Укаждого своё понимание красоты. красота природы вдохновлять человека на разные свершения. но у каждого человека своё понимание красоты: для одних нет ничего прекраснее гор и моря, для других - осеннего леса, а для кого-то самый прекрасный пейзаж - это снежная зима за городом. красота - это гармония и радость жизни. я люблю и природу: свежий воздух, зеленые луга, высокие густые леса и цветущие весной сады. но самыми красивыми местами для меня являются те, где я могу отдохнуть душой, где мое сердце спокойно, а глаза радуются тому, что видят. красота – это то, чего не купишь за деньги, что не возведешь своими руками, имея обиду на душе и злость в мыслях. красота – это то, как мы видим мир, как воспринимаем себя и то, что нас окружает.
Кпадчерице плохое отношение, потому что она богатая королева, а падчерице бедная и не такая как она.к свите нахальное, приказное.к мачехе с ее дочкой, мачеха приносит ей цветы. нейтральное отношение. к 12 месяцам, нахальное отношение, приказное, но когда они не подчиняются ей она вне себя, но все таки прислушивается немного.к солдату нейтральное, но все таки приказное.к учителю, среднее. он ее учит, а она не хочет учиться, и вообще главное что она хочет.
основная, главная мысль: трудолюбие, вежливость, уважение, старание всегда вернутся к человеку добром. как это случилось с падчерицей.
сказка учит на примере падчерицы верно исполнять свою работу, быть добрыми и знать, что всему свое время.
Шәйхи Маннур (Шәйхелислам Фәрхулла улы Маннуров) 1905 елның 15 январенда элекке Казан губернасы Мамадыш өязе (хәзерге Татарстан ССРның Мамадыш районы) Тулбай авылында ярлы крестьян гаиләсендә туа. Шундагы һәм күрше Шәмәк авылындагы мәдрәсәләрдә башлангыч белем ала, Бөек Октябрьдән соң Шәмәктә ачылган «икенче баскыч эш мәктәбе»ндә һәм Мамадыштагы педагогия курсларында укый. 1921 елгы ачлыкта аның әтисе бөтен гаиләсен алып, Кузбасстагы Анжерка-Сужденка шахталарына килә. Анда уналты яшьлек Шәйхинең хезмәт юлы башлана. Ул шахталарда кара эшче, укытучы булып эшли.
1923 елдан ул төрле уку йортларында белем ала, Тобол, Урал, Новосибирск якларында культура-агарту, матбугат эшләрендә эшли. 1927-1929 елларда армия хезмәтендә була, аннан кайткач, 1932 елга кадәр Донбасста эшче-прокатчы, укытучы-ликбезчы, Днепрогэста бетончы булып эшли. Бу елларда ул үзенең шигъри әсәрләрен иҗат итә, китаплар бастыра. Соңрак Мәскәүгә килеп, берникадәр вакыт газетада эшләгәч, Казанга кайта һәм 1933-1937 елларда педагогия институтында укый. Шуннан соң ул бер ел «Совет әдәбияты» (хәзерге «Казан утлары») журналының җаваплы секретаре булып эшли дә, 1938 елдан Ватан сугышына кадәр әдәби иҗат эше белән генә шөгыльләнә. 1934 елда шагыйрь СССР Язучылар союзына алына.
Сугышның беренче көннәреннән үк Ш. Маннур үзе теләп фронтка китә, анда төрле фронт газеталарында хезмәт итә. Сугыштан соң Татар дәһләт опера һәм балет театрында әдәби бүлек мөдире булып тора һәм 1948 елдан гомеренең соңгы көннәренә кадәр профессиональ язучы була.
Укаждого своё понимание красоты. красота природы вдохновлять человека на разные свершения. но у каждого человека своё понимание красоты: для одних нет ничего прекраснее гор и моря, для других - осеннего леса, а для кого-то самый прекрасный пейзаж - это снежная зима за городом. красота - это гармония и радость жизни. я люблю и природу: свежий воздух, зеленые луга, высокие густые леса и цветущие весной сады. но самыми красивыми местами для меня являются те, где я могу отдохнуть душой, где мое сердце спокойно, а глаза радуются тому, что видят. красота – это то, чего не купишь за деньги, что не возведешь своими руками, имея обиду на душе и злость в мыслях. красота – это то, как мы видим мир, как воспринимаем себя и то, что нас окружает.
Кпадчерице плохое отношение, потому что она богатая королева, а падчерице бедная и не такая как она.к свите нахальное, приказное.к мачехе с ее дочкой, мачеха приносит ей цветы. нейтральное отношение. к 12 месяцам, нахальное отношение, приказное, но когда они не подчиняются ей она вне себя, но все таки прислушивается немного.к солдату нейтральное, но все таки приказное.к учителю, среднее. он ее учит, а она не хочет учиться, и вообще главное что она хочет.
основная, главная мысль: трудолюбие, вежливость, уважение, старание всегда вернутся к человеку добром. как это случилось с падчерицей.
сказка учит на примере падчерицы верно исполнять свою работу, быть добрыми и знать, что всему свое время.
Шәйхи Маннур (Шәйхелислам Фәрхулла улы Маннуров) 1905 елның 15 январенда элекке Казан губернасы Мамадыш өязе (хәзерге Татарстан ССРның Мамадыш районы) Тулбай авылында ярлы крестьян гаиләсендә туа. Шундагы һәм күрше Шәмәк авылындагы мәдрәсәләрдә башлангыч белем ала, Бөек Октябрьдән соң Шәмәктә ачылган «икенче баскыч эш мәктәбе»ндә һәм Мамадыштагы педагогия курсларында укый. 1921 елгы ачлыкта аның әтисе бөтен гаиләсен алып, Кузбасстагы Анжерка-Сужденка шахталарына килә. Анда уналты яшьлек Шәйхинең хезмәт юлы башлана. Ул шахталарда кара эшче, укытучы булып эшли.
1923 елдан ул төрле уку йортларында белем ала, Тобол, Урал, Новосибирск якларында культура-агарту, матбугат эшләрендә эшли. 1927-1929 елларда армия хезмәтендә була, аннан кайткач, 1932 елга кадәр Донбасста эшче-прокатчы, укытучы-ликбезчы, Днепрогэста бетончы булып эшли. Бу елларда ул үзенең шигъри әсәрләрен иҗат итә, китаплар бастыра. Соңрак Мәскәүгә килеп, берникадәр вакыт газетада эшләгәч, Казанга кайта һәм 1933-1937 елларда педагогия институтында укый. Шуннан соң ул бер ел «Совет әдәбияты» (хәзерге «Казан утлары») журналының җаваплы секретаре булып эшли дә, 1938 елдан Ватан сугышына кадәр әдәби иҗат эше белән генә шөгыльләнә. 1934 елда шагыйрь СССР Язучылар союзына алына.
Сугышның беренче көннәреннән үк Ш. Маннур үзе теләп фронтка китә, анда төрле фронт газеталарында хезмәт итә. Сугыштан соң Татар дәһләт опера һәм балет театрында әдәби бүлек мөдире булып тора һәм 1948 елдан гомеренең соңгы көннәренә кадәр профессиональ язучы була.
Шагыйрь 1980 елның 10 июнендә Казанда вафат булды.
Шәйхи Маннурның иҗаты татар совет әдәбиятында күренекле урын тота. Поэзиядән тыш ул проза өлкәсендә дә актив эшләде.