Высокого роста, плотный, сильный. Основательный мужчина. Глянешь ему в глаза и можешь доверить свою жизнь. Он не обманет, не предаст. не бросит. Твердо держит данное слово. Доказательство-эпизод с обещанием жене не пить. Вынес все муки концлагерей. Смело смотрел в глаза смерти, за что его уважали даже враги, в лице лагерфюрера Мюллера. Перенес смертельную боль утраты семьи. А уж когда в конце войны погиб его сын Анатолий-послед- няя надежда, вообще не представлял, как дальше жить. Но и потеряв все, не утратил человечности, а взял бездомного сироту Ванюшку. Все перенесенные беды и невзгоды не могли не сказаться на здоровье Соколова. Его стала мучить одышка, пошаливать сердце. Он очень постарел.
Ідэалам дзяржаўнага ўладара ў паэме М.Гусоўскага «Песня пра зубра» выступав Вітаўт. Ён у часы свайго княжання, як ніхто, узвысіў шляхту. Заручыўшыся яе падтрымкай, Вітаўт скарыў гардыню ўдзельных князёў, дабіўся цэнтралізацыі ўлады. Пры яго княжанні Вялікае княства Літоўскае дасягнула найбольшых граніц і вяло адносна незалежную палітыку. Княжанне Вітаўта паўстае ў паэме як час гераічных спаборніцтваў, у якіх кожны чалавек меў прастору для подзвігаў і сцвярджэння сваёй годнасці:
Доблесць пры ім афіцыйна лічылася першай Якасцю воіна, і на вайсковых аглядах Ён, як аптэкар на вагах, узважваў, хто лепшы, Лепшаму там жа за доблесць і дзякаваў шчодра. Ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!
Услаўляючы Вітаўта і яго гераічны век, Мікола Гусоўскі звяртае ўвагу на тое, што «ён быў набожны і першы з народамі княства сам ахрысціўся», «цэрквы Богу адзінаму скрозь будаваў». Паэт славіць устаноўленыя Вітаўтам паляванні спаборніцтвы як сапраўдную школу вайсковага выхавання. характар князя быу нейкi гераiчны.
Твердо держит данное слово. Доказательство-эпизод с обещанием жене не
пить. Вынес все муки концлагерей. Смело смотрел в глаза смерти, за что его
уважали даже враги, в лице лагерфюрера Мюллера. Перенес смертельную боль утраты семьи. А уж когда в конце войны погиб его сын Анатолий-послед-
няя надежда, вообще не представлял, как дальше жить. Но и потеряв все, не
утратил человечности, а взял бездомного сироту Ванюшку. Все перенесенные
беды и невзгоды не могли не сказаться на здоровье Соколова. Его стала
мучить одышка, пошаливать сердце. Он очень постарел.
Доблесць пры ім афіцыйна лічылася першай
Якасцю воіна, і на вайсковых аглядах
Ён, як аптэкар на вагах, узважваў, хто лепшы,
Лепшаму там жа за доблесць і дзякаваў шчодра.
Ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!
Услаўляючы Вітаўта і яго гераічны век, Мікола Гусоўскі звяртае ўвагу на тое, што «ён быў набожны і першы з народамі княства сам ахрысціўся», «цэрквы Богу адзінаму скрозь будаваў». Паэт славіць устаноўленыя Вітаўтам паляванні спаборніцтвы як сапраўдную школу вайсковага выхавання. характар князя быу нейкi гераiчны.