Серж Мілеўскі — адзін з герояў аповесці К.Чорнага «Насцечка». Ён быў вышэйшы і мацнейшы за сваіх аднакласнікаў, лепш за іх апрануты. Але пісьменнік падкрэслівае, што «ў вачах яго свяцілася гэтулькі самазадавальнення, гэтулькі ўцехі з самога сябе, што здавалася, — гэты маладзенькі францік зараз заплюе вочы ўсяму свету». Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Робін Гуд — легендарний благородний розбійник, який грабував жадібних багатіїв і роздавав гроші біднякам.За переказами, він діяв зі своєю зграєю в Шервудському лісі біля Ноттінгема і боровся за справедливість — грабував багатих, віддаючи здобуте біднякам Він уособлював благородство, справедливість, був захисником слабких і знедолених. Спокійний, холоднокровний Робін Гуд з палаючим справедливістю серцем став справжнім героєм для всього світу Кудеяр-атаман – «великий грешник», герой легенды, рассказанной Божьим странником Ионушкой в главе «Пир на весь мир». Эта легенда повествует о лютом разбойнике Кудеяре, который неожиданно раскаивается в своих грехах. Он совершает паломничество ко гробу Господню, потом живет в отшельничестве. Но ничего не приносит разбойнику успокоения. Вскоре Кудеяру является угодник, который обещает ему успокоение тогда, когда разбойник срежет «тем же ножом, что разбойничал» вековой дуб. Годы потратил на это Кудеяр, но все безуспешно. Но вдруг «рухнуло древо, скатилося с инока бремя грехов», когда Кудеяр в порыве гнева убил пана Глуховского. Этот пан хвастался перед Кудеяром своей спокойной совестью Я уж не чаю давно, В мире я чту только женщину, Золото, честь и вино…Сколько холопов гублю, Мучу, пытаю и вешаю, А поглядел бы, как сплю!» Тоесть Робин Гуд был с чистим сердцем и бедным,а то время как атаман только делала плохие вещи,не делая ничего хорошего. (На русском про Робин Гуда не могу)
Серж нахабны, злосны і адначасова труслівы, баіцца адказваць за свае ўчынкі. Ніхто і не чакае ад Сержа нічога добрага. Ён, нібы сыты і распешчаны звярок, «палюе» на дзяўчатак. Яго цешаць іх пакуты, слёзы. Не паважае Серж і старэйшых: пажылога чалавека называв дурнем і старым чортам.Сержа не любілі ў класе. У яго не было сяброў, акрамя белабрысага Мішкі, які прымаў удзел ва ўсіх Сержавых помстах. Адносіны Сержа і Мішкі былі толькі падобныя на сяброўскія. Хлопцы разам помсцілі старому чалавеку, разам наведвалі школьны буфет. Але сапраўднымі сябрамі яны не былі. Мішка карыстаўся Сержавымі здабыткамі, а на тое, каб дапамагчы аднакласніку пазбавіцца памылак, Мішкі не хапала. Аўтар называв яго падхалімам і падлізнікам. Серж хацеў, каб яго лічылі героем, але няправільна разумеў геройства і зусім не ведаў, што такое сапраўдная дружба. Ён не любіў працаваць, не ўмеў ладзіць з аднакласнікамі, у яго былі абмежаваныя інтарэсы. Серж думаў, што калі яго бацька карыстаецца аўтарытэтам у горадзе, то частка бацькавай славы дастанецца і яму.
Кудеяр-атаман – «великий грешник», герой легенды, рассказанной Божьим странником Ионушкой в главе «Пир на весь мир».
Эта легенда повествует о лютом разбойнике Кудеяре, который неожиданно раскаивается в своих грехах. Он совершает паломничество ко гробу Господню, потом живет в отшельничестве. Но ничего не приносит разбойнику успокоения. Вскоре Кудеяру является угодник, который обещает ему успокоение тогда, когда разбойник срежет «тем же ножом, что разбойничал» вековой дуб. Годы потратил на это Кудеяр, но все безуспешно. Но вдруг «рухнуло древо, скатилося с инока бремя грехов», когда Кудеяр в порыве гнева убил пана Глуховского. Этот пан хвастался перед Кудеяром своей спокойной совестью Я уж не чаю давно, В мире я чту только женщину, Золото, честь и вино…Сколько холопов гублю, Мучу, пытаю и вешаю, А поглядел бы, как сплю!»
Тоесть Робин Гуд был с чистим сердцем и бедным,а то время как атаман только делала плохие вещи,не делая ничего хорошего.
(На русском про Робин Гуда не могу)