Зачем человечеству нужна история? Разве не все равно, что происходило сто, а то и тысячу лет назад? На самом деле история не такой уж бесполезный предмет. Даже больше того — очень нужный. Изучая исторические персонажи и мировые события, можно сделать очень много умозаключений. Например, по каким причинам могут происходить войны или отчего существующие реалии такие, какие они есть, а не другие. Изучение истории проанализировать все это и сделать выводы, которые могут быть использованы для того, чтобы люди больше не совершали ошибок. В общем, если сказать кратко: история корректировать будущее.Человечество веками оставляло за собой исторические памятники и наследия: могилы, церкви, замки, дворцы… Все это прекрасная часть достояния людей. Но в истории так же есть следы, которые хочется стереть и сделать вид, что их не было. Кроме прекрасного общество создало много ужасающего и опастного. Разве не портят добрую историю создания мира войны, массовые казни, революции и восстания? Чёрные пятна, заполняющие историю, постепенно превосходят и перекрывают своим ужасом замечательные моменты.Наша жизнь, жизнь наших предков строилась на событиях, в которые вмешивались другие люди. Мы так же являемся участниками чьих-либо жизней, мы можем повлиять на историю города, а то и страны. Каждый человек имеет важное значение. Глупо полагать, что без какого-либо участника событий изменения будут незначительными. Ведь с исчезновением или появлением личности, ваша история меняется. Разве смерть человека, которого вы знали, увольнение вашего сотрудника по работе, исчезновение партнёра по бизнесу не внесет изменения в жизнь кого-либо. Рождение нового человечка, появление города, строительство нового здания — это рождение новой истории.Мы думаем, что история зависит от правительства, но она зависит от каждого из нас. Мы — участники истории.
Дулаттың арнау өлеңдері ішінде «Ақтанға» деген өлеңінің сипаты өзгешелеу. Жетім бала Ақтанның өмірі ақынның аяушылық сезімін қозғап, жүрегін тебірентеді. Ал Дулатты баланың болашағы көбірек толғандырады. Ол осы Ақтан баланың бойынан ел тілегін арқалап, халық басына өз еркі өзіндегі өткен дәуренін қайта оралтар ерді, батырды көргісі келеді.
Ақын Ақтан бала ер жетіп, «бадана көз тоғыз тор сауыт» киіп, қашан ғана жауды қуар екен деп армандайды.
О, Ақтан жас, Ақтан жас,
Сенде жетер ме екенсің?
Жетімдіктің белінен
Асып өтер ме екенсің?
Жарық сәуле көре алмай,
Ел шаңына ере алмай,
Сол бойы кетер ме екенсің?
Жапанға біткен жапырақ
Жамылсан тонар ма екенсің?
Жазғы шыққан бүлдірген
Сұғыңсаң тояр ма екенсің?
Күрек тісін қасқайтып
Сұлу сүйер ме екенсің?
Бадана көз, тоғыз тор
Сауыт киер ме екенсің?
Білтеліні тұтатып,
Түтінін үзбей оқ атып,
Жау қашырар ма екенсің?
Тұлпар атты жаратып,
Құйрық — жалын таратып,
Бежін ерді ерлетіп,
Жорыққа жортып, терлетіп
Сырты қырлы, жүзі алмас,
Салған дағы жоғалмас
Сапы асынар ма екенсің?
Босағасын борлатқан,
Таңдайға дәмі татымас
Керегесін торлатқан,
Тегерішін манаттан,
Жібектен ызып бау таққан
Үйге кірер ме екенсің?
Тең құрбыңмен теңеліп,
Шаруа жиып кенеліп,
Бала сүйіп, мал жиып,
Керсеніңе бал құйып,
Өмір де сүрер ме екенсің?
Жетімдіктен өтерсің,
Шаң бермей әлі кетерсің.
Қажыма, Ақтан, қажыма,
Жетерсің, әлі жетерсің!
деп толғайды. Ақынның ойынша, жігіттің даңқын шығарып, оны дегеніне жеткізетін бір-ақ жол бар. Ол – ел мақсаты үшін жан аямай күресу жолы.
Ақын Ақтанның ел үміт күткен сондай жас болуынан үміттенеді.
Жетімдіктен өтерсің,
Шаң бермей әлі кетерсің,
Қажыма, Ақтан, қажыма,
Жетерсің, әлі жетерсің.
Талмай талпынса, қайраттанып алға ұмтылса, жетім Ақтанның да кейін қатарға қосылатыны, жетілетіні күмәнсіз дейді ол.
Зачем человечеству нужна история? Разве не все равно, что происходило сто, а то и тысячу лет назад? На самом деле история не такой уж бесполезный предмет. Даже больше того — очень нужный. Изучая исторические персонажи и мировые события, можно сделать очень много умозаключений. Например, по каким причинам могут происходить войны или отчего существующие реалии такие, какие они есть, а не другие. Изучение истории проанализировать все это и сделать выводы, которые могут быть использованы для того, чтобы люди больше не совершали ошибок. В общем, если сказать кратко: история корректировать будущее.Человечество веками оставляло за собой исторические памятники и наследия: могилы, церкви, замки, дворцы… Все это прекрасная часть достояния людей. Но в истории так же есть следы, которые хочется стереть и сделать вид, что их не было. Кроме прекрасного общество создало много ужасающего и опастного. Разве не портят добрую историю создания мира войны, массовые казни, революции и восстания? Чёрные пятна, заполняющие историю, постепенно превосходят и перекрывают своим ужасом замечательные моменты.Наша жизнь, жизнь наших предков строилась на событиях, в которые вмешивались другие люди. Мы так же являемся участниками чьих-либо жизней, мы можем повлиять на историю города, а то и страны. Каждый человек имеет важное значение. Глупо полагать, что без какого-либо участника событий изменения будут незначительными. Ведь с исчезновением или появлением личности, ваша история меняется. Разве смерть человека, которого вы знали, увольнение вашего сотрудника по работе, исчезновение партнёра по бизнесу не внесет изменения в жизнь кого-либо. Рождение нового человечка, появление города, строительство нового здания — это рождение новой истории.Мы думаем, что история зависит от правительства, но она зависит от каждого из нас. Мы — участники истории.
Объяснение:
Надеюсь
Объяснение:
Дулаттың арнау өлеңдері ішінде «Ақтанға» деген өлеңінің сипаты өзгешелеу. Жетім бала Ақтанның өмірі ақынның аяушылық сезімін қозғап, жүрегін тебірентеді. Ал Дулатты баланың болашағы көбірек толғандырады. Ол осы Ақтан баланың бойынан ел тілегін арқалап, халық басына өз еркі өзіндегі өткен дәуренін қайта оралтар ерді, батырды көргісі келеді.
Ақын Ақтан бала ер жетіп, «бадана көз тоғыз тор сауыт» киіп, қашан ғана жауды қуар екен деп армандайды.
О, Ақтан жас, Ақтан жас,
Сенде жетер ме екенсің?
Жетімдіктің белінен
Асып өтер ме екенсің?
Жарық сәуле көре алмай,
Ел шаңына ере алмай,
Сол бойы кетер ме екенсің?
Жапанға біткен жапырақ
Жамылсан тонар ма екенсің?
Жазғы шыққан бүлдірген
Сұғыңсаң тояр ма екенсің?
Күрек тісін қасқайтып
Сұлу сүйер ме екенсің?
Бадана көз, тоғыз тор
Сауыт киер ме екенсің?
Білтеліні тұтатып,
Түтінін үзбей оқ атып,
Жау қашырар ма екенсің?
Тұлпар атты жаратып,
Құйрық — жалын таратып,
Бежін ерді ерлетіп,
Жорыққа жортып, терлетіп
Сырты қырлы, жүзі алмас,
Салған дағы жоғалмас
Сапы асынар ма екенсің?
Босағасын борлатқан,
Таңдайға дәмі татымас
Керегесін торлатқан,
Тегерішін манаттан,
Жібектен ызып бау таққан
Үйге кірер ме екенсің?
Тең құрбыңмен теңеліп,
Шаруа жиып кенеліп,
Бала сүйіп, мал жиып,
Керсеніңе бал құйып,
Өмір де сүрер ме екенсің?
Жетімдіктен өтерсің,
Шаң бермей әлі кетерсің.
Қажыма, Ақтан, қажыма,
Жетерсің, әлі жетерсің!
деп толғайды. Ақынның ойынша, жігіттің даңқын шығарып, оны дегеніне жеткізетін бір-ақ жол бар. Ол – ел мақсаты үшін жан аямай күресу жолы.
Ақын Ақтанның ел үміт күткен сондай жас болуынан үміттенеді.
Жетімдіктен өтерсің,
Шаң бермей әлі кетерсің,
Қажыма, Ақтан, қажыма,
Жетерсің, әлі жетерсің.
Талмай талпынса, қайраттанып алға ұмтылса, жетім Ақтанның да кейін қатарға қосылатыны, жетілетіні күмәнсіз дейді ол.