В. В. Маяковский. «Хорошее отношение к лошадям», «Необычайное
приключение, бывшее с Владимиром Маяковским летом на даче»
1.Лирический герой стихотворения «Хорошее отношение к лошадям»:
а) испытывает чувство сострадания к попавшей в беду лошади;
б) увлечен личными переживаниями;
в) вместе со всеми потешается над упавшей лошадью.
2.Маяковский утверждает, что «все мы немножко лошади», объясняя
читателям, что:
а) люди относятся к миру животных;
б) людям тоже приходится много работать;
в) страдание всех уравнивает.
3.Тема стихотворения «Необычайное приключение...»:
а) фантастический диалог человека и солнца;
б) назначение поэзии; в) жизнь поэта летом на даче.
4.В стихотворении Маяковский утверждает, что:
а) поэзия должна служить людям;
б) поэт возвышается над миром людей;
в) труд поэта тяжел, а судьба трагична.
5.Герои стихотворения:
а) бездельники; б) болтуны; в) труженики.
6.Поэт использует слова:
а) для создания выразительного, живого диалога;
б) чтобы подчеркнуть происхождение героя;
в) чтобы любой читатель его понял.
7.В стихотворении солнце и поэт, занятые интересной беседой,
общаются как:
а) господин и слуга; б) коллеги; в) друзья.
Я лічу, што Васіль Быкаў — вельмі шчыры і навіты беларускі пісьменнік. Яго творы адлюстроўва-юць прыгожасць і магутнасць нашай роднай мовы. Гэтаму пісьменніку давялося зведаць усе жахі Вялі-кай Айчыннай вайны. Васіль Быкаў змагаўся супраць фашыстаў, быў двойчы паранены, ляжаў у шпіталях. Ён бачыў, як паміраюць людзі. Васіль Быкаў піша пра вайну, паказвае яе такой, якой яна была на самай спра-ве: жорсткай, бязлітаснай. Яго творы перакладзены больш чым на пяцьдзесят моў свету. У 1982 годзе пабачыла свет аповесць «Знак бяды». Галоўнымі героямі сталі Сцепаніда і Пятрок Багацькі. Я лічу, што яны тыповыя прадстаўнікі таго часу. Іх лёс закранула рэвалюцыя, калектывізацыя, вайна. Усё жыццё героі працавалі, але так і не пабудавалі свайго шчасця. Сцепаніда і Пятрок на пражыццё зарабляюць потам і крывёй. Калі яны былі маладыя, то марылі мець сваю зямлю. Пасля рэвалюцыі ім дастаецца не-вялікі надзел. Раней гэта зямля належала пану Яхі-моўскаму. I Сцепанідзе неяк няёмка браць тое, што належала другому, бо «на чужым і дармовым шчасця не будзе». Сумленне не дае Петраку і Сцепанідзе спа-кою. Яны працуюць ад ранку да позняга вечара, але лёс не мае літасці. Сцепаніда і Пятрок маюць розныя характары, на аднолькавыя падзеі яны рэагуюць па-рознаму. Сцепаніда — звычайная беларуская сялянка. Яна вельмі актыўны чалавек. Пасля рэвалюцыі стала чле-нам камітэта беднаты. Сцепаніда прагне ведаў, пава-жае адукаваных людзей, лічыць, што яны дапамага-юць яе вёсцы. Жанчына мае чулае сэрца і душу. Яна заўсёды дапаможа чалавеку ў бядзе. Калі раскулач-валі Лявона Багацьку, Сцепаніда збірала подпісы ў яго абарону, паслала мужа ў Мінск да Чарвякова, каб той дапамог. Але старшыня ЦВК Беларусі памёр. Яна выступае супраць насілля. Калі пачалася вайна, Сце-паніда адразу вырашыла змагацца з фашыстамі і па-ліцаямі. Яна не вельмі здзівілася, калі даведалася, што некаторыя з яе аднавяскоўцаў перайшлі на бок нем-цаў. Сцепаніда крадзе ў фашыстаў вінтоўку, не дае ім малака. Хаця яе могуць забіць, яна чым можа пера-шкаджае ворагу. У адрозненне ад сваёй жонкі, Пятрок — ціхі і на-божны чалавек. Ён ніколі не зробіць дрэннага друго-му. У час вайны Пятрок спрабуе прыстасавацца да немцаў і паліцаяў. Ён гоніць самагон для сваіх «адна-вяскоўцаў», дагаджае фашыстам. Не, Пятрок не сўп-рацоўнічае з ворагам, гэта не здрада Радзіме. Ён хоча выжыць. Але ў выніку герой не вытрымаў. Ён гаво-рыць паліцаям усё, што думае пра іх. Хоць Пятрок слабахарактарны, але ў апошнюю хвіліну знаходзіць у сабе сілы выказаць свае пачуцці, крыўду, гонар. На прыкладзе жыцця Петрака і Сцепаніды Васіль Быкаў адлюстраваў лёс цэлага пакалення беларусаў. Кожны чацвёрты беларус загінуў у час Вялікай Айчын-най вайны... Шмат было гераічнага... Але ў сваёй апо-весці пісьменнік паказаў нам звычайных сялян без зброі ў руках.
Иван Иванович Шишкин - пейзажист. Лучшее его полотно, на мой взгляд, " Перед грозой", созданное в 1884 году.
На картине мы видим зеленый луг и потянутый ряской пруд. Тишина. Природа в ожидании перемен. Кажется, что скоро загремит гром , сверкнет молния, и польется сильный дождь.
Небо - в тучах, но уже не в голубых. Хотя, может быть, есть еще немного чистого неба и остреньких солнечных лучиков, но сие скоро скроется за темным покрывалом. Свод небесный на глазах становится черным.
Картина Шишкина чудесна. Она дышит любовью автора к России и ее красотам. Момент тишины перед грядущим событием уловлен точно. Тишина - и вдруг перемены.. Скоро поверхность пруда будет дрожать от дождевых капель.
Мастер замечает все : и игривые ромашки, и травинки, и худенькие веточки на деревьях. Он чувствует и оттенки цвета, что придает естественность картине.
Любой человек, смотрящий на полотно, чувствует запах луга , перемешанный с запахом озона. А еще чувствует тяжесть небесного свода, которые как бы принуждает искать укрытие . Но проходит ливень, начинает улыбаться солнце, природа тоже радостно приветствует нас. Картина рождает приятные ощущения ...