1)Какие традиции и обычаи описываются в пьесе-сказке? 2)Какие традиции и обычаи казахского народа соответствуют традициям и обычаям русского народа,описанным в пьесе-сказке "Снегурочка"
Ақтамберді Сарыұлы 93 жыл өмір сүрген, яғни 1675–1768 жж. дəуір кешкен. Ол күреске ерте араласқан жауынгер-жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мəселелерін жырларында жақсы бейнелеген. 1738–1752 жж. қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. «Ақтабан шұбырынды» оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, əділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған. Əлі де қолға түспеген толғаулары ел аузында сақталуы ықтимал. Қазіргі қолда бары 300 жолдан аспайды [1; 29].
Самое трагичное место романа “Евгений Онегин” – глупая, бессмысленная дуэль Онегина и Ленского. Обстоятельства складываются так, что юный, ревнивый романтик бросает вызов другу сгоряча, не понимая цены такого опасного поступка. Он слишком молод и смерть не входит в его планы, она видится ему чем-то возвышенным, красивым концом в борьбе за честь и любовь. Причина дуэли Онегина и Ленского не столь резка, чтобы не попытаться сгладить ситуацию. Но сплетни, непонимание, боязнь осуждения со стороны высшего света – это пугает Онегина, ему неприятна мысль, что его репутация может измениться в худшую сторону. Он принимает вызов и с опозданием, но всё же является на встречу. Дружба героев кажется вполне безобидной, да и полноценной дружбой их союз назвать нельзя. Начавшись с “дружбы от скуки”, она развивалась стремительно и каждый получал то, что хотел. Ленский нашёл “ценителя” своего творчества (Онегин не критиковал стихи друга, хотя втайне насмехался над его откровенно слабой поэзией), а Онегин переставал скучать, как только на пороге появлялся жизнерадостный, эмоциональный романтик со своей своеобразной философией. Тонкая душа Владимира Ленского была полной противоположностью циничного, бесчувственного Онегина, но это не мешало им проводить время вместе, посещать соседние имения, горячо спорить и пытаться дойти до сути во всём.
Ақтамберді Сарыұлы 93 жыл өмір сүрген, яғни 1675–1768 жж. дəуір кешкен. Ол күреске ерте араласқан жауынгер-жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мəселелерін жырларында жақсы бейнелеген. 1738–1752 жж. қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. «Ақтабан шұбырынды» оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, əділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған. Əлі де қолға түспеген толғаулары ел аузында сақталуы ықтимал. Қазіргі қолда бары 300 жолдан аспайды [1; 29].
Причина дуэли Онегина и Ленского не столь резка, чтобы не попытаться сгладить ситуацию. Но сплетни, непонимание, боязнь осуждения со стороны высшего света – это пугает Онегина, ему неприятна мысль, что его репутация может измениться в худшую сторону. Он принимает вызов и с опозданием, но всё же является на встречу. Дружба героев кажется вполне безобидной, да и полноценной дружбой их союз назвать нельзя. Начавшись с “дружбы от скуки”, она развивалась стремительно и каждый получал то, что хотел. Ленский нашёл “ценителя” своего творчества (Онегин не критиковал стихи друга, хотя втайне насмехался над его откровенно слабой поэзией), а Онегин переставал скучать, как только на пороге появлялся жизнерадостный, эмоциональный романтик со своей своеобразной философией. Тонкая душа Владимира Ленского была полной противоположностью циничного, бесчувственного Онегина, но это не мешало им проводить время вместе, посещать соседние имения, горячо спорить и пытаться дойти до сути во всём.