Шумер, Сумер – Месопотамия ойпатының оңтүстігінде орналасқан ежелгі тарихи аймақ. Ол Тигр мен Евфрат өзендерінің аралығында, қазіргі Ирак аум-ның оңтүстік бөлігінде болған. Қазіргі күнге жеткен жазба деректер бойынша Шумерді — біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықтың соңында негізінен шумерлер және аздаған мөлшерде шығыс семиттер – аккадтар мекендеген. Аккадтар шамамен — біздің заманымыздан бұрын 2400 жылы Аккаде қ-ның негізін қалады. Осы уақыттан бастап Шумердің солтүстік облысы Аккад деп атала бастады. Джемдет-Наср және одан да ертеректегі Урук пен эль-Обейд археол. мәдениеттеріне тән ескерткіштер шумерлердің бұл аймақты біздің заманымыздан бұрын 5 – 4-мыңжылдықта мекендей бастағанын дәлелдейді. Шамамен біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықта Шумерде алғашқы мемлекеттік құрылым қалыптаса бастады. Зерттеушілер сына жазуы пайда болып, орныққан б.з.б. 2700 – 2300 жылы аралығын ерте әулеттік кезеңге жатқызады. Ол кезде бұл аймақта сыртында үлкен отбасылық қауымдар өмір сүрген көптеген қала-мемлекеттер құрылды. Ондағы негізгі халық толық құқық-ты қауым мүшелері мен оларға тәуелді қалалық ғибадатхана тұрғындары еді. Қалаларда дәулетті қауымдық ақсүйектер пайда болды. Шаруашылық жүргізу өзен суы және су қоймаларына жиналған жауын-шашын суын пайдаланып, егіншілікпен айналысуға негізделді. Сондықтан негізгі каналдар мен суландырылған жерлер үшін үздіксіз соғыстар жүргізіліп тұрды. Кейбір жекелеген қала-мемлекеттердің әскери көсемдері (ертеректегілерінен неғұрлым белгілері б.з.б., 28 – 27 ғ-лардағы Киштің, Уруктың І-әулетінің, кейіннен Ур, Лагаштың билеушілері, т.б.) көршілес қалаларға кезекпе-кезек үстемдік ете бастады. Қалалардың өз ішінде де билік үшін күрес жүріп жатты. Бұл күрестің неғұрлым белгілі көрінісі Лагаштағы б.з.б. 24 ғ-дағы Урукагинаның (Уруинимгинаның) реформалары болды.
Александр Андреевич Чацкий возвращается в Москву с большой надеждой найти, с одной стороны, то же отношение к себе со стороны Софьи, а с другой стороны, надеется, что в жизни и обществе произошли существенные изменения и его новые взгляды будут восприняты, по крайней мере, с пониманием. В сонную тишину дома Фамусовых Чацкий врывается, как вихрь, но его бурная радость, громкий и неудержимый смех, искренняя нежность и пылкое негодование неуместны в доме, где все построено на обмане и притворстве. Поведение Чацкого вызывает непонимание, перерастающее затем в раздражение . Особенно очевидным это становится во втором действии пьесы. Второе действие пьесы насыщено монологами, которые сменяют друг друга. И это понятно, прежде чем вступить в открытое столкновение, стороны должны изложить свои взгляды, мировоззрение. Действие начинается с монолога Фамусова " Петрушка, вечно ты с обновкой:. . " В начале монолога чувствуется раздражение хозяина дома, затем тон его меняется, обретает спокойствие, уверенность и некую назидательность. В этом монологе Фамусов останавливается на том, что составляет основу всей его жизни - рождение, еда, смерть. Речь Чацкого, его монолог выявляют с большой полнотой и четкостью духовные качества Чацкого. Речь Чацкого - это речь оратора, прекрасно владеющего словом, высокообразованного человека. Тон речи Чацкого всегда отчетливо выражает его душевное состояние. Ум Чацкого сказывается в широком применении им метких афоризмов, кратких изречений-характеристик. Содержание конфликта Чацкого с московским обществом составляет резкое расхождение во взглядах на цель и смысл жизни, ее ценности, на место человека в обществе и другие злободневные проблемы.
