Кніга – гэта выдатны памочнік па жыцці, лепшы сябар чалавека. У ёй, ты абавязкова знойдзеш шмат разумных думак, карыснай і цікавай інфармацыі на розныя тэмы. Яны бываюць розныя: навуковыя, мастацкія і забаўляльныя. Зрабіць выбар будзе складана, але магчыма, галоўнае знайсці тое, што табе цікава, то ў чым ты хочаш больш разбірацца і разумець.
У любы перыяд твайго жыцця, кніга дасць любы адказ на любое пытанне. Галоўнае, не ленавацца чытаць і адкрываць для сябе новае. З кнігай застаешся сам-насам, яна моўчкі зможа цябе выслухаць, даць добры і правераны вопытам савет, адцягнуць ад сумных думак і абавязкова зацягне ў свой захоплены і цікавы сюжэт. Дзякуючы гэтаму, будзе адарвацца немагчыма.
Калі чалавек шмат чытае, то ён становіцца разумней, пісьменней, набывае больш вопыту і ведаў у той ці іншай вобласці. Значыць, кніга з'яўляецца сапраўдным сябрам, памочнікам і дарадцам!
У вольны час я вельмі люблю чытаць. Самыя любімыя – гэта, вядома ж, кнігі аб падарожжах, аб моры, аб далёкіх краінах іх гісторыі і традыцыях. Гэта навуковая і мастацкая літаратура. Калі я чытаю, то абавязкова ўяўляю сябе на месцы каханага героя. Адчуваю разам з ім тыя пачуцці і эмоцыі, якія адчувае ён на працягу кнігі. Кніга – гэта такі партал, які можа перанесці цябе з рэальнага свету ў віртуальны, выдуманы аўтарам. Кніга дазваляе мне марыць, радавацца жыццю, цаніць тое, што ў мяне ёсць.
У кнігах можна шмат чаму навучыцца: рыхтаваць смачныя стравы, сабраных з усіх краін; будаваць прыгожыя дамы; лячыць людзей; навучыцца аказваць першую дапамогу; лавіць рыбу.
Вельмі прыемна бавіць вольныя вечары за чытаннем кніг, асабліва люблю чытаць іх перад сном! Памятаю, у дзяцінстве мне мама заўсёды чытала казкі, каб я змог хутка і добра заснуць. А зараз я чытаю кнігі аб падарожжах, аб чалавеку, аб краінах, гісторыю Зямлі. Час ляціць не прыкметна.
Враги сожгли родную хату,Сгубили всю его семью.Куда ж теперь идти солдату,Кому нести печаль свою? Пошёл солдат в глубоком гореНа перекрёсток двух дорог,Нашёл солдат в широком полеТравой заросший бугорок. Стоит солдат — и словно комьяЗастряли в горле у него.Сказал солдат: "Встречай, Прасковья,Героя-мужа своего. Готовь для гостя угощенье,Накрой в избе широкий стол, —Свой день, свой праздник возвращеньяК тебе я праздновать пришел..." Никто солдату не ответил,Никто его не повстречал,И только тёплый летний ветерТраву могильную качал. Вздохнул солдат, ремень поправил,Раскрыл мешок походный свой,Бутылку горькую поставилНа серый камень гробовой. "Не осуждай меня, Прасковья,Что я пришёл к тебе такой:Хотел я выпить за здоровье,А должен пить за упокой. Сойдутся вновь друзья, подружки,Но не сойтись вовеки нам..."И пил солдат из медной кружкиВино с печалью пополам. Он пил — солдат, слуга народа,И с болью в сердце говорил:"Я шёл к тебе четыре года,Я три державы покорил..." Хмелел солдат, слеза катилась,Слеза несбывшихся надежд,И на груди его светиласьМедаль за город Будапешт.
У любы перыяд твайго жыцця, кніга дасць любы адказ на любое пытанне. Галоўнае, не ленавацца чытаць і адкрываць для сябе новае. З кнігай застаешся сам-насам, яна моўчкі зможа цябе выслухаць, даць добры і правераны вопытам савет, адцягнуць ад сумных думак і абавязкова зацягне ў свой захоплены і цікавы сюжэт. Дзякуючы гэтаму, будзе адарвацца немагчыма.
Калі чалавек шмат чытае, то ён становіцца разумней, пісьменней, набывае больш вопыту і ведаў у той ці іншай вобласці. Значыць, кніга з'яўляецца сапраўдным сябрам, памочнікам і дарадцам!
У вольны час я вельмі люблю чытаць. Самыя любімыя – гэта, вядома ж, кнігі аб падарожжах, аб моры, аб далёкіх краінах іх гісторыі і традыцыях. Гэта навуковая і мастацкая літаратура. Калі я чытаю, то абавязкова ўяўляю сябе на месцы каханага героя. Адчуваю разам з ім тыя пачуцці і эмоцыі, якія адчувае ён на працягу кнігі. Кніга – гэта такі партал, які можа перанесці цябе з рэальнага свету ў віртуальны, выдуманы аўтарам. Кніга дазваляе мне марыць, радавацца жыццю, цаніць тое, што ў мяне ёсць.
У кнігах можна шмат чаму навучыцца: рыхтаваць смачныя стравы, сабраных з усіх краін; будаваць прыгожыя дамы; лячыць людзей; навучыцца аказваць першую дапамогу; лавіць рыбу.
Вельмі прыемна бавіць вольныя вечары за чытаннем кніг, асабліва люблю чытаць іх перад сном! Памятаю, у дзяцінстве мне мама заўсёды чытала казкі, каб я змог хутка і добра заснуць. А зараз я чытаю кнігі аб падарожжах, аб чалавеку, аб краінах, гісторыю Зямлі. Час ляціць не прыкметна.
Пошёл солдат в глубоком гореНа перекрёсток двух дорог,Нашёл солдат в широком полеТравой заросший бугорок.
Стоит солдат — и словно комьяЗастряли в горле у него.Сказал солдат: "Встречай, Прасковья,Героя-мужа своего.
Готовь для гостя угощенье,Накрой в избе широкий стол, —Свой день, свой праздник возвращеньяК тебе я праздновать пришел..."
Никто солдату не ответил,Никто его не повстречал,И только тёплый летний ветерТраву могильную качал.
Вздохнул солдат, ремень поправил,Раскрыл мешок походный свой,Бутылку горькую поставилНа серый камень гробовой.
"Не осуждай меня, Прасковья,Что я пришёл к тебе такой:Хотел я выпить за здоровье,А должен пить за упокой.
Сойдутся вновь друзья, подружки,Но не сойтись вовеки нам..."И пил солдат из медной кружкиВино с печалью пополам.
Он пил — солдат, слуга народа,И с болью в сердце говорил:"Я шёл к тебе четыре года,Я три державы покорил..."
Хмелел солдат, слеза катилась,Слеза несбывшихся надежд,И на груди его светиласьМедаль за город Будапешт.