Платонов, произведение "песчаная учительница:
1. Как автор описывает пустыню, и какой она, предстает в разное время года?
2. Почему страшная картина опустошающей бури в мертвой среднеазиатской пустыне завершается описанием другой, “наполненной звоном жизни” земли, которая чудилась путнику за морем барханов?
3. Чем являлась пустыня для жителей села?
4. Почему в двух описаниях пустыни первое высказывание не содержит негативной оценки, которая есть во втором эпизоде.
У мацярынскай памяці Васілёк застаўся «маленькім добрым белагаловым хлопчыкам, якому патрэбна была яе любоў і яе клопат». Васілёк быў гонарам маці, ён быў ласкавым, вялікалобым, жвавым, няньчыў Марыльку. Вучыўся добра, бацькі ім ганарыліся, бо «яго паважалі ў вёсцы, а суседкі зайздросцілі Тэклі, мужчыны хвалілі», а ён усё, як у дзяцінстве, быў ціхмяны, сарамлівы і стрымана ласкавы з маці. Пасля школы ёг пайшоў вучыцца на настаўніка. Памятала маці дзень, калі скончылася дзяцінства яе сына, калі яна пачула словы: “Усе ж калі што здарыцца, я пайду, мама. Прызавуць ці не, а пайду: так трэба.”