Галоўным героем у аповесці “Сіроцкі хлеб” Янкі Брыля з’яўляецца Данік Малец. Юнак з’яўляецца спачатку пастухом свіней, потым кароў, прычым не толькі сваіх але і чужых. У пачатку аповесці мы знаёмімся з Данікам, якому на той момант споўнілася сем гадоў. Малец дзіцячымі вачмі глядзіць на навакольнае асяроддзе, жыве сваімі дзіцячымі радасцямі. Яму падабаецца бегаць па лужах пасля дажджу, хадзіць па лузе, купацца ў Нёмане, пампавацца на малодзенькіх бярозках.Але яму становіцца сорамна ад таго што яго клічуць на вуліцы жабруком. Часам церпіць Данік тое, што яго дразняць, але можа і пастаяць за сябе,не даўшы пакрыўдзіць сябе. Бываюць выпадкі што прыходзіцца і маці зваць на дапамогу.
Данік жадае пайсці ў школу. Яна вабіць хлопца сваім незнаёмым для яго светам. Жаданнем яго з’яўляецца і тое, што ён марыць адзець бліскучыя новыя боты, якія яму купіла маці для школы.
У канцы аповесці мы бачым Данка дванаццацігадовым юнаком,які вучыцца ў сямілеткі. І калі глядзець яго паспяховасць ля аднакласнікаў,то Данік вылучаецца здольнасцямі і поспехамі ў навуцы.За гэты перыяд хлопчык падрос,пасталеў. Ён клапоцціца аб тым што яго багачы-аднакласнікі кпяць беднасць, дзеці ў школе вучуць чужую мову.Пачуццё нацыянальнай гордасці і чалавечай годнасці жыве у душы Даніка.Ён вельмі актыўна адстойвае ідэалы і свае перакананні,аднак і не гнецца Малец перад тымі хто мае ўладу і багацце.
На характар Даніка вялікі уплыў робяць дарослыя і умовы яго жыцця. У жыцці яму пашанцавала пазнаёміцца з цікавым і добрым настаўнікам Міколам Кужалевічам і душэўнай настаўніцай пані Мар’яй.
Кружалевіч адкрыў Даніку моцы і сілы еднасці,навучыў паважаць людзей,паведаміў пра годнасць беларускай нацыі.
Пані Мар’я абудзіла у Даніку павагу і любоў да народу,адкрыла яму свет і багацце літаратуры і мовы.
З дапамогай добрых настаўнікаў Данік Малец адчыніў для сябе цэлы свет навукі. У хуткім часе Данік стаў сам вучыць дзяцей граніту навукі роднай мовы.Ён жадаў каб бедныя дзеці ні былі загнаны багатымі,а наадварот дапамаглі кожнаму.
Данік размышляў над чалавечым жыццём,шукаў на жыццёвыя пытанні адказы.
Вобраз Даніка –гэта вобраз простага селяніна,якога не зламіла жвццё і уземаадносіны навакольных.
Сюжет рассказа «Корова» таков: Вася Рубцов ухаживает за коровой, у которой забрали совсем маленького теленка - он заболел, и его отвели к ветеринару. За этого бычка предложили хорошую цену, и хозяин, отец мальчика, его продал. Корова осталась без теленка, о котором, по законам природы и своего естества, она должна еще заботиться. Корова тяжело переносит утрату, тоскует, убегает с привязи. Но и без людей она не может, потому вскоре возвращается. Вся семья - мальчик и его родители - тоже переживают горе, тоска животного угнетает их. Отец говорит Васе: "Знал бы, что так тяжело будет, не продал бы... ". Мальчик поскорее бежит из школы проверить, не убежала ли вновь печальная корова, кормит ее хлебом с солью, пытаясь по-своему утешить животное. Но корова, не выполнив своего предназначения - не выкормив теленка, уже не может жить. Она стала "шалая", по словам отца мальчика. Однажды, выйдя на железнодорожные пути, корова, несмотря на пугающие сигналы машиниста, не сошла с рельсов и попала под паровоз. Машинист, управлявший этим паровозом, был знаком с мальчиком - тот однажды ему в работе: подсыпал песок, проверял сцепления и т. д. , обнаружив при этом и знание труда железнодорожника, и старательность, и сообразительность. Чувствуя и свою вину в гибели коровы и из солидарности с работающим на железной дороге отцом мальчика, машинист, проезжая мимо станции, где жил Вася, бросил его отцу "две свернутые в трубочку бумажки" - деньги на покупку другой коровы.
После гибели коровы жизнь продолжалась своим чередом: мясо засолили, отвезли и продали. Купили новые тетради для Васи и обновы. На следующий день в школе в сочинении "из своей жизни" он напишет: "Корова отдала нам все, что у нее есть, то есть молоко, сына, мясо, кожу, внутренности и кости, она была доброй. Я помню нашу корову и не забуду". Так понял ребенок все происшедшее.
Галоўным героем у аповесці “Сіроцкі хлеб” Янкі Брыля з’яўляецца Данік Малец. Юнак з’яўляецца спачатку пастухом свіней, потым кароў, прычым не толькі сваіх але і чужых. У пачатку аповесці мы знаёмімся з Данікам, якому на той момант споўнілася сем гадоў. Малец дзіцячымі вачмі глядзіць на навакольнае асяроддзе, жыве сваімі дзіцячымі радасцямі. Яму падабаецца бегаць па лужах пасля дажджу, хадзіць па лузе, купацца ў Нёмане, пампавацца на малодзенькіх бярозках.Але яму становіцца сорамна ад таго што яго клічуць на вуліцы жабруком. Часам церпіць Данік тое, што яго дразняць, але можа і пастаяць за сябе,не даўшы пакрыўдзіць сябе. Бываюць выпадкі што прыходзіцца і маці зваць на дапамогу.
Данік жадае пайсці ў школу. Яна вабіць хлопца сваім незнаёмым для яго светам. Жаданнем яго з’яўляецца і тое, што ён марыць адзець бліскучыя новыя боты, якія яму купіла маці для школы.
У канцы аповесці мы бачым Данка дванаццацігадовым юнаком,які вучыцца ў сямілеткі. І калі глядзець яго паспяховасць ля аднакласнікаў,то Данік вылучаецца здольнасцямі і поспехамі ў навуцы.За гэты перыяд хлопчык падрос,пасталеў. Ён клапоцціца аб тым што яго багачы-аднакласнікі кпяць беднасць, дзеці ў школе вучуць чужую мову.Пачуццё нацыянальнай гордасці і чалавечай годнасці жыве у душы Даніка.Ён вельмі актыўна адстойвае ідэалы і свае перакананні,аднак і не гнецца Малец перад тымі хто мае ўладу і багацце.
На характар Даніка вялікі уплыў робяць дарослыя і умовы яго жыцця. У жыцці яму пашанцавала пазнаёміцца з цікавым і добрым настаўнікам Міколам Кужалевічам і душэўнай настаўніцай пані Мар’яй.
Кружалевіч адкрыў Даніку моцы і сілы еднасці,навучыў паважаць людзей,паведаміў пра годнасць беларускай нацыі.
Пані Мар’я абудзіла у Даніку павагу і любоў да народу,адкрыла яму свет і багацце літаратуры і мовы.
З дапамогай добрых настаўнікаў Данік Малец адчыніў для сябе цэлы свет навукі. У хуткім часе Данік стаў сам вучыць дзяцей граніту навукі роднай мовы.Ён жадаў каб бедныя дзеці ні былі загнаны багатымі,а наадварот дапамаглі кожнаму.
Данік размышляў над чалавечым жыццём,шукаў на жыццёвыя пытанні адказы.
Вобраз Даніка –гэта вобраз простага селяніна,якога не зламіла жвццё і уземаадносіны навакольных.
Сюжет рассказа «Корова» таков: Вася Рубцов ухаживает за коровой, у которой забрали совсем маленького теленка - он заболел, и его отвели к ветеринару. За этого бычка предложили хорошую цену, и хозяин, отец мальчика, его продал. Корова осталась без теленка, о котором, по законам природы и своего естества, она должна еще заботиться. Корова тяжело переносит утрату, тоскует, убегает с привязи. Но и без людей она не может, потому вскоре возвращается. Вся семья - мальчик и его родители - тоже переживают горе, тоска животного угнетает их. Отец говорит Васе: "Знал бы, что так тяжело будет, не продал бы... ". Мальчик поскорее бежит из школы проверить, не убежала ли вновь печальная корова, кормит ее хлебом с солью, пытаясь по-своему утешить животное. Но корова, не выполнив своего предназначения - не выкормив теленка, уже не может жить. Она стала "шалая", по словам отца мальчика. Однажды, выйдя на железнодорожные пути, корова, несмотря на пугающие сигналы машиниста, не сошла с рельсов и попала под паровоз. Машинист, управлявший этим паровозом, был знаком с мальчиком - тот однажды ему в работе: подсыпал песок, проверял сцепления и т. д. , обнаружив при этом и знание труда железнодорожника, и старательность, и сообразительность. Чувствуя и свою вину в гибели коровы и из солидарности с работающим на железной дороге отцом мальчика, машинист, проезжая мимо станции, где жил Вася, бросил его отцу "две свернутые в трубочку бумажки" - деньги на покупку другой коровы.
После гибели коровы жизнь продолжалась своим чередом: мясо засолили, отвезли и продали. Купили новые тетради для Васи и обновы. На следующий день в школе в сочинении "из своей жизни" он напишет: "Корова отдала нам все, что у нее есть, то есть молоко, сына, мясо, кожу, внутренности и кости, она была доброй. Я помню нашу корову и не забуду". Так понял ребенок все происшедшее.