Степень окисления азота может быть равна:
а) +1 б) 4 в) + 4 г) + 7
2.На внешнем электронном уровне атома фосфора находятся:
а) пять р – электронов;
б) два спаренных s – электрона, два спаренных и один неспаренный
p – электрон;
в) два спаренных s – электрона и три неспаренных p – электрона;
г) нет верного ответа
3.С каким веществом не реагирует водный раствор аммиака:
а) соляная кислота; б) хлорид калия; в) оксид серы (V);
г) нет верного ответа
4.В какой из приведенных пар оба вещества взаимодействуют с красным фосфором :
а) Ca, HCl б) Na, Cl2 в) O2, NaOH г) NH3, SiO2 д) нет верного ответа
5.Раствор какого из перечисленных веществ не взаимодействует с раствором сульфата аммония:
а) нитрат бария; б) нитрат свинца ();
в) азотная кислота; г) гидроксид натрия
6.Какое из перечисленных веществ обладает наилучшей растворимостью в воде:
а) азот; б) водород; в) фосфор; г) аммиак
7.В окислительно-восстановительных реакциях азотная кислота может участвовать в качестве:
а) только восстановителя; б) только окислителя;
в) и окислителя, и восстановителя; г) нет верного ответа
8.Какое из веществ является сырьем для получения фосфора:
а) апатит; б) гипс; в) селитра; г) пирит
9.Какое из перечисленных веществ взаимодействует с водным раствором аммиака:
а) медь; б) оксид магния; в) оксид железа (); г) нет верного ответа
10.В каком соединении азот проявляет отрицательную степень окисления:
а) N2O; б) NO; в) NO2; г) Na3N
11.Какой объем аммиака (н.у.) можно получить при взаимодействии
15л азота с 15л водорода, если выход аммиака составляет 10% от теорети-
ческого?
а) 3л; б) 1л; в) 1,5л; г) 9л
усть у Вас есть 100 г (именно масса, 100 г, а не 100 мл, хотя в данной ситуации погрешность невелика)9 %-ного уксуса. Это значит, что в этих 100 г содержится 9 г уксусной кислоты.В 6 %-ном уксусе эти же 9 г составляют 6 %, Значит масса 6 %-ного раствора равна 9/0,06=150 г (опять же г, а не мл). В общем случае, при разбавлении растворов нужно пользоваться такой формулой: m1*c1=m2*c2, откуда m2=m1*(c1/c2), где m1,m2 массы, а с1 и с2 - концентрации (массовые концентрации, массовые проценты, или массовые доли) исходного и разбавленного растворов соответственно.
Я постоянно подчеркивал, что при разбавлении фигурируют именно массы, а не объемы растворов. Если же вводить объемы (v1 и v2) и плотности ро1 и ро2 растворов, то формула разбавления будет такой: v1*ро1*c1=v2*ро2*c2, откуда v2=v1*(ро1/ро2)*(с1/с2). Поскольку плотности 9 и 6 %-ных растворов уксусной кислоты (ро1 и ро2) различаются незначительно, то в данной ситуации с достаточной для практики точностью можно принять, что они одинаковы, и их соотношение равно 1. Тогда формула упрощается: v2=v1*(с1/с2). Значит из 1 литра 9 %-ного уксуса нужно сделать 1,5 л разбавленного уксуса, и он будет 6 %-ным.
Еще раз подчеркну, если для разбавления 9 %-ного уксуса до 6 %-ного эта упрощенная формула (по объемам) годится, то для разбавления 70-80 %-ной "уксусной эссенции" до концентраций 6-9 %, или для разбавления серной кислоты (при приготовлении электролита для аккумулятора) уже не годится, слишком велики погрешности. Ну а формула через массы m2=m1*(c1/c2)- годится ВСЕГДА, в любой ситуации.
Электролиттік диссоциациялану механизмі (Латынша "диссоциация" — "ыдырау" деген сөзді білдіреді.) Мысалы, калий хлориді сулы ерітіндіде оң зарядталған калий ионына К+ жөне теріс зарядталған хлор ионына Сl- диссоциацияланады:� KCl = К+ + С1-Иондардың зарядтарьш былайша өрнектейді: ионның таңбасының оң жақ шекесіне араб цифрымен зарядтың шамасын жазып, одан кейін оның белгісін қояды.
Мысалы, Na+, Н+, Са2+ , Al3+ , Cl-, SO4 2-.
Бір зат диссоциацияланғанда пайда болатын оң жөне теріс зарядтардың шамалары әртүрлі болуы мүмкін, бірақ жалпы алғанда барлық оң зарядтардың қосындылары барлық теріс зарядтардың қосындыларына тең болады. Сондықтан ерітінді, жалпы алғанда, бейтарап болады. Электролиттік диссоциациялану теориясын одан әрі дамытып, электролиттердің иондарға ыдырау процесін ашып көрсеткен орыс ғалымдары Д. И. Менделеев, И. А. Каблуков және В. А. Кистяковский болды. Д. И. Менделеев еру процесінің мәнін, ерітінділердің табиғатын өзінің гидраттық теориясы арқылы түсіндірді. Бұл теория еріген заттың су молекуласымен химиялық әрекеттесуі нәтижесінде гидраттар деп аталатын тұрақсыз қосылыстар түзілетінін көрсетеді. Д. И. Менделеев еру құбылысын заттың жай ғана бөлшектерге физикалық бөлінуі емес, олардың су молекулаларымен қосылып, гидраттар түзетін химиялық процесс те екенін дәлелдеді.Осы теорияның мәнін түсіну үшін заттар суда ерігенде байқалатын құбылыстарды қарастырамыз. Қатты натрий гидроксидін NaOH немесе концентрациялы күкірт қышқылын H2S04 суда еріткенде, ерітінді қатты қызады. Оны сынауықтағы таза судың булана бастауынан байқауға болады. Сондықтан қышқылды еріткенде ерекше сақ болу керек екенін ескерген дұрыс. Ерітінді қызып, температура кенет көтерілетіндіктен, судың біраз бөлігі буға айналып, соның әсерінен қышқыл да бірге ұшып жан-жаққа шашырауы мүмкін. Концентрациялы күкірт қышқылын араластыра отырып, сыздықтатып суға құяды (керісінше суды қышқылға құюға болмайды). Ал аммоний нитратын (аммиак селитрасын) суда ерітсек, ерітінді қатты салқындайды . Жылудың бөлінуі — экзотермиялық химиялық реакция жүргендігінің белгісі. Демек, күкірт қышқылы суда ерігенде химиялық реакция жүреді. Күкірт қышқылы су молекуласын қосып алады. Мысалы, күкірт қышқылының моногидратының Бұл гидраттану реакциясы делінеді, түзілген зат гидрат деп аталады. Аммоний нитраты NH4N03 ерігенде кристалдық торының бұзылып бөлшектерге ыдырауына қажетті энергияны қоршаған ортадан алады. Соның нәтижесінде ерітінді салқындайды. Егер гидраттану нәтижесінде заттың кристалын бұзуға жұмсалған энергия, гидраттану кезінде бөлінген энергия мөлшерінен аз болса, онда ерітінді қызады, егер керісінше болса, салқындайды. Бұл мысал ерудің әрі физикалық, әрі химиялық процесс екенін көрсетеді. Бұдан былай еруді өзімізге бұрыннан таныс — қайнау, қату, балқу тәрізді құбылыстармен қоса физика-химиялық процесс ретінде қарастырамыз. И.А. Каблуков электролит иондарының су молекуласы әсерінен гидраттанатынын дәлелдеді. Бұл процесті түсіну үшін су молекуласындағы сутек пен оттек атомдарының арасындағы байланыстың коваленттік күшті полюсті екенін еске түсіреміз. Сондықтан су молекуласы да полюсті болып келеді, оны диполь (диполь — "екі полюс" дегенді білдіреді) деп атайды. Құрамында коваленттік күшті полюсті байланысы бар заттардың барлырының молекулалары полюсті, яғни диполь болып келеді. Иондық байланысты қосылыс — натрий хлоридінің суда еруін қарастырайьщ. Судың полюсті молекулалары түз кристалының иондарын, дөлірек айтсак, теріс зарядты жағымен натрий ионын, ал оң зарядты жағымен хлор ионын коршап, оларды өзіне тарта бастайды. Иондар арасындағы байланыс өлсіреп, кристалдык тор бүзылып, түзілген бөлшектер судың арасына тарала бастайды. Олар бірден сумен өрекеттесіп, гидраттанған иондар түрінде ерітіндіғе ауысады . Ерітіндіде иондар ретсіз козғалыста болады, оң жөне теріс зарядталған иондар соқтығысып, езара тартылып кайта косылу- лары мүмкін. Натрий хлоридінің диссоциациялану механизмінін сызбанұскасы: а) натрий хлоридінің кристалл торына судың полюсті молекулаларының тартылуы және әсері; ә) натрий және хлорид гидраттанған иондарының түзілуі табылады. Диссоциациялану процесі қайтымдылық. Қайтымдылық ерітіндідегі иондарға ыдырау процесі мен иондардың қайта қосылу процестерінің үздіксіз жүріп жататындығын көрсетеді: NaCl=Na+ + С1- Біз ионды байланысты зат — натрий хлоридінің суда диссоциациялану механизмін карастырдық. Ал коваленттік күшті полюсті байланысы бар зат — хлорсутек HC1 молекуласы қалай диссоциацияланады екен, енді соны қарастырайық. Хлорсутектің молекуласы күшті полюсті, оның терісірек зарядталган хлор жағын су молекуласы өзінің оң полюсімен тартады, ал оның оңырақ зарядталған сутек жағын