Шумер, Сумер – Месопотамия ойпатының оңтүстігінде орналасқан ежелгі тарихи аймақ. Ол Тигр мен Евфрат өзендерінің аралығында, қазіргі Ирак аум-ның оңтүстік бөлігінде болған. Қазіргі күнге жеткен жазба деректер бойынша Шумерді — біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықтың соңында негізінен шумерлер және аздаған мөлшерде шығыс семиттер – аккадтар мекендеген. Аккадтар шамамен — біздің заманымыздан бұрын 2400 жылы Аккаде қ-ның негізін қалады. Осы уақыттан бастап Шумердің солтүстік облысы Аккад деп атала бастады. Джемдет-Наср және одан да ертеректегі Урук пен эль-Обейд археол. мәдениеттеріне тән ескерткіштер шумерлердің бұл аймақты біздің заманымыздан бұрын 5 – 4-мыңжылдықта мекендей бастағанын дәлелдейді. Шамамен біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықта Шумерде алғашқы мемлекеттік құрылым қалыптаса бастады. Зерттеушілер сына жазуы пайда болып, орныққан б.з.б. 2700 – 2300 жылы аралығын ерте әулеттік кезеңге жатқызады. Ол кезде бұл аймақта сыртында үлкен отбасылық қауымдар өмір сүрген көптеген қала-мемлекеттер құрылды. Ондағы негізгі халық толық құқық-ты қауым мүшелері мен оларға тәуелді қалалық ғибадатхана тұрғындары еді. Қалаларда дәулетті қауымдық ақсүйектер пайда болды. Шаруашылық жүргізу өзен суы және су қоймаларына жиналған жауын-шашын суын пайдаланып, егіншілікпен айналысуға негізделді. Сондықтан негізгі каналдар мен суландырылған жерлер үшін үздіксіз соғыстар жүргізіліп тұрды. Кейбір жекелеген қала-мемлекеттердің әскери көсемдері (ертеректегілерінен неғұрлым белгілері б.з.б., 28 – 27 ғ-лардағы Киштің, Уруктың І-әулетінің, кейіннен Ур, Лагаштың билеушілері, т.б.) көршілес қалаларға кезекпе-кезек үстемдік ете бастады. Қалалардың өз ішінде де билік үшін күрес жүріп жатты. Бұл күрестің неғұрлым белгілі көрінісі Лагаштағы б.з.б. 24 ғ-дағы Урукагинаның (Уруинимгинаның) реформалары болды.
В сонную тишину дома Фамусовых Чацкий врывается, как вихрь, но его бурная радость, громкий и неудержимый смех, искренняя нежность и пылкое негодование неуместны в доме, где все построено на обмане и притворстве. Поведение Чацкого вызывает непонимание, перерастающее затем в раздражение . Особенно очевидным это становится во втором действии пьесы. Второе действие пьесы насыщено монологами, которые сменяют друг друга. И это понятно, прежде чем вступить в открытое столкновение, стороны должны изложить свои взгляды, мировоззрение.
Действие начинается с монолога Фамусова " Петрушка, вечно ты с обновкой:. . " В начале монолога чувствуется раздражение хозяина дома, затем тон его меняется, обретает спокойствие, уверенность и некую назидательность. В этом монологе Фамусов останавливается на том, что составляет основу всей его жизни - рождение, еда, смерть.
Речь Чацкого, его монолог выявляют с большой полнотой и четкостью духовные качества Чацкого. Речь Чацкого - это речь оратора, прекрасно владеющего словом, высокообразованного человека. Тон речи Чацкого всегда отчетливо выражает его душевное состояние. Ум Чацкого сказывается в широком применении им метких афоризмов, кратких изречений-характеристик.
Содержание конфликта Чацкого с московским обществом составляет резкое расхождение во взглядах на цель и смысл жизни, ее ценности, на место человека в обществе и другие злободневные проблемы.