Поэт называет Евгения своим «приятелем» , подчеркивая и собственную принадлежность к этому кругу дворян. Онегин, добрый мой приятель, Родился на брегах Невы, Где, может быть, родились вы Или блистали, мой читатель; Там некогда гулял и я: Но вреден север для меня. В подтексте последней фразы содержится намек на южную ссылку автора, где он и начал писать роман «Евгений Онегин» . Типичность героя Александр Сергеевич неоднократно подчеркивает, сравнивая его с собой или с реально существующими людьми (Чаадаевым, например).
Туган җирең Идел буе,
Һəр телнең бар туган иле.
Туган җирең кебек назлы,
Җырдай моңлы татар теле.
Ак алъяпкыч бəйлəсəлəр,
Өзелеп тора кызлар биле.
Кызлар кебек шат чырайлы,
Ачык йөзле татар теле.
Халкың кебек уңган да син,
Хезмəттə син көне-төне.
Ир-егетлəреңдəй дəртле,
Гайрəтле син, татар теле.
Фəннəн сине аерса да
Гасырларның афəт җиле.
Аксакалларыңдай олпат,
Акыллы син, татар теле.
Ассалар да, киссəлəр дə,
Үлмəдең син, калдың тере,
Чукындырган чагында да
Чукынмадың, татар теле.
Яндың да син, туңдың да син,
Нишлəтмəде язмыш сине.
Дөньяда күп нəрсə күрдең,
əй мөкатдəс Тукай теле.
Төрмəлəргə дə яптылар
Җəлил белəн бергə сине.
Төрмəлəрдə дə килмешəк
Булмадың син, татар теле.
Зинданнарны ярып чыктың,
Ялкынланып чыктың кире,
Хəтта фашист тегермəне
Тарта алмады анда сине,
əй син, батыр татар теле!
Кабатланмас үткəннəрең —
Гасырларның яман чире.
Кабатлар сине гасырлар,
Татар теле, дуслык теле