Трэніруем прыгожа пастаўленую гаворку хочацца слухаць і слухаць бясконца, а непісьменная гаворка выклікае жаданне зачыніць вушы і збегчы хутчэй. Многія людзі маюць добры інтэлект і па сваёй сутнасці цікавыя асобы, тым не менш не ўмеюць выказваць словамі свае думкі, пачуцці і эмоцыі Але, добра пастаўленая гаворка не з'яўляецца прыродным дарам, яе можна і трэба трэніраваць. Вось некаторыя правілы, якія дапамогуць вам павысіць якасць гаворкі:(:) Больш чытайце розную літаратуру: rазеты, часопісы. Чытаць н не спяшаючыся, думаць над кожным прапановай. Гэта дазволіць вам навучыцца правільна выбудоўваць словы ў сказы і павялічыць ваш слоўнікавы (:) Паспрабуйце выключыць з сваёй прамове словы-паразіты: увогуле »,« ну »,« у як бы »,« ну гэта »,« блін »і г.д. (:)Старайцеся вразговоре ня выказваць моцных эмоцый. Выкарыстоўвайце простыя фразы, не спяшайцеся. (:) Абавязкова трэба сачыць за тэмпам гаворкі. Манатонная гаворка выклікае вар'яцкае пачуццё нуды (:) ўжывайце падчас размовы розныя метафары, параўнанні, прымаўкі. Гэта значна ажывіць вашу гаворка (:) Для таго, каб трэніраваць сваю прамову, трэба мець шырокі круг зносін. Пры яго адсутнасці падыдзе радыё і тэлевізар. Можна паспрабаваць пераймаць свайму тэлевядучага: паўтараць яго фразы, капіяваць інтанацыі (:) Ёсць яшчэ адно пацешнае практыкаванне. Вазьміце якой-небудзь хатні прадмет, напрыклад, патэльню і паспрабуйце на працягу пяцi хвілін расказваць пра яго на прыгожым літаратурнай мове. Спачатку гэты працэс будзе выклікаць у вас відавочныя цяжкасці, але з кожным разам будзе ўсё прасцей. Паступова павялічвайце час трэніроўкі иусложняйте тэму. Гэтыя трэніроўкі дапамогуць вам у хуткім часе навучыцца падбіраць правільныя словы і ў вас атрымаецца на працягу гадзіны распавядаць аб гэтай патэльні, ні разу не паўтарыўшыся ў фразах
Белолобый — рассказ А. П. Чехова. Написан в 1895 году, впервые опубликован в сборнике «Детское чтение», 1895, № 11. Замысел сюжета о волчихе, схвативший у хозяина в сарае щенка вместо овцы возник у Чехова примерно за год до публикации рассказа. В записях, касающихся работы над повестью «Три года» от 1894 года есть такая: «Волчиха, нервная, заботливая, чадолюбивая, утащила в зимовье Белолобого, приняв его за ягненка. Она знала раньше, что там ярка, а у ярки дети. Когда тащила Белолобого, вдруг кто-то свистнул, она встревожилась и выпустила его изо рта, а он за ней... Пришли на место. Он стал сосать ее вместе в волчатами. — К следующей зиме он мало изменился, только похудел, и ноги у него стали длинней, да белое пятно на лбу приняло совершенно трехугольную форму. У волчихи было слабое здоровье»
Брат писателя Ал. П. Чехов писал: «У брата во дворе ‹в Мелихове› жили три черные дворовые собаки <...> и между ними среднего роста пес — Белолобый. Последнего брат обессмертил в своем коротеньком рассказе: "Белолобый"»[1].
Осенью 1894 года Чехов жаловался редактору журнала «Детское чтение» Д. И. Тихомирову, что писать специально для детей трудно. Однако Тихомиров надеялся, что Чехов будет присылать ему в журнал по два-три рассказца в год.
Брат писателя Ал. П. Чехов писал: «У брата во дворе ‹в Мелихове› жили три черные дворовые собаки <...> и между ними среднего роста пес — Белолобый. Последнего брат обессмертил в своем коротеньком рассказе: "Белолобый"»[1].
Осенью 1894 года Чехов жаловался редактору журнала «Детское чтение» Д. И. Тихомирову, что писать специально для детей трудно. Однако Тихомиров надеялся, что Чехов будет присылать ему в журнал по два-три рассказца в год.