Детство николеньки иртеньева, мальчика из дворянской семьи, не было спокойным, хотя семья жила так же, как и другие дворянские семьи, в достатке и благополучии. мальчик рано испытал горечь утраты самого родного человека – мамы, и в мыслях все время возвращался к ее образу, сверяя свои поступки с тем, что могла о них сказать мать. он разочаровался в окружающих его людях, в том числе и в самых близких. к счастью, у него был человек, к которому он мог испытывать чувства, похожие на любовь к матери – его бабушка, которая сыграла в его воспитании и духовном развитии большую роль. николенька вообще с самых ранних лет относился к другим людям с любовью и уважением. но трагедия мальчика в том, что люди не отвечают ему взаимной любовью. он сталкивается с тем, что человек может стать объектом насмешек и издевательств просто потому, что он, например, из бедной семьи, а не из такой семьи, как николенька и большинство его знакомых . он вынужден участвовать в травле иленьки грапа, испытывая при этом стыд и раскаиваясь в своем неумении противостоять плохому. он – человек думающий, анализирующий свое и чужое поведение, отзывчивый и порядочный. то, что он родился в дворянской семье, дает ему преимущество перед многими другими детьми: ему не приходится думать о еде, жилье, теплой одежде, он не обязан с ранних лет родителям. поэтому у него больше времени на самовоспитание, развитие интеллекта, чтение и другие полезные занятия, которые ему в дальнейшем стать достойным гражданином своей страны.
Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.