ответ:1)На стене весели картинки истории о блудном сыне.Притча становится пророческой в судьбе Дуни,она предала отца,покинув отчий дом,как на первой картинке.Окружила себя ложными друзьями,как на второй картинке.Это не принесло ей счастья и радости,только настоящее раскаяние искупает грехи,приносит прощение любящих родителей,третья картинка из притчи. Дуня нарушила пятую заповедь "Почитай отца твоего и мать, да будешь благословен на земле и долголетен".Предав отца,ради своего счастья,она сделала себя несчастной.Почитать и уважать родителей это обязанности каждого человека,Дуна отреклась от отца.
-"Вот уже третий год, заключил он, как живу я без Дуни и как об ней нет ни слуху, ни духу. Жива ли, нет ли, бог ее ведает."
Судьба Дуни заставляют задуматься об ответственности за свои действия,перед близкими людьми.Она переступила через приличия,уважение к отцу и сбежала.Отец умирает от горя,а Дуня так и не успела попросить у него прощения.
-"...старый смотритель с год как помер..."
Она раскаивается,но уже слишком поздно,отца не вернуть.
-"Вот летом проезжала барыня, так та спрашивала о старом смотрителе и ходила к нему на могилу."
Каждый человек стремиться к счастью,но нельзя предавать близких,ради своего благополучия.У всех есть выбор и Дуня сделала неправильный выбор,обрекла отца на страдания и гибель.
-"Как три или четыре года могли превратить бодрого мужчину в хилого старика."
Характеристика Дуни:
Дуня -Авдотья Самсоновна Вырина,дочь станционного смотрителя.Живёт вдвоём с отцом,в глубинке,на почтовой станции.Мать Дуни умерла,а отец в ней души не чает.Красивая,голубоглазая девушка,мимо такой трудно пройти отцу во всём,хозяйственная и рукодельная."Ею дом держался: что прибрать, что приготовить, за всем успевала."Не робкого десятка,умеет общаться с людьми,найти тему для разговора,успокоить посетителей."Что за девка-то была! Бывало, кто ни проедет, всякий похвалит, никто не осудит."
Сбежав от отца,с гусаром Минским,Дуня переживает душевные муки,понимая,что бросила самого близкого человека.Уехала она добровольно,но "всю дорогу Дуня плакала, хотя, казалось, ехала по своей охоте."Минин снимает Дуне квартиру в центре Петербурга,нанимает для неё прислугу,одевает по последней моде.С материальной стороны-Дуня обеспечена всем,Минский не в чём ей не отказывает.Дуня становится содержанкой гусара,которую он лишь навещает,обещая сделать счастливой.
Притча "О блудном сыне" становится пророческой в судьбе Дуни,она предала отца,покинув отчий дом,как на первой картинке.Окружила себя ложными друзьями,как на второй картинке.Это не принесло ей счастья и радости,только настоящее раскаяние искупает грехи,приносит прощение любящих родителей.
Предав отца,ради своего счастья,она сделала себя несчастной.Почитать и уважать родителей это обязанности каждого человека,Дуна отреклась от отца,нарушила пятую заповедь "Почитай отца твоего и мать, да будешь благословен на земле и долголетен"
2)"Станционный смотритель "- это произведение,где впервые в истории Пушкин поднимает проблему "маленького человека".Главная тема-это тяжёлое положение простых людей в обществе ,безразличие ,с которым все вышестоящие относятся к таким людям ,порой не считая их за людей.Пушкин заостряет внимание на проблеме социального неравенства ,угнетённого положения одних ,и полного равнодушия к их страданиям, других.Проблеме любящего отца,которого оставила дочь,убежав на поиски лучшей доли.
Идея или кто виноват в трагической судьбе Самсона Вырина?Прежде всего, равнодушие его дочери.Дуня спешила устроить своё счастье и совсем не думала о судьбе отца,забытого всеми и убитого горем.Смотрителя убило и равнодушие людей,всех кто его окружал или пересекался с ним,всем было безразлично горе отца,его переживания или радости.Судьба миллионов "маленьких людей",брошенных и никому ненужных-это судьба Самсона Вырина.Сочувствие "маленьким людям",разбросанным по всем уголкам России,которые днём и ночью, в дождь и снег несут нелёгкую службу,подвергаясь унижениям,оскорблениям и которые бес , бесправны перед начальством,чиновниками и любыми людьми,приезжающими на станции,а самое страшное , они бес и одиноки даже перед собственным горем,не находя сочувствия и понимания у окружающих-поэтому они "маленькие люди".
Әнет би Кішікұлы(кейде Көшек, кейде Күшік деп те аталады) 1626-1723 жылдар аралығында ғұмыр кешкен әйгілі абыз, Әнет баба аталған ара би. Әнет бидің ата тегі қазақ шежіресінде, оның ішінде Шәкәрім Құдайбердіұлының жазған "Тобықты шежіресінде" былай таратылады: "Орта жүз Арғыннан Ақсопы, одан Тобықты, одан Рыспек, Дәулетік (Жуан таяқ). Рыспектен Дауан, Мұсабай, Көкше. Мұсабайдан Сүйірбас, одан Сары, Сарыдан Кішік туады. Кішік атаның бәйбішесінен Сәңкімұрын, Бейімбет, Тоқалынан Әнет, Әйтек тарайды. Әнет бабаның бәйбішесінен Байболат, ортаншы әйелінен Жаубасар одан Өтеғұл, Маң, кіші әйелінен Есболат, Шақа ұрпақтары бар. Ал, Әнеттің інісі Әйтектің бәйбішесінен Олжай, тоқалынан Байбөрі, Қалқаман ("Қалқаман-Мамыр" жырының кейіпкері) үрім-бұтақтары тарайды.
Ертедегі жаугершілік, шапқыншылық, "Ақтабан шұбырынды, Алқа көл сұлама" аталған киыншылық заманда Тобықты елі осы күнгі Ақтөбе, Батыс Қазақстан, Қостанай, Торғай облыстарының жерінде, енді бір аталары ауыл-аймағымен Сырдария, Әмудария аралырындағы Қызылқұм даласында, Бұхар, Ташкент, Түркістан, Сауран, Шымкент шаһарларын мекендеп, тіршілік еткен. Тобықтыдан шыққан Ырғызбай, Торғай, Кеңгірбай, Бұхарбай деген билер мен батырлар есімі сол тұста койылса керек.
Ендігі бір деректе мына бір әңгіме аңыздалады: Жоңғарлармен соғыста Әнет би алты баласымен бірге жау колында қалып, балалары мерт болады. Екіқабат бір келіні аман калып одан ұл туады. Оның атын Әнет бабасының соңғы тұяғы деп "Бақай" қояды. Сол Бақайдан Әйтек ата ұрпағы тарайды. Әйтектің бәйбішесінен - Олжай, ал тоқалынан Байбөрі, Қалқаман туады. Байбөрі ел басқарған беделді кісі болған соң "Бәкең" аталып кеткен. Осы күнгі "Бәкең балалары" сол Байбөріден таралған. Ал, Калқаман өзі сері әрі батыр жігіт екен. Ол өзінің Мамыр деген қарындасына ғашықтығынан жазықты боп қалады. Әнет би оны өлім жазасына кеседі. Бидің бұйрығы бойынша Қалқаман садақ кезеніп тұрған жігіттердің алдынан шауып өте бергенде, ауыр жараланып аман қалады. Қалқаман еліне өкпелеп, Алатау асып кетеді. Ол Жетісуды жайлап отырған нағашысы Үйсіндер аулына жетіп пана табады. Осы күнгі Алматы жанындағы "Қалқаман аулы" сол Қалқаманнан қалған үрім-бұтақтар.
Ал, Әйтектің үлкен баласы Олжайдан - Айдос, Қайдос, Жігітек тарайды. Жігітектің бәйбішесінен атақты Кеңгірбай би туған. Сол Кеңгірбайға билік тиген соң-ақ Тобықты еліне еркіндік орнаған. Оғанға дейін Тобықты әр елдің талауында боп жүреді екен. Айдос - момын ғана шаруа болыпты. Оның Айпара деген бәйбішесі сол ауылды билеген ақылды да, айбарлы, беделі асқан, акын ана болған екен. Әнет әулие абыз бейнесін заңғар жазушымыз Мүхтар Әуезов өзінің тұңғыш туындысы "Еңлік-Кебек" драмасында кескіндеген. Шәкәрім ақынның және Әнуар Мамашәріп тегінің естелігінде де жан-жақты баян етілген. Әнет бабадан кейінгіге мұра боп калған билік, шешендік ақыл, нақылдар аз емес. Соның ел аузында аңыздалып жүрген кейбірі мыналар:
Қазақ баласы Туркістанды астана етіп, дәурені жүріп тұрған заманда алаштың бас биі үйсін Төле биден біреулер: - Уа, Төле би; біз адассақ сізден ақыл сұраймыз, сіз адассаңыз кімге жүгінесіз? - деп сұрапты. - Әнет бабаң бар емес пе? - деген екен сонда Төле би. Төле би төбе би болып сайланған соң өзін сынатайын деп Әнет бабаға келеді. Келсе Әнет баба он екі қанат ақбоз үйдің қақ төрінде төрт қабат төселген көрпенің үстіне, көкірегіне көк құранды қойып шалқасынан жатыр екен. Төле амандасып, жәй-күйін айтқан соң, Әнет баба Төле биге арнап төбел бие сойғызып, төрткілдеп ошақ қаздырып қонақасы беріпті. Кететін кезінде қасына шақырып алып, керегеде ілулі түрған корамсақты нұсқапты: - Төлежан, анау қорамсақтан бір жебе суыршы, - депті Төле Әнет бабаның айтқанын істеп, қозы жауыран қу жебені суырып алып, бабаға ұсыныпты. - Осы жебені ортасынан сындыр, - депті Әнет баба. - Төле тізесіне қойып, басып қалғанда жебе ортан белінен корт сыныпты. - Енді үш жебені алып сындыр, - дейді Әнет. Төле үш жебені сындырып, алты шыбық жасапты. - Енді осы алтауын сындырып көрші, - депті Әнет баба. Төле алты шыбықты әрі майыстырады, бері майыстырады, сындыра алмаған соң, қорамсағына салып алыпты да, Әнет бабадан қол жайып бата сұрапты. - Жортқанда жолың болсын, Қыдыр ата жолдасың болсын! - деп Әнет баба бата беріп, қонағына шапан жауып шығарып салады. Былай шыға бере, Төленің жанындағы жолдастары түкке түсінбей: - Төке, Әнет бабаның мұнысы несі? Бізді жебе көрмей жүр дегені ме? - деп сұрапты. Сонда Төле би: - Жоқ, сендер түсінбедіңдер. Әуелі жалғыз жебені сындыртқан себебі, жалғыз болсаң, кез келген қарулы қол беліңді сындырады дегені. Алты бірдей шыбықты сындыр дегені - егер ауызбіршілігің болса, алты алаштың баласына ешкімнің шамасы келмейді. Көптің аты көп, бірліктің аты бірлік. Ай, әруағыңнан айналайын Әнет бабам-ай, бір күні сен де кетесің-ау бұл дүниеден, - деп Төле би көкірегі жалын атып күрсінген екен деседі.
ответ:1)На стене весели картинки истории о блудном сыне.Притча становится пророческой в судьбе Дуни,она предала отца,покинув отчий дом,как на первой картинке.Окружила себя ложными друзьями,как на второй картинке.Это не принесло ей счастья и радости,только настоящее раскаяние искупает грехи,приносит прощение любящих родителей,третья картинка из притчи. Дуня нарушила пятую заповедь "Почитай отца твоего и мать, да будешь благословен на земле и долголетен".Предав отца,ради своего счастья,она сделала себя несчастной.Почитать и уважать родителей это обязанности каждого человека,Дуна отреклась от отца.
-"Вот уже третий год, заключил он, как живу я без Дуни и как об ней нет ни слуху, ни духу. Жива ли, нет ли, бог ее ведает."
Судьба Дуни заставляют задуматься об ответственности за свои действия,перед близкими людьми.Она переступила через приличия,уважение к отцу и сбежала.Отец умирает от горя,а Дуня так и не успела попросить у него прощения.
-"...старый смотритель с год как помер..."
Она раскаивается,но уже слишком поздно,отца не вернуть.
-"Вот летом проезжала барыня, так та спрашивала о старом смотрителе и ходила к нему на могилу."
Каждый человек стремиться к счастью,но нельзя предавать близких,ради своего благополучия.У всех есть выбор и Дуня сделала неправильный выбор,обрекла отца на страдания и гибель.
-"Как три или четыре года могли превратить бодрого мужчину в хилого старика."
Характеристика Дуни:
Дуня -Авдотья Самсоновна Вырина,дочь станционного смотрителя.Живёт вдвоём с отцом,в глубинке,на почтовой станции.Мать Дуни умерла,а отец в ней души не чает.Красивая,голубоглазая девушка,мимо такой трудно пройти отцу во всём,хозяйственная и рукодельная."Ею дом держался: что прибрать, что приготовить, за всем успевала."Не робкого десятка,умеет общаться с людьми,найти тему для разговора,успокоить посетителей."Что за девка-то была! Бывало, кто ни проедет, всякий похвалит, никто не осудит."
Сбежав от отца,с гусаром Минским,Дуня переживает душевные муки,понимая,что бросила самого близкого человека.Уехала она добровольно,но "всю дорогу Дуня плакала, хотя, казалось, ехала по своей охоте."Минин снимает Дуне квартиру в центре Петербурга,нанимает для неё прислугу,одевает по последней моде.С материальной стороны-Дуня обеспечена всем,Минский не в чём ей не отказывает.Дуня становится содержанкой гусара,которую он лишь навещает,обещая сделать счастливой.
Притча "О блудном сыне" становится пророческой в судьбе Дуни,она предала отца,покинув отчий дом,как на первой картинке.Окружила себя ложными друзьями,как на второй картинке.Это не принесло ей счастья и радости,только настоящее раскаяние искупает грехи,приносит прощение любящих родителей.
Предав отца,ради своего счастья,она сделала себя несчастной.Почитать и уважать родителей это обязанности каждого человека,Дуна отреклась от отца,нарушила пятую заповедь "Почитай отца твоего и мать, да будешь благословен на земле и долголетен"
2)"Станционный смотритель "- это произведение,где впервые в истории Пушкин поднимает проблему "маленького человека".Главная тема-это тяжёлое положение простых людей в обществе ,безразличие ,с которым все вышестоящие относятся к таким людям ,порой не считая их за людей.Пушкин заостряет внимание на проблеме социального неравенства ,угнетённого положения одних ,и полного равнодушия к их страданиям, других.Проблеме любящего отца,которого оставила дочь,убежав на поиски лучшей доли.
Идея или кто виноват в трагической судьбе Самсона Вырина?Прежде всего, равнодушие его дочери.Дуня спешила устроить своё счастье и совсем не думала о судьбе отца,забытого всеми и убитого горем.Смотрителя убило и равнодушие людей,всех кто его окружал или пересекался с ним,всем было безразлично горе отца,его переживания или радости.Судьба миллионов "маленьких людей",брошенных и никому ненужных-это судьба Самсона Вырина.Сочувствие "маленьким людям",разбросанным по всем уголкам России,которые днём и ночью, в дождь и снег несут нелёгкую службу,подвергаясь унижениям,оскорблениям и которые бес , бесправны перед начальством,чиновниками и любыми людьми,приезжающими на станции,а самое страшное , они бес и одиноки даже перед собственным горем,не находя сочувствия и понимания у окружающих-поэтому они "маленькие люди".
Әнет би Кішікұлы(кейде Көшек, кейде Күшік деп те аталады) 1626-1723 жылдар аралығында ғұмыр кешкен әйгілі абыз, Әнет баба аталған ара би. Әнет бидің ата тегі қазақ шежіресінде, оның ішінде Шәкәрім Құдайбердіұлының жазған "Тобықты шежіресінде" былай таратылады: "Орта жүз Арғыннан Ақсопы, одан Тобықты, одан Рыспек, Дәулетік (Жуан таяқ). Рыспектен Дауан, Мұсабай, Көкше. Мұсабайдан Сүйірбас, одан Сары, Сарыдан Кішік туады. Кішік атаның бәйбішесінен Сәңкімұрын, Бейімбет, Тоқалынан Әнет, Әйтек тарайды. Әнет бабаның бәйбішесінен Байболат, ортаншы әйелінен Жаубасар одан Өтеғұл, Маң, кіші әйелінен Есболат, Шақа ұрпақтары бар. Ал, Әнеттің інісі Әйтектің бәйбішесінен Олжай, тоқалынан Байбөрі, Қалқаман ("Қалқаман-Мамыр" жырының кейіпкері) үрім-бұтақтары тарайды.
Ертедегі жаугершілік, шапқыншылық, "Ақтабан шұбырынды, Алқа көл сұлама" аталған киыншылық заманда Тобықты елі осы күнгі Ақтөбе, Батыс Қазақстан, Қостанай, Торғай облыстарының жерінде, енді бір аталары ауыл-аймағымен Сырдария, Әмудария аралырындағы Қызылқұм даласында, Бұхар, Ташкент, Түркістан, Сауран, Шымкент шаһарларын мекендеп, тіршілік еткен. Тобықтыдан шыққан Ырғызбай, Торғай, Кеңгірбай, Бұхарбай деген билер мен батырлар есімі сол тұста койылса керек.
Ендігі бір деректе мына бір әңгіме аңыздалады: Жоңғарлармен соғыста Әнет би алты баласымен бірге жау колында қалып, балалары мерт болады. Екіқабат бір келіні аман калып одан ұл туады. Оның атын Әнет бабасының соңғы тұяғы деп "Бақай" қояды. Сол Бақайдан Әйтек ата ұрпағы тарайды. Әйтектің бәйбішесінен - Олжай, ал тоқалынан Байбөрі, Қалқаман туады. Байбөрі ел басқарған беделді кісі болған соң "Бәкең" аталып кеткен. Осы күнгі "Бәкең балалары" сол Байбөріден таралған. Ал, Калқаман өзі сері әрі батыр жігіт екен. Ол өзінің Мамыр деген қарындасына ғашықтығынан жазықты боп қалады. Әнет би оны өлім жазасына кеседі. Бидің бұйрығы бойынша Қалқаман садақ кезеніп тұрған жігіттердің алдынан шауып өте бергенде, ауыр жараланып аман қалады. Қалқаман еліне өкпелеп, Алатау асып кетеді. Ол Жетісуды жайлап отырған нағашысы Үйсіндер аулына жетіп пана табады. Осы күнгі Алматы жанындағы "Қалқаман аулы" сол Қалқаманнан қалған үрім-бұтақтар.
Ал, Әйтектің үлкен баласы Олжайдан - Айдос, Қайдос, Жігітек тарайды. Жігітектің бәйбішесінен атақты Кеңгірбай би туған. Сол Кеңгірбайға билік тиген соң-ақ Тобықты еліне еркіндік орнаған. Оғанға дейін Тобықты әр елдің талауында боп жүреді екен. Айдос - момын ғана шаруа болыпты. Оның Айпара деген бәйбішесі сол ауылды билеген ақылды да, айбарлы, беделі асқан, акын ана болған екен. Әнет әулие абыз бейнесін заңғар жазушымыз Мүхтар Әуезов өзінің тұңғыш туындысы "Еңлік-Кебек" драмасында кескіндеген. Шәкәрім ақынның және Әнуар Мамашәріп тегінің естелігінде де жан-жақты баян етілген. Әнет бабадан кейінгіге мұра боп калған билік, шешендік ақыл, нақылдар аз емес. Соның ел аузында аңыздалып жүрген кейбірі мыналар:
Қазақ баласы Туркістанды астана етіп, дәурені жүріп тұрған заманда алаштың бас биі үйсін Төле биден біреулер: - Уа, Төле би; біз адассақ сізден ақыл сұраймыз, сіз адассаңыз кімге жүгінесіз? - деп сұрапты. - Әнет бабаң бар емес пе? - деген екен сонда Төле би. Төле би төбе би болып сайланған соң өзін сынатайын деп Әнет бабаға келеді. Келсе Әнет баба он екі қанат ақбоз үйдің қақ төрінде төрт қабат төселген көрпенің үстіне, көкірегіне көк құранды қойып шалқасынан жатыр екен. Төле амандасып, жәй-күйін айтқан соң, Әнет баба Төле биге арнап төбел бие сойғызып, төрткілдеп ошақ қаздырып қонақасы беріпті. Кететін кезінде қасына шақырып алып, керегеде ілулі түрған корамсақты нұсқапты: - Төлежан, анау қорамсақтан бір жебе суыршы, - депті Төле Әнет бабаның айтқанын істеп, қозы жауыран қу жебені суырып алып, бабаға ұсыныпты. - Осы жебені ортасынан сындыр, - депті Әнет баба. - Төле тізесіне қойып, басып қалғанда жебе ортан белінен корт сыныпты. - Енді үш жебені алып сындыр, - дейді Әнет. Төле үш жебені сындырып, алты шыбық жасапты. - Енді осы алтауын сындырып көрші, - депті Әнет баба. Төле алты шыбықты әрі майыстырады, бері майыстырады, сындыра алмаған соң, қорамсағына салып алыпты да, Әнет бабадан қол жайып бата сұрапты. - Жортқанда жолың болсын, Қыдыр ата жолдасың болсын! - деп Әнет баба бата беріп, қонағына шапан жауып шығарып салады. Былай шыға бере, Төленің жанындағы жолдастары түкке түсінбей: - Төке, Әнет бабаның мұнысы несі? Бізді жебе көрмей жүр дегені ме? - деп сұрапты. Сонда Төле би: - Жоқ, сендер түсінбедіңдер. Әуелі жалғыз жебені сындыртқан себебі, жалғыз болсаң, кез келген қарулы қол беліңді сындырады дегені. Алты бірдей шыбықты сындыр дегені - егер ауызбіршілігің болса, алты алаштың баласына ешкімнің шамасы келмейді. Көптің аты көп, бірліктің аты бірлік. Ай, әруағыңнан айналайын Әнет бабам-ай, бір күні сен де кетесің-ау бұл дүниеден, - деп Төле би көкірегі жалын атып күрсінген екен деседі.
Объяснение: