1)В образе Василия Теркина поэт сумел выразить главное в русском национальном характере, выявить его лучшие черты. "Книга про бойца" — это произведение "без особого сюжета", "без начала, без конца", так как на войне, когда в любую минуту можно погибнуть, "кто доскажет, кто дослышит — угадать вперед нельзя..." Сознавая свою большую ответственность очевидца, Твардовский размышляет о своем герое и говорит:
В чем-то я его богаче, —Я ступал в тот след горячий,Я там был. Я жил тогда...
Браты Стругацкія заўсёды былі аднымі з найулюбёнейшых маіх пісьменьнікаў — большасьць іх твораў я ўпершыню прачытаў ужо даволі даўно. Аднак, да «Населенага вострава» давялося дабрацца толькі ў канцы 2016 году. Чаму я не прачытаў яго раней, дакладна ўжо ня памятаю — магчыма, неяк паўплывала ня самая ўдачная экранізацыя кнігі, што выйшла ў 2008 годзе. Тым ня менш, калі я да гэтага твору ўрэшце рэшт дабраўся, ён хутка і моцна мяне захапіў, прычым ня толькі вельмі блізкай тэмай касьмічных падарожжаў у іншыя сьветы, і ня толькі сваім дынамічным сюжэтам. Кніга таксама захапіла актуальнасьцю рэчаў, якія яна апісвае — кантроль на сьвядомасьцю масаў, падман, ваяўнічая палітыка пад соўсам патрыятызму, пошук унутраных ворагаў, што нібыта вінаватыя ва ўсіх праблемах — гэта вельмі нешта нагадвае, і шматлікія цытаты з кнігі можна хоць зараз прыстасаваць да сучасных рэаліяў.
1)В образе Василия Теркина поэт сумел выразить главное в русском национальном характере, выявить его лучшие черты. "Книга про бойца" — это произведение "без особого сюжета", "без начала, без конца", так как на войне, когда в любую минуту можно погибнуть, "кто доскажет, кто дослышит — угадать вперед нельзя..." Сознавая свою большую ответственность очевидца, Твардовский размышляет о своем герое и говорит:
В чем-то я его богаче, —Я ступал в тот след горячий,Я там был. Я жил тогда...
Подробнее - на -
Браты Стругацкія заўсёды былі аднымі з найулюбёнейшых маіх пісьменьнікаў — большасьць іх твораў я ўпершыню прачытаў ужо даволі даўно. Аднак, да «Населенага вострава» давялося дабрацца толькі ў канцы 2016 году. Чаму я не прачытаў яго раней, дакладна ўжо ня памятаю — магчыма, неяк паўплывала ня самая ўдачная экранізацыя кнігі, што выйшла ў 2008 годзе. Тым ня менш, калі я да гэтага твору ўрэшце рэшт дабраўся, ён хутка і моцна мяне захапіў, прычым ня толькі вельмі блізкай тэмай касьмічных падарожжаў у іншыя сьветы, і ня толькі сваім дынамічным сюжэтам. Кніга таксама захапіла актуальнасьцю рэчаў, якія яна апісвае — кантроль на сьвядомасьцю масаў, падман, ваяўнічая палітыка пад соўсам патрыятызму, пошук унутраных ворагаў, што нібыта вінаватыя ва ўсіх праблемах — гэта вельмі нешта нагадвае, і шматлікія цытаты з кнігі можна хоць зараз прыстасаваць да сучасных рэаліяў.