Зачем поэт позвал солнце («Необычайное приклю­чение…»)?
1) в гости на чай
2) из-за скуки
3) попить вместе кофе
4) отведать квасу
А3. Каков лозунг автора и солнца («Необычайное приключение…»)?
1) гореть огнём
2) светить всегда, светить везде
3) не гаснуть
4) согревать всё вокруг
А4. Во что, по словам В. В. Маяковского, будут играть дети на брюхе у читателя, лежащего с
пирогом в руке («Гимн обеду»)?
1) в карты
2) в футбол
3) в волейбол
4) в крокет
Часть В
В1. В каком месяце происходили события, описанные в стихотворении «Необычайное
приключение, бывшее с Владимиром Маяковским летом на даче»?
В2. Каких болезней, по мнению автора, следует опасаться желудку («Гимн обеду»)?
Часть С
С1. Как в стихотворении «Необычайное приключение, бывшее с Владимиром Маяковским летом
на даче» воз­никает тема двух солнц?

Для кожнага народа мінулае - гэта невычэрпная крыніца аднаўлення і развіцця асабістых якасцей асобы. Відавочна, што без вопыта пакаленняў і асэнсавання іх памылак немагчама рушыць уперад і ствараць новую будучыню. Творы мастацкай літаратуры ў гэтым сэнсе дапамагаюць сваей блізкасцю да рэальных падзей усвядоміць галоўную праўду жыцця: не памыляецца той, хто нічога не робіць.

Паэма Міколы Гусоўскага "Песня пра зубра" - не толькі выдатны твор беларускай літаратуры, але і яскравы летапіс традыцый і ладу жыцця беларускага народа 16 стагоддзя. З неперавершаннай праўдзівасцю Гусоўскі адлюстваваў уладальніка беларускіх пушчаў - зубра: гэтым алегарычным вобразам пісьменнік падкрэслівае нязломнасць народа і яго імкненне да свабоднага і шчаслівага жыцця. Вобраз зубра ў паэме пададзены як сімвал міралюбнага і сапраўднага беларуса, які абараняецца толькі тады, калі ўзнікае рэальная пагроза яго жыццю і спакойнаму існаванню.

Лес беларускага народа у паэме адлюстраваны як пакутніцкі і цяжкі шлях барацьбы за самастойнасць. Шматлікія гады простыя людзі былі стомлены бясконцымі войнамі і марылі аб звычайным чалавечым шчасці - пра жыцце без кровапраліцця і безсэнсоўнага прыгнячэння. Гусоўскі ў сваім творы прымушае беларускі народ усвядоміць важную праўду: чалавек сваімі рукамі здольны разбурыць хараство і першародную чысціню навакольнага свету. Аўтар заклікае чалавецтва задумацца пра тое, што яно патанула ў зайздрасці, вечнай незадаволенасці і злосці і што менавіта гэта не дазваляе яму быць абсалютна шчаслівым.

Твор Міколы Гусоўскага "Песня пра зубра" прасякнуты шчырым каханнем да роднай Беларусі. У кожным сказе, у яскравым і трапным слове адчувальна ўзнеслае захапленне аўтара прыгажосцю беларускай зямлі, гонар за сумленнасць і справядлівасць беларускага народа. Паэма як своеасаблівы заклік да сумленнага жыцця, да неспыннага змагання за мірнае неба, але галоўнае - за захаванне культурнай спадчыны для наступных пакаленняў.

Паэма Міколы Гусоўскага "Песня пра зубра" і сення вучыць нас, што галоўнае ў жыцці кожнага чалавека - гэта шчырае каханне да роднага краю і да свайго народа. Мінулае як люстэрка для сучаснікаў: народ не можа існаваць без сваей мовы, гісторыі, традыцый і барацьбы за лепшую будучыню. Мінулае вучыць нас, як жыць сёння: адзінае, што мае значнасць для кожнага народа - жыць па законам людскасці і рабіць высновы з уласных памылак.

Кавказ А. С. Пушкин

Эпитеты – “грозных обвалов”, “нагие громады”, “тощий мох”, “веселым долинам”, “свирепом веселье”, “голодной волной”.

Метафоры – “рожденье потоков”, “играет и воет Терек”, “лижет утёсы голодной волной”, “немые громады”, “мчится Арагва”.

Сравнение – “играет и воет, как зверь молодой, завидевший птицу из клетки железной”.

Впервые М. Ю. Лермонтов был на Кавказе, когда ему было только 5 лет (1819).

Говоря кратко о Кавказе в жизни Лермонтова, стоит отметить, что на протяжении детских лет будущий писатель и поэт побывал на Кавказе трижды. Встреча с Кавказом оказала влияние на творчество М. Ю. Лермонтова: его ранние стихотворения, поэма «Черкесы» (1828), поэма «Кавказский пленник» (1828), стихотворение «Прими, прими мой грустный труд» (1830), стихотворение «Кавказ» (1830), поэма «Демон» (1829-1839), поэма «Калла» (1830-1831), поэма «Аул Бастунджи» (1832-1833), поэма «Хаджи Абрек» (1833-1834).

После гибели А. С. Пушкина М. Ю. Лермонтов пишет «непозволительное» стихотворение «Смерть поэта» (1837), за которое поэта отправляют в ссылку на Кавказ.В этот период М. Ю. Лермонтов и Кавказ оказались связаны еще больше.

После первой ссылки М. Ю. Лермонтов пишет поэму «Мцыри» (1839) и роман «Герой нашего времени» (1838-1840), где отразились впечатления М. Ю. Лермонтова о Кавказе

Однако уже в 1840 году М. Ю. Лермонтов вновь оказывается на Кавказе. В ссылке М. Ю. Лермонтов оказался за участие в дуэли. Следует отметить, что в этот раз М. Ю. Лермонтов на Кавказе чувствовал себя не так, как в первой ссылке. Теперь писателя и поэта ничего не радовало и не интересовало: ни природа, ни гордые кавказцы, ни народное творчество.

Вернуться из ссылки М. Ю. Лермонтову не удалось: в результате участия в дуэли с Н. С. Мартыновым М. Ю. Лермонтов погиб (1841 г.).