Безусловно, в повести Короленко "В дурном обществе" можно обнаружить автобиографические черты. В одной из своих кратких автобиографий сам Короленко писал, что городок Княжье-Вено "списан" с города Ровно, где Короленко учился с третьего класса реальной гимназии. Прообразом старого замка, где проживали городские нищие, послужил дворец князей Любомирских в Ровно. Во времена детства Короленко замок уже был заброшен и служил пристанищем для бездомных и бродяг. Кроме того, в образе судьи Короленко воспроизвел некоторые черты своего отца. Таким образом, можно считать, что в образе Васи автор видел самого себя в детские годы.
То, что писатель сочувствует героям повести, очень хорошо заметно. И в жизни Короленко всегда горячо сочувствовал бедным и обездоленным. Кроме писательства, он был видным общественным деятелем и много сделал для улучшения жизни бедняков в России.
Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Безусловно, в повести Короленко "В дурном обществе" можно обнаружить автобиографические черты. В одной из своих кратких автобиографий сам Короленко писал, что городок Княжье-Вено "списан" с города Ровно, где Короленко учился с третьего класса реальной гимназии. Прообразом старого замка, где проживали городские нищие, послужил дворец князей Любомирских в Ровно. Во времена детства Короленко замок уже был заброшен и служил пристанищем для бездомных и бродяг. Кроме того, в образе судьи Короленко воспроизвел некоторые черты своего отца. Таким образом, можно считать, что в образе Васи автор видел самого себя в детские годы.
То, что писатель сочувствует героям повести, очень хорошо заметно. И в жизни Короленко всегда горячо сочувствовал бедным и обездоленным. Кроме писательства, он был видным общественным деятелем и много сделал для улучшения жизни бедняков в России.
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.