Все свои стихотворения николай рубцов посвящал россии — единственной матери, которую он знал, потому что был воспитанником детского дома. его поэзия проникнута глубоким лиризмом и вызывает чувство светлой грусти. рубцов, как никто другой, тонко чувствует окружающий мир. он не только умеет читать его, как открытую книгу, но и разделять с ним радости и печали: широко по руси предназначенный срок увяданья возвещают они, как сказание древних страниц. все, что есть на душе, до конца выражает рыданье и высокий полет этих гордых, прославленных птиц. с нежностью вспоминает поэт милые его сердцу картины природы, виденные в детстве: высокий дуб. глубокая вода. спокойные кругом ложатся тени. и тихо так, как будто никогда природа здесь не знала потрясений! эти яркие образы лесов и рек, полей и лугов наполняют душу автора умиротворением и счастьем. остается лишь сожаление о том, что время нельзя повернуть вспять. но, может быть, оно даже и к лучшему, ведь ностальгия — небольшая плата за продление мига, «когда души не трогает беда». даже став взрослым и неизбежно погрузившись в мелкие бытовые проблемы, н. рубцов не утрачивает способности видеть прекрасное в простом, замечать тайны и загадки природы: и все же, глаза закрывая, я вижу: над крышами хат в морозном тумане мерцая, таинственно звезды дрожат. большое значение поэт придает дому, родной стороне. с ними у него связаны самые лучшие воспоминания, без них он не мыслит своей жизни. и пусть край, в котором вырос рубцов, суров и дик, это — самое дорогое, что у него есть: в краю, где по дебрям, по рекам метелица свищет кругом, стоял запорошенный снегом бревенчатый низенький дом. н. рубцов — мой любимый поэт. его стихотворения делают нас более чуткими и добрыми, учат любить природу и дорожить своей родиной.
Ата-бабаларымыздан бүгінгі күнге көптеген ертегілер қалды.Солардың бірі – "Аяз би" ертегісі."Аяз би әліңді біл,құмырсқа жолыңды біл" деген бір-екі ауыз сөзді білмейтін адам жоқ шығар,сірә.Ертегінің бас кейіпкері – Жаман.Бұл кейіпкер - халықтың "елді осындай адам билесе екен" деген тілегінен туған кейіпкер.
Жаман ертегі барысында өзінің жақсы қырларын көрсетеді.Ханға жаман адамды,жаман шөп пен құсты анықтап береді.Қасиетті тастың,ханның тұлпарының сырын ашып береді.Тіпті хан:"Мен хан ұрпағынанмын ба?" деп оны анықтауды бұйырғанда,Жаман ханның отбасында тек өзі хан екенінің,арғы аталарының бәрі наубайшы болғандығын дәл айтып береді.Хандықтағы ауқатты байдың отыз бестегі қызын да өзінің ақылдылығымен,қайсарлығымен алады.Жаманның ханның сүйікті уәзірі болғандығын көре алмаған қалған уәзірлердің қастандықтарына да төтеп беріп,әділ болады.Ең соңында халық оны ақ киізге көтеріп хан сайлайды.
Қорытындылай келе,ертегіде «Жаман таққа мінген соң, ешбір соғыссыз, бес хандықтың қонысын біріктіріп, ел арасында достық орнатыпты» делінген. Әр ханның адамдары өз елінен әділдік таппаса, бұған келіп, қосыла беріпті. Сол уақыттан бастап әділдігі үшін бес ханның елі Жаманға: «Аяз би» деп ат қойып, сол аты өле-өлгенше қалды дейді.Оның жасаған әр ісінен көреген хан болғандығын байқаймыз.
Аяз би ертегісіндегі халық арманы.
Ата-бабаларымыздан бүгінгі күнге көптеген ертегілер қалды.Солардың бірі – "Аяз би" ертегісі."Аяз би әліңді біл,құмырсқа жолыңды біл" деген бір-екі ауыз сөзді білмейтін адам жоқ шығар,сірә.Ертегінің бас кейіпкері – Жаман.Бұл кейіпкер - халықтың "елді осындай адам билесе екен" деген тілегінен туған кейіпкер.
Жаман ертегі барысында өзінің жақсы қырларын көрсетеді.Ханға жаман адамды,жаман шөп пен құсты анықтап береді.Қасиетті тастың,ханның тұлпарының сырын ашып береді.Тіпті хан:"Мен хан ұрпағынанмын ба?" деп оны анықтауды бұйырғанда,Жаман ханның отбасында тек өзі хан екенінің,арғы аталарының бәрі наубайшы болғандығын дәл айтып береді.Хандықтағы ауқатты байдың отыз бестегі қызын да өзінің ақылдылығымен,қайсарлығымен алады.Жаманның ханның сүйікті уәзірі болғандығын көре алмаған қалған уәзірлердің қастандықтарына да төтеп беріп,әділ болады.Ең соңында халық оны ақ киізге көтеріп хан сайлайды.
Қорытындылай келе,ертегіде «Жаман таққа мінген соң, ешбір соғыссыз, бес хандықтың қонысын біріктіріп, ел арасында достық орнатыпты» делінген. Әр ханның адамдары өз елінен әділдік таппаса, бұған келіп, қосыла беріпті. Сол уақыттан бастап әділдігі үшін бес ханның елі Жаманға: «Аяз би» деп ат қойып, сол аты өле-өлгенше қалды дейді.Оның жасаған әр ісінен көреген хан болғандығын байқаймыз.
Объяснение: