәбитұлы (14 ғасырдың ақыры – 15 ғасырдың басы) – мемлекет қайраткері, ақын, жырау, би, философ. Әз Жәнібек ханның ақылшысы болған. Әкесі Сәбит Арал өңірінің Сырдария жағасын мекен еткен. Қызылорда облысы, Шиелі ауданы, «Жеті әулие» қорымындағы Асан ата кесенесі - Асан Қайғы мазары делінеді.Толғаулары
ТолғауларыЖыраудың бір алуан толғаулары Әз Жәнібек ханға арналған. Ол ең әуелі ханның айналасына көз салмай, шабылып жатқан халқының жағдайын ойламай бейғам отыруына наразылық тұрғысында айтылады («Қымыз ішіп қызарып, мастанып неге терлейсің, өзіңнен басқа хан жоқтай елеуреп неге сөйлейсің?»). Ертеңгі халық болашағын Жәнібек ханның ақыл-айла, көрегендігімен тығыз байланыста алып қарайды. Осы арнауында жырау күншығысқа көз алмай қарайтын көрші патшалықтан сақтанудың қажеттігін арнайы ескертеді («Қилы-қилы заман болмай ма, Суда жүрген ақ шортан, Қарағай басын шалмай ма?»).