И ее со своей задней лапкой. Она перекосилась.Девочка горевала, но, сказала: я тебе лапу перебинтую! дниНеделиМесяцыГоды И они снова встретились вспомнили друг о друге и историю тоже вспомнили. А лапа уже зажила.Такая вот история вышла. Теплый хлебушек. Жили были 3 женщины сварливые какие,а 4 женщина была неженкой ( душой). Они проходили мимо базара. А на базаре хлеб в пекарне. Добрая девушка сказала: возьмем этот ароматный хлеб? 3 женщины ответили "Хочешь бери,а мы предпочитаем что-то изысканное"!А она купила его ела целую дорогу. М..м..м как вкусно! 3 женщины зашли в магазин платьев.Там было множество роскошных и обычных платьев.3 женщинам не понравились наряды годы...Они обратно пришли в тот базар где 10 лет назад стояла пекарня,а там уже изысканный ресторан.она зарыдала,а сварливки были счастливы. Затем Анна так звали добрую девушку,открыла свою пекарню где был тот хлеб,но,он был прохладнее,чем в пекарне.Пришел тот мужчина показал Аннушке как готовить теплый хлебушек.Такой уж теплый хлебушек получился,а сварливые они начали дуться и когда хлеб сыпался на стол она всегда брала ела крошки,потому что они были такими теплыми.Вот как нужно беречь хлебушек.
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
дниНеделиМесяцыГоды
И они снова встретились вспомнили друг о друге и историю тоже вспомнили. А лапа уже зажила.Такая вот история вышла.
Теплый хлебушек.
Жили были 3 женщины сварливые какие,а 4 женщина была неженкой ( душой). Они проходили мимо базара. А на базаре хлеб в пекарне.
Добрая девушка сказала: возьмем этот ароматный хлеб?
3 женщины ответили "Хочешь бери,а мы предпочитаем что-то изысканное"!А она купила его ела целую дорогу. М..м..м как вкусно!
3 женщины зашли в магазин платьев.Там было множество роскошных и обычных платьев.3 женщинам не понравились наряды годы...Они обратно пришли в тот базар где 10 лет назад стояла пекарня,а там уже изысканный ресторан.она зарыдала,а сварливки были счастливы. Затем Анна так звали добрую девушку,открыла свою пекарню где был тот хлеб,но,он был прохладнее,чем в пекарне.Пришел тот мужчина показал Аннушке как готовить теплый хлебушек.Такой уж теплый хлебушек получился,а сварливые они начали дуться и когда хлеб сыпался на стол она всегда брала ела крошки,потому что они были такими теплыми.Вот как нужно беречь хлебушек.
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Объяснение: