У кого из нас в детстве не было плюшевого медвежонка или собачки? Кто не любил смотреть фильмы, герои которых - животные? Кто не изводил родителей бесконечными завести домашнего любимца или какого-нибудь бедного четвероного бродягу? В жизни многих из нас животные становились членами семьи - и сколько с ними было связано драматических историй! Иные до сих пор вызывают чувство стыда. А другие - благодарную улыбку. О наших отношениях с животными Марина Аромштам (уже известная читателям по роману "Когда отдыхают ангелы") и написала повесть в рассказах "Мохнатый ребенок". В первую очередь эта книга адресована детям, которые легко обнаружат свое сходство с героями рассказов. Но она придется по душе и взрослым, которые любят животных и готовы признать в кошке "человека, обросшего шубой". Так что эту книгу можно читать всей семьей. В 2009 году повесть "Мохнатый ребенок" вошла в шорт-лист премии "Заветная мечта", а в 2011 - в лонг-лист премии...
Ақтамберді Сарыұлы (1675, қазіргі Оңтүстік Қазақстан, Қаратау, — 1768 — қазіргі Шығыс Қазақстан облысы Абай ауданы Жүрекжота мекені)[1] — жырау, қолбасы, қазақтың көне жыраулық мектебінің белді өкілі, дипломат. Найман тайпасының қаракерей руының сыбан тармағынан[2].
Ақтамберді жырау
“Он екіде аттанып, қылыш ілдім білекке” дегеніне қарағанда күреске ерте араласқан жауынгер жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мәселелерін жырларында жақсы бейнелейді. Қысқа нақыл, шешен сөздердің шебері. 1742 жылы Орта жүз ру басшыларының Орынборда ант беру жиналысына өкіл болды. 1738 — 1752 жылдары қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. “Ақтабан шұбырынды” оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, көшпелі халықтың тыныс-тіршілігі, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, әділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған.[3]
У кого из нас в детстве не было плюшевого медвежонка или собачки? Кто не любил смотреть фильмы, герои которых - животные? Кто не изводил родителей бесконечными завести домашнего любимца или какого-нибудь бедного четвероного бродягу? В жизни многих из нас животные становились членами семьи - и сколько с ними было связано драматических историй! Иные до сих пор вызывают чувство стыда. А другие - благодарную улыбку. О наших отношениях с животными Марина Аромштам (уже известная читателям по роману "Когда отдыхают ангелы") и написала повесть в рассказах "Мохнатый ребенок". В первую очередь эта книга адресована детям, которые легко обнаружат свое сходство с героями рассказов. Но она придется по душе и взрослым, которые любят животных и готовы признать в кошке "человека, обросшего шубой". Так что эту книгу можно читать всей семьей. В 2009 году повесть "Мохнатый ребенок" вошла в шорт-лист премии "Заветная мечта", а в 2011 - в лонг-лист премии...
Ақтамберді Сарыұлы (1675, қазіргі Оңтүстік Қазақстан, Қаратау, — 1768 — қазіргі Шығыс Қазақстан облысы Абай ауданы Жүрекжота мекені)[1] — жырау, қолбасы, қазақтың көне жыраулық мектебінің белді өкілі, дипломат. Найман тайпасының қаракерей руының сыбан тармағынан[2].
Ақтамберді жырау
“Он екіде аттанып, қылыш ілдім білекке” дегеніне қарағанда күреске ерте араласқан жауынгер жырау санатына жатады. Тұрмыстың қыр-сырын, отбасы, елдік, ерлік, жер мәселелерін жырларында жақсы бейнелейді. Қысқа нақыл, шешен сөздердің шебері. 1742 жылы Орта жүз ру басшыларының Орынборда ант беру жиналысына өкіл болды. 1738 — 1752 жылдары қазақ-қалмақтың қанды қақтығыстарының барлығына дерлік қатысқан. “Ақтабан шұбырынды” оқиғасының зұлмат қан кешуін бастан өткерген. Ес білгеннен бастап 70 жыл бойы ат үстінен түспей, елі мен жерін қорғаған қас батыр, айтулы шешен, қабырғалы би, атақты жырау. Қазақ жауынгерлерінің азаттық, құлдық жөніндегі түсініктері, көшпелі халықтың тыныс-тіршілігі, болашаққа деген сенімі, адалдық-жауыздық, қиянат, әділетсіздік хақындағы таным-түсініктері Ақтамберді талғамынан өтіп жыр-толғауға айналған.[3]