История создания – было написано в 1931 году, когда поэт познакомился с Зинаидой Нейгауз, поэт включил стихотворение в сборник «Второе рождение».
Тема стихотворения – одиночество, мечты о встречи с возлюбленной.
Композиция – Анализируемое произведение условно делится на части: рассказ о пустом доме и мечты лирического героя о встречи с любимой женщиной. Б. Пастернак тесно переплетает эти части между собой.
Жанр – любовная лирика.
Стихотворный размер – четырехстопный хорей, рифмовка перекрестная АВАВ.
Метафоры – «только белых мокрых комьев быстрый промельк моховой», «и опять зачертит иней, и опять завертит мной унынье», «по портьере пробежит сомненья дрожь».
Сюжэт твора даволі просты. Пасля невялікай пейзажнай замалёўкі аўтар скіроўвае ўвагу чытача на дыялог з дванаццацігадовым
гарадскім падлеткам, які пасля нядаўняй смерці бацькі ішоў на
далёкі хутар, каб забраць брата. Закончыўшы размову, усхваляваны апавядальнік так характарызуе малога спадарожніка: «Гаварыў ён
стала, як дарослы.І відно было, што пражытыя на свеце дванаццаць
год навучылі яго многаму, паказалі яму многа бакоў жыцця, накалілі
яго і давялі да вострай цвёрдасці».
Расказаўшы чытачу пра не па гадах сталага хлапчука, Кузьма
Чорны выказаў глыбокі роздум пра лёс многіх дзяцей, на долю якіх
выпала шмат гістарычных выпрабаванняў. Аўтар, відаць, спецыяльна не называе і імя падлетка, каб паказаць тыповасць вобраза маладога беларуса — прадстаўніка новага пакалення.
Гуманістычны і жыццесцвярджальны пафас апавядання гучыць
у наступных радках: «Ён, малы, вырасце і таксама, як цяпер, моцна
і горда пройдзе па зямлі, па дарозе...»
Вобраз дарогі ў творы мае сімвалічны сэнс. Дарога — гэта жыццё
чалавека з яго ўздымамі і спадамі. Як вядома, яна не заўсёды бывае
толькі гладкай, прамой і чыстай. Як, зрэшты, і лёс самога аўтара.
История создания – было написано в 1931 году, когда поэт познакомился с Зинаидой Нейгауз, поэт включил стихотворение в сборник «Второе рождение».
Тема стихотворения – одиночество, мечты о встречи с возлюбленной.
Композиция – Анализируемое произведение условно делится на части: рассказ о пустом доме и мечты лирического героя о встречи с любимой женщиной. Б. Пастернак тесно переплетает эти части между собой.
Жанр – любовная лирика.
Стихотворный размер – четырехстопный хорей, рифмовка перекрестная АВАВ.
Метафоры – «только белых мокрых комьев быстрый промельк моховой», «и опять зачертит иней, и опять завертит мной унынье», «по портьере пробежит сомненья дрожь».
Эпитеты – «зимний день», «белые, мокрые комья», «неотпущенная вина».
Сравнение – «ты, как будущность, войдешь».
План
1)История создания
2)Тема
3)Композиция
4)Жанр
5)Средства выразительности
Сюжэт твора даволі просты. Пасля невялікай пейзажнай замалёўкі аўтар скіроўвае ўвагу чытача на дыялог з дванаццацігадовым
гарадскім падлеткам, які пасля нядаўняй смерці бацькі ішоў на
далёкі хутар, каб забраць брата. Закончыўшы размову, усхваляваны апавядальнік так характарызуе малога спадарожніка: «Гаварыў ён
стала, як дарослы.І відно было, што пражытыя на свеце дванаццаць
год навучылі яго многаму, паказалі яму многа бакоў жыцця, накалілі
яго і давялі да вострай цвёрдасці».
Расказаўшы чытачу пра не па гадах сталага хлапчука, Кузьма
Чорны выказаў глыбокі роздум пра лёс многіх дзяцей, на долю якіх
выпала шмат гістарычных выпрабаванняў. Аўтар, відаць, спецыяльна не называе і імя падлетка, каб паказаць тыповасць вобраза маладога беларуса — прадстаўніка новага пакалення.
Гуманістычны і жыццесцвярджальны пафас апавядання гучыць
у наступных радках: «Ён, малы, вырасце і таксама, як цяпер, моцна
і горда пройдзе па зямлі, па дарозе...»
Вобраз дарогі ў творы мае сімвалічны сэнс. Дарога — гэта жыццё
чалавека з яго ўздымамі і спадамі. Як вядома, яна не заўсёды бывае
толькі гладкай, прамой і чыстай. Як, зрэшты, і лёс самога аўтара.