Сделать из это моя семья в хх веке ,одним из памятных событий была в о в мне известно,что молодой брат моего прадеда до поступления во фронт(или как там более выразительно можно написать) он посадил семена дерева. и домой он больше не вернулся,пропал без вести. убитая горем мать ослепла. после себя прадед оставил огромное и величественное дерево. как только я приезжаю к ним,то сразу иду к дереву. дед моего отца так же был отправлен во фронт. он вернулся домой.но оконфуженным и с психическим расстройством. я не знаю подробностей, к несчастью,но хотелось бы. давайте же гордиться подвигами наших предков!
У любы перыяд твайго жыцця, кніга дасць любы адказ на любое пытанне. Галоўнае, не ленавацца чытаць і адкрываць для сябе новае. З кнігай застаешся сам-насам, яна моўчкі зможа цябе выслухаць, даць добры і правераны вопытам савет, адцягнуць ад сумных думак і абавязкова зацягне ў свой захоплены і цікавы сюжэт. Дзякуючы гэтаму, будзе адарвацца немагчыма.
Калі чалавек шмат чытае, то ён становіцца разумней, пісьменней, набывае больш вопыту і ведаў у той ці іншай вобласці. Значыць, кніга з'яўляецца сапраўдным сябрам, памочнікам і дарадцам!
У вольны час я вельмі люблю чытаць. Самыя любімыя – гэта, вядома ж, кнігі аб падарожжах, аб моры, аб далёкіх краінах іх гісторыі і традыцыях. Гэта навуковая і мастацкая літаратура. Калі я чытаю, то абавязкова ўяўляю сябе на месцы каханага героя. Адчуваю разам з ім тыя пачуцці і эмоцыі, якія адчувае ён на працягу кнігі. Кніга – гэта такі партал, які можа перанесці цябе з рэальнага свету ў віртуальны, выдуманы аўтарам. Кніга дазваляе мне марыць, радавацца жыццю, цаніць тое, што ў мяне ёсць.
У кнігах можна шмат чаму навучыцца: рыхтаваць смачныя стравы, сабраных з усіх краін; будаваць прыгожыя дамы; лячыць людзей; навучыцца аказваць першую дапамогу; лавіць рыбу.
Вельмі прыемна бавіць вольныя вечары за чытаннем кніг, асабліва люблю чытаць іх перад сном! Памятаю, у дзяцінстве мне мама заўсёды чытала казкі, каб я змог хутка і добра заснуць. А зараз я чытаю кнігі аб падарожжах, аб чалавеку, аб краінах, гісторыю Зямлі. Час ляціць не прыкметна.
Ржет дорога в жуткое пространство, Мне нравится степей твоих медь, Луна, как желтый медведь, Ты меня звал Стоном придавленной черни, Словно яблоко тяжелое,
Виснет с шеи твоя голова, Родное золото славян, Слышен прялки ровны разговор, Стонет Русь от цепких лапищ, Всех связали, Всех вневолили, И березами запачканный наш тракт, Уж мятеж вздымает поруса, Из пасти темноты
Выдергивают звезды, словно зубы, колокол луны скатился ниже
отвеча