Поезії К. Галчинського, А. Маргул-Шпербера та І. Вайсгласа про другу світову війну мають кілька спільних рис:
Тематика: Всі три поети займаються темою Другої світової війни. Вони описують події, страждання та наслідки війни з різних перспектив.
Емоційна навантаженість: У поезіях всіх трьох авторів присутні сильні емоції. Вони висловлюють смуток, горе, втрату, страх та розпач, пов'язані з війною.
Зображення страждань: В поезіях розповідається про страждання мільйонів людей, які були жертвами війни. Поети описують біду, голод, руйнування та загибель, які супроводжували конфлікт.
Загальнолюдська проблематика: Поезії Галчинського, Маргул-Шпербера та Вайсгласа висвітлюють загальнолюдські проблеми, пов'язані з війною, такі як втрата невинності, порушення прав людини та незмірна втрата життів.
Поетична майстерність: Всі три поети використовують різні поетичні засоби та мовленнєві прийоми, щоб передати свої почуття та ідеї. Вони створюють образи, використовують метафори, алегорії та ритмічну структуру для підсилення ефекту своїх поезій.
Загалом, поезії К. Галчинського, А. Маргул-Шпербера та І. Вайсгласа про другу світову війну мають багато спільного, оскільки всі вони зосереджуються на подіях війни, її наслідках та емоційному впливі на людей.
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Поезії К. Галчинського, А. Маргул-Шпербера та І. Вайсгласа про другу світову війну мають кілька спільних рис:
Тематика: Всі три поети займаються темою Другої світової війни. Вони описують події, страждання та наслідки війни з різних перспектив.
Емоційна навантаженість: У поезіях всіх трьох авторів присутні сильні емоції. Вони висловлюють смуток, горе, втрату, страх та розпач, пов'язані з війною.
Зображення страждань: В поезіях розповідається про страждання мільйонів людей, які були жертвами війни. Поети описують біду, голод, руйнування та загибель, які супроводжували конфлікт.
Загальнолюдська проблематика: Поезії Галчинського, Маргул-Шпербера та Вайсгласа висвітлюють загальнолюдські проблеми, пов'язані з війною, такі як втрата невинності, порушення прав людини та незмірна втрата життів.
Поетична майстерність: Всі три поети використовують різні поетичні засоби та мовленнєві прийоми, щоб передати свої почуття та ідеї. Вони створюють образи, використовують метафори, алегорії та ритмічну структуру для підсилення ефекту своїх поезій.
Загалом, поезії К. Галчинського, А. Маргул-Шпербера та І. Вайсгласа про другу світову війну мають багато спільного, оскільки всі вони зосереджуються на подіях війни, її наслідках та емоційному впливі на людей.
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Объяснение: