Век живи век люби Выразительно прочитайте фрагмент рассказа от начала до слов "Нет, не рассматривает...". выпишите СТРОЧКИ, в которых передано восхищение красотой ночи, ощущение ожидания необыкновенных событий
ОбъяснеӘдебиетке Ілияс, Сәкен, Бейімбетпен қатар келіп, 1937 жылдың жалмауыз аранынан аман қалса да, зауалынан екі мәрте сотталып, азап лагері мен соғыста айып батальонында болған; қазақтың эпикалық жыр дәстүрін берік жалғаған Шәкір Әбеновтың хадистік қос әңгімесінде жазушылық өнердің киесі туралы шындық ой айтылады. «Сыбағалы бағасын біреу бере жатар», – дейді ақын. Автор атаулы елену, оқылу, әдеби кеңістікке милықтамай, ұшқан құстай қалықтай өтуге мүдделі. Әдебиеттегі атақ-даңқ – оның жазба мұрасының жоғалмауы үшін қажет алғышарт. Шың басына жорғалап жылан да шығады деген тәмсіл жалған. Жылан стихиясы бөлек.
- В начале рассказа мы слышим “неумолкаемый гул моря”, будто нет войны, всё тихо и спокойно, и только иногда эту тишину нарушают звуки выстрелов, настроение из спокойного переходит в тревожное, радость отступает, уступая место страху и ожиданию неизведанного. Грустно и немного страшно.
- В конце рассказа автор описывает вечер, умело прорисовывая пейзаж заката солнца. Мы уже не слышим спокойный шум моря, потому что “по воде разносятся звуки какого-то старинного вальса”, и в эти звуки вмешиваются “звуки выстрелов с бастионов”, заглушая красоту звучащего вальса. Грустно и немного страшно.
ОбъяснеӘдебиетке Ілияс, Сәкен, Бейімбетпен қатар келіп, 1937 жылдың жалмауыз аранынан аман қалса да, зауалынан екі мәрте сотталып, азап лагері мен соғыста айып батальонында болған; қазақтың эпикалық жыр дәстүрін берік жалғаған Шәкір Әбеновтың хадистік қос әңгімесінде жазушылық өнердің киесі туралы шындық ой айтылады. «Сыбағалы бағасын біреу бере жатар», – дейді ақын. Автор атаулы елену, оқылу, әдеби кеңістікке милықтамай, ұшқан құстай қалықтай өтуге мүдделі. Әдебиеттегі атақ-даңқ – оның жазба мұрасының жоғалмауы үшін қажет алғышарт. Шың басына жорғалап жылан да шығады деген тәмсіл жалған. Жылан стихиясы бөлек.
- В начале рассказа мы слышим “неумолкаемый гул моря”, будто нет войны, всё тихо и спокойно, и только иногда эту тишину нарушают звуки выстрелов, настроение из спокойного переходит в тревожное, радость отступает, уступая место страху и ожиданию неизведанного. Грустно и немного страшно.
- В конце рассказа автор описывает вечер, умело прорисовывая пейзаж заката солнца. Мы уже не слышим спокойный шум моря, потому что “по воде разносятся звуки какого-то старинного вальса”, и в эти звуки вмешиваются “звуки выстрелов с бастионов”, заглушая красоту звучащего вальса. Грустно и немного страшно.
Объяснение: