Юный принц из восточной страны приезжает в советский пионерский лагерь, где находит друзей и меняет своё мировоззрение. Став королём, он решает, что народ его страны будет жить свободно, как в СССР. (очень кратко)
Объяснение:
В пионерский лагерь «Спартак», находящийся на побережье Чёрного моря, должен прибыть принц Дэлихьяр из восточной страны Джунгахоры, младший брат правящего короля. Начальник лагеря хочет сохранить это в тайне, но его разговор слышит один из пионеров. Нарушив обещание никому ничего не говорить, мальчик сообщает ребятам о предстоящем визите. Но на советских пионеров это впечатления не производит, они люди свободные и никому в поданные записываться не будут. Из справочника ребята узнают, что Джунгахора — небольшая аграрная страна, которая является конституционной монархией, и главенствует в ней иностранный капитал.
В сопровождении посла принц прибывает в лагерь. Посол и начальник лагеря оказываются друзьями детства, и посол объясняет обстановку. В Джунгахоре хозяйничают американские и европейские капиталисты. Король и его брат сироты растут без родителей. Король, очень мягкий человек, боится, что младшего брата настроят против него. Несмотря на присутствие в стране капиталистов, король хочет завязать отношения с СССР, так как СССР строит ГЭС в Джунгахоре. В стране ситуация напряжённая: капиталисты устраивают заговоры против советских представителей.
Как царственную особу, принца селят на даче, тогда как остальные ребята живут в палатках. Дэлихьяра знакомят с пионерами. Бабушка принца родом из России, и он неплохо говорит по-русски. Выросший во дворце в окружении слуг, принц не понимает советских школьников, у которых всё общее. Принц рассказывает про обычаи своего народа, о встрече с Юрием Гагариным.
Однажды между принцем и пионерами происходит драка. Этим решает воспользоваться Гелька Пафнулин, сын директора комбината бытового обслуживания, всё время хвастающийся привилегиями, которыми пользуется его отец. Он становится на сторону принца, чтобы получить в подарок транзистор, но принц отвергает его. Тогда Гелька оскорбляет Тоню Пашухину, самую спортивную и справедливую среди девочек, упрекая её в том, что она из детдома. Принц защищает девочку, и между детьми зарождается дружба. Мать Гельки требует, чтоб её сына тоже поселили на даче, и его с Дэльхияром меняют местами.
В лагерь прибывает житель Джунгахоры, поэт-коммунист Тонгаор, пламенный борец с капиталистическими захватчиками. Прежний король посадил поэта в страшную одиночную яму, и несгибаемый революционер провёл там десять лет. Бесстрашного поэта хотели казнить, но люди со всего мира вступились за него, и Тонгаора выслали из страны. Теперь он находится на лечении в СССР. Пионеры восторженно слушают Тонгаора. Принц Дэльхияр, напротив, относится к земляку настороженно: Тонгаор всю жизнь борется против королей.
Слушая вместе с советскими пионерами Тангаора и собирая с ними урожай, Дэльхияр постепенно меняет своё мировоззрение.
Приближается день отъезда. На последней линейке принцу торжественно одевают красный галстук. И тут в Джунгахоре происходит переворот. Король отрекается от престола в пользу младшего брата. Но Дэльхияр — несовершеннолетний, и регентом становится его дядя. В своей стране Дэльхияр решает всё делать для блага народа, как в СССР. Ребята дают ему советы. Новоиспечённый король хочет, чтобы Тоня поехала с ним, но девочка не может оставить свою Родину. За королём приезжает посол из Джунгахоры и увозит его из палатки на дачу. Там Дэльхияра держат взаперти. Ребята ему сбежать. Они решают посоветоваться с Тангаором. Тоня с Дэльхияром идут в санаторий, где остановился поэт, но Тангаор уже уехал. Дэльхияр решает ехать в порт и сесть там на свой корабль, капитан которого — друг Тангаора, но судно уже отчалило от берега. Тоня с Дэльхияром прыгают в лодку и плывут к кораблю. Но корабль уже ушёл в открытое море, а промокших детей подхватывает катер и отправляет в госпиталь.
Придя в себя, Дэльхиор узнаёт, что Тангаор арестован и приговорён к смертной казни, а народ возмущён новым правительством. Чтобы усмирить бунт, новый правитель выпустил людей из тюрем, а Тангаора с семьёй выслал из страны.
Поправившись, юный король перед отъездом даёт интервью. Он обещает, что теперь никого не будет сажать в тюрьмы, у всех будут слоны, а капиталистов он выгонит из страны. Начальника лагеря, вожатого и Тоню он наградит орденами.
По приезде домой Дэльхияр научил министра играть в «пристеночек» и украсил свои апартаменты фотографиями советских космонавтов. Остальные реформы королю пока провести не удалось.
Құрманғазы Сағырбайұлы туып-өскен жері Бөкей хандығы, қазіргі Орал облысының Жаңақала ауданына қарасты Жиделі деген жер. Топырақ бұйырған орыны – Астрахань (Ресей) облысының бұрынғы «Шайтани батага», қазіргі «Құрманғазы төбе» деп аталатын жер.Шыққан тегі – Кіші жүз, он екі ата Байұлынан өрбіген Сұлтансиықтың Қызылқұрт бұтағы. Құрманғазының жетінші атасы Ерші деген кісі от тілді, орақ ауызды, сөз дарыған адам болыпты. Ал, нағашы жұрты – Беріш руы. Қалмақ шапқыншылығы кезінде асқан ерлігімен көзге түскен Ағатай батырдың есімі исі Берішке ұран болған. Одан берідегі Өтеміс би, Махамбет ақын, Исатай батыр бір ғана Беріш руының емес, исі қазақтың ардақты ұлдары.
ответ:Құрманғазы Сағырбайұлы туып-өскен жері Бөкей хандығы, қазіргі Орал облысының Жаңақала ауданына қарасты Жиделі деген жер. Топырақ бұйырған орыны – Астрахань (Ресей) облысының бұрынғы «Шайтани батага», қазіргі «Құрманғазы төбе» деп аталатын жер.Шыққан тегі – Кіші жүз, он екі ата Байұлынан өрбіген Сұлтансиықтың Қызылқұрт бұтағы. Құрманғазының жетінші атасы Ерші деген кісі от тілді, орақ ауызды, сөз дарыған адам болыпты. Ал, нағашы жұрты – Беріш руы. Қалмақ шапқыншылығы кезінде асқан ерлігімен көзге түскен Ағатай батырдың есімі исі Берішке ұран болған. Одан берідегі Өтеміс би, Махамбет ақын, Исатай батыр бір ғана Беріш руының емес, исі қазақтың ардақты ұлдары.Құрманғазы сахараның даңғыл көкірек дәулескер күйшісі Соқыр Есжанның алдын көріп, Дәулеткерей сияқты жайсаң күйшімен сырлас болып, Шеркеш, Байжұма, Баламайсаң сияқты күйшілердің өнерінен өнеге алған.
ответ:Құрманғазы Сағырбайұлы туып-өскен жері Бөкей хандығы, қазіргі Орал облысының Жаңақала ауданына қарасты Жиделі деген жер. Топырақ бұйырған орыны – Астрахань (Ресей) облысының бұрынғы «Шайтани батага», қазіргі «Құрманғазы төбе» деп аталатын жер.Шыққан тегі – Кіші жүз, он екі ата Байұлынан өрбіген Сұлтансиықтың Қызылқұрт бұтағы. Құрманғазының жетінші атасы Ерші деген кісі от тілді, орақ ауызды, сөз дарыған адам болыпты. Ал, нағашы жұрты – Беріш руы. Қалмақ шапқыншылығы кезінде асқан ерлігімен көзге түскен Ағатай батырдың есімі исі Берішке ұран болған. Одан берідегі Өтеміс би, Махамбет ақын, Исатай батыр бір ғана Беріш руының емес, исі қазақтың ардақты ұлдары.Құрманғазы сахараның даңғыл көкірек дәулескер күйшісі Соқыр Есжанның алдын көріп, Дәулеткерей сияқты жайсаң күйшімен сырлас болып, Шеркеш, Байжұма, Баламайсаң сияқты күйшілердің өнерінен өнеге алған.Құрманғазының ғұмыр кешкен уақыты, әсіресе оң солын танып, өмір-тіршілікке белсене араласа бастаған кезі мейлінше күрделі еді. Бұл кезең патшалық Ресей жүргізген отаршыл саясаттың ең бір қарқын алған, әбден құныққан, шектен шыға басынған кезі болатын. Қашанда ел басына келген нәубеттің ауырлық тауқыметі ең алдымен еңсесі биік ерлердің иығына түсетін әдеті. Замана зобалаңы Құрманғазыны да от-жалынымен шарпып бағады. Оның «Түрмеден қашқан», «Кісен ашқан», «Ертең кетем», «Бозқаңғыр», «Пәбескі», «Терезеден-есіктен», «Бозшолақ», «Бұқтым-бұқтым», «Не кричи, не шуми», «Арба соққан», «Аман бол, шешем, аман бол», «Қайран шешем» сияқты күйлері замана басқа салған зобалаңның бір-бір бекеті сияқты. Ол қатал тағдырдың кез келген талқысына өнерімен жауап беріп, өнерімен белгі қалдырып отырған.
Юный принц из восточной страны приезжает в советский пионерский лагерь, где находит друзей и меняет своё мировоззрение. Став королём, он решает, что народ его страны будет жить свободно, как в СССР. (очень кратко)
Объяснение:
В пионерский лагерь «Спартак», находящийся на побережье Чёрного моря, должен прибыть принц Дэлихьяр из восточной страны Джунгахоры, младший брат правящего короля. Начальник лагеря хочет сохранить это в тайне, но его разговор слышит один из пионеров. Нарушив обещание никому ничего не говорить, мальчик сообщает ребятам о предстоящем визите. Но на советских пионеров это впечатления не производит, они люди свободные и никому в поданные записываться не будут. Из справочника ребята узнают, что Джунгахора — небольшая аграрная страна, которая является конституционной монархией, и главенствует в ней иностранный капитал.
В сопровождении посла принц прибывает в лагерь. Посол и начальник лагеря оказываются друзьями детства, и посол объясняет обстановку. В Джунгахоре хозяйничают американские и европейские капиталисты. Король и его брат сироты растут без родителей. Король, очень мягкий человек, боится, что младшего брата настроят против него. Несмотря на присутствие в стране капиталистов, король хочет завязать отношения с СССР, так как СССР строит ГЭС в Джунгахоре. В стране ситуация напряжённая: капиталисты устраивают заговоры против советских представителей.
Как царственную особу, принца селят на даче, тогда как остальные ребята живут в палатках. Дэлихьяра знакомят с пионерами. Бабушка принца родом из России, и он неплохо говорит по-русски. Выросший во дворце в окружении слуг, принц не понимает советских школьников, у которых всё общее. Принц рассказывает про обычаи своего народа, о встрече с Юрием Гагариным.
Однажды между принцем и пионерами происходит драка. Этим решает воспользоваться Гелька Пафнулин, сын директора комбината бытового обслуживания, всё время хвастающийся привилегиями, которыми пользуется его отец. Он становится на сторону принца, чтобы получить в подарок транзистор, но принц отвергает его. Тогда Гелька оскорбляет Тоню Пашухину, самую спортивную и справедливую среди девочек, упрекая её в том, что она из детдома. Принц защищает девочку, и между детьми зарождается дружба. Мать Гельки требует, чтоб её сына тоже поселили на даче, и его с Дэльхияром меняют местами.
В лагерь прибывает житель Джунгахоры, поэт-коммунист Тонгаор, пламенный борец с капиталистическими захватчиками. Прежний король посадил поэта в страшную одиночную яму, и несгибаемый революционер провёл там десять лет. Бесстрашного поэта хотели казнить, но люди со всего мира вступились за него, и Тонгаора выслали из страны. Теперь он находится на лечении в СССР. Пионеры восторженно слушают Тонгаора. Принц Дэльхияр, напротив, относится к земляку настороженно: Тонгаор всю жизнь борется против королей.
Слушая вместе с советскими пионерами Тангаора и собирая с ними урожай, Дэльхияр постепенно меняет своё мировоззрение.
Приближается день отъезда. На последней линейке принцу торжественно одевают красный галстук. И тут в Джунгахоре происходит переворот. Король отрекается от престола в пользу младшего брата. Но Дэльхияр — несовершеннолетний, и регентом становится его дядя. В своей стране Дэльхияр решает всё делать для блага народа, как в СССР. Ребята дают ему советы. Новоиспечённый король хочет, чтобы Тоня поехала с ним, но девочка не может оставить свою Родину. За королём приезжает посол из Джунгахоры и увозит его из палатки на дачу. Там Дэльхияра держат взаперти. Ребята ему сбежать. Они решают посоветоваться с Тангаором. Тоня с Дэльхияром идут в санаторий, где остановился поэт, но Тангаор уже уехал. Дэльхияр решает ехать в порт и сесть там на свой корабль, капитан которого — друг Тангаора, но судно уже отчалило от берега. Тоня с Дэльхияром прыгают в лодку и плывут к кораблю. Но корабль уже ушёл в открытое море, а промокших детей подхватывает катер и отправляет в госпиталь.
Придя в себя, Дэльхиор узнаёт, что Тангаор арестован и приговорён к смертной казни, а народ возмущён новым правительством. Чтобы усмирить бунт, новый правитель выпустил людей из тюрем, а Тангаора с семьёй выслал из страны.
Поправившись, юный король перед отъездом даёт интервью. Он обещает, что теперь никого не будет сажать в тюрьмы, у всех будут слоны, а капиталистов он выгонит из страны. Начальника лагеря, вожатого и Тоню он наградит орденами.
По приезде домой Дэльхияр научил министра играть в «пристеночек» и украсил свои апартаменты фотографиями советских космонавтов. Остальные реформы королю пока провести не удалось.
Құрманғазы Сағырбайұлы туып-өскен жері Бөкей хандығы, қазіргі Орал облысының Жаңақала ауданына қарасты Жиделі деген жер. Топырақ бұйырған орыны – Астрахань (Ресей) облысының бұрынғы «Шайтани батага», қазіргі «Құрманғазы төбе» деп аталатын жер.Шыққан тегі – Кіші жүз, он екі ата Байұлынан өрбіген Сұлтансиықтың Қызылқұрт бұтағы. Құрманғазының жетінші атасы Ерші деген кісі от тілді, орақ ауызды, сөз дарыған адам болыпты. Ал, нағашы жұрты – Беріш руы. Қалмақ шапқыншылығы кезінде асқан ерлігімен көзге түскен Ағатай батырдың есімі исі Берішке ұран болған. Одан берідегі Өтеміс би, Махамбет ақын, Исатай батыр бір ғана Беріш руының емес, исі қазақтың ардақты ұлдары.
ответ:Құрманғазы Сағырбайұлы туып-өскен жері Бөкей хандығы, қазіргі Орал облысының Жаңақала ауданына қарасты Жиделі деген жер. Топырақ бұйырған орыны – Астрахань (Ресей) облысының бұрынғы «Шайтани батага», қазіргі «Құрманғазы төбе» деп аталатын жер.Шыққан тегі – Кіші жүз, он екі ата Байұлынан өрбіген Сұлтансиықтың Қызылқұрт бұтағы. Құрманғазының жетінші атасы Ерші деген кісі от тілді, орақ ауызды, сөз дарыған адам болыпты. Ал, нағашы жұрты – Беріш руы. Қалмақ шапқыншылығы кезінде асқан ерлігімен көзге түскен Ағатай батырдың есімі исі Берішке ұран болған. Одан берідегі Өтеміс би, Махамбет ақын, Исатай батыр бір ғана Беріш руының емес, исі қазақтың ардақты ұлдары.Құрманғазы сахараның даңғыл көкірек дәулескер күйшісі Соқыр Есжанның алдын көріп, Дәулеткерей сияқты жайсаң күйшімен сырлас болып, Шеркеш, Байжұма, Баламайсаң сияқты күйшілердің өнерінен өнеге алған.
ответ:Құрманғазы Сағырбайұлы туып-өскен жері Бөкей хандығы, қазіргі Орал облысының Жаңақала ауданына қарасты Жиделі деген жер. Топырақ бұйырған орыны – Астрахань (Ресей) облысының бұрынғы «Шайтани батага», қазіргі «Құрманғазы төбе» деп аталатын жер.Шыққан тегі – Кіші жүз, он екі ата Байұлынан өрбіген Сұлтансиықтың Қызылқұрт бұтағы. Құрманғазының жетінші атасы Ерші деген кісі от тілді, орақ ауызды, сөз дарыған адам болыпты. Ал, нағашы жұрты – Беріш руы. Қалмақ шапқыншылығы кезінде асқан ерлігімен көзге түскен Ағатай батырдың есімі исі Берішке ұран болған. Одан берідегі Өтеміс би, Махамбет ақын, Исатай батыр бір ғана Беріш руының емес, исі қазақтың ардақты ұлдары.Құрманғазы сахараның даңғыл көкірек дәулескер күйшісі Соқыр Есжанның алдын көріп, Дәулеткерей сияқты жайсаң күйшімен сырлас болып, Шеркеш, Байжұма, Баламайсаң сияқты күйшілердің өнерінен өнеге алған.Құрманғазының ғұмыр кешкен уақыты, әсіресе оң солын танып, өмір-тіршілікке белсене араласа бастаған кезі мейлінше күрделі еді. Бұл кезең патшалық Ресей жүргізген отаршыл саясаттың ең бір қарқын алған, әбден құныққан, шектен шыға басынған кезі болатын. Қашанда ел басына келген нәубеттің ауырлық тауқыметі ең алдымен еңсесі биік ерлердің иығына түсетін әдеті. Замана зобалаңы Құрманғазыны да от-жалынымен шарпып бағады. Оның «Түрмеден қашқан», «Кісен ашқан», «Ертең кетем», «Бозқаңғыр», «Пәбескі», «Терезеден-есіктен», «Бозшолақ», «Бұқтым-бұқтым», «Не кричи, не шуми», «Арба соққан», «Аман бол, шешем, аман бол», «Қайран шешем» сияқты күйлері замана басқа салған зобалаңның бір-бір бекеті сияқты. Ол қатал тағдырдың кез келген талқысына өнерімен жауап беріп, өнерімен белгі қалдырып отырған.