О любви,дружбе,о ценности детского восприятия мира,мудрости,понимании суетности всего существующего.
Объяснение:
Любовь:привязанность Маленького принца к Розе,которая капризна,самолюбива,но на самом деле ранима.Ему было тяжело без неё на Земле,ему её не хватало,хотя там было много цветов,ещё более прекрасных,чем она.Дружба:Лис и Маленький принц.На их примере видим,что дружбу сначала надо создать,приручить друг друга,но зато потом Маленький Принц научился отличать своего лиса от других лисов и понял,что Розу надо было сначала приручить.Ценность детского восприятия мира:Маленький принц видит нелепость занятий взрослых:один считает деньги,никогда не увидев даже цветка,другой пьет из-за того,что не может перестать пить,третий считает звёзды и заявляет,что все они ему принадлежат.
Мудрость:мудростью там обладают Лис и Маленький принц.Лис говорит,что зорко одно лишь сердце,главного глазами не увидишь.А Маленький принц смеётся над глупыми взрослыми.Понимание суетности всего существующего:Мал.Принц совсем не боится смерти,он знает,что тело-просто оболочка,видит,что взрослые занимаются суетой,вместо того,чтобы созерцать мир
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Алдымен әже тәрбиесі арқылы бала жақсы-жаманды ажыратып, үлкен-кішіні тани бастайды. Мінез-құлық, тіл тәрбиесі қалыптасып, бала үй шаруасына бейім, елгезек тілалғыш, мейірімді болып өседі. Әженің алдын көрген балаға былайғы жұрт тәрбиелі бала деп баға береді. Әже тәрбиесі көбіне «олай істеме, былай істе», «бүйтсең жаман, өйтсең жақсы»деген вербалды сипатта, ақылгөйлік мазмұнда болып, әженің мейірімі мен жүрек жылуына бөленіп өседі. Осылайша жас бала қазақы ортадағы моральдық-этикалық нормалармен таныса отырып, адами тұлғаның қалыптасуына ғана емес, дәстүрлі ырым-тыйымдар жүйесінің қағидаттарын біртіндеп бойына сіңіре бастайды.
О любви,дружбе,о ценности детского восприятия мира,мудрости,понимании суетности всего существующего.
Объяснение:
Любовь:привязанность Маленького принца к Розе,которая капризна,самолюбива,но на самом деле ранима.Ему было тяжело без неё на Земле,ему её не хватало,хотя там было много цветов,ещё более прекрасных,чем она.Дружба:Лис и Маленький принц.На их примере видим,что дружбу сначала надо создать,приручить друг друга,но зато потом Маленький Принц научился отличать своего лиса от других лисов и понял,что Розу надо было сначала приручить.Ценность детского восприятия мира:Маленький принц видит нелепость занятий взрослых:один считает деньги,никогда не увидев даже цветка,другой пьет из-за того,что не может перестать пить,третий считает звёзды и заявляет,что все они ему принадлежат.
Мудрость:мудростью там обладают Лис и Маленький принц.Лис говорит,что зорко одно лишь сердце,главного глазами не увидишь.А Маленький принц смеётся над глупыми взрослыми.Понимание суетности всего существующего:Мал.Принц совсем не боится смерти,он знает,что тело-просто оболочка,видит,что взрослые занимаются суетой,вместо того,чтобы созерцать мир
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Алдымен әже тәрбиесі арқылы бала жақсы-жаманды ажыратып, үлкен-кішіні тани бастайды. Мінез-құлық, тіл тәрбиесі қалыптасып, бала үй шаруасына бейім, елгезек тілалғыш, мейірімді болып өседі. Әженің алдын көрген балаға былайғы жұрт тәрбиелі бала деп баға береді. Әже тәрбиесі көбіне «олай істеме, былай істе», «бүйтсең жаман, өйтсең жақсы»деген вербалды сипатта, ақылгөйлік мазмұнда болып, әженің мейірімі мен жүрек жылуына бөленіп өседі. Осылайша жас бала қазақы ортадағы моральдық-этикалық нормалармен таныса отырып, адами тұлғаның қалыптасуына ғана емес, дәстүрлі ырым-тыйымдар жүйесінің қағидаттарын біртіндеп бойына сіңіре бастайды.
Объяснение: