Задание 22. Часть 1)) Не заполняя полностью таблицу числами от 1 до 100, запиши числа закрытые фигурами. Таблица на фото.
В первой строчке 0 десятков. Каждая следующая строчка это плюс десяток вторая 11.. ; третья 21..
каждая строчка имеет десять столбиков от 1 вправо 2,3,4,5,6,7,8,9,10.
Столбик-- например 7 столбик это все по 7 единиц. Смотрим строку десятков и считаем число. 4 строчка 6 столбик это 3 десятка и 6 единиц. = 30+6= 36 зел. треугольник
1 строчка зелёный круг -- 3. 2 строчка зелёный круг --16. Красный квадрат -- 19. 3 строка красный треугольник -- 23. Синий квадрат --30. 4 строчка синий квадрат 34. Зелёный треугольник -- 36. 5 строчка зелёный квадрат 42. Красный квадрат 47. 6 строчка красный квадрат 53. Синий квадрат 59. 7строчка синий квадрат 62. Зелёный треугольник 65. 8 строчка синий квадрат 74. Красный треугольник 78. 9 строчка красный треугольник 82. Зелёный треугольник 89. 10 строчка красный квадрат 91. Зелёный треугольник 97.
Внизу в таблицу вторую против значков выписать числа круг зелёный 3; 16; и так все
Часть 2)) запиши в таблицу числа 49, 58, 37, 60, 71, 85.
Строчка. Сверху вниз считаем строчки Где 1- первая , 11- вторая.,.. Столбик. Слева от 1 считаем направо 1,2,3..
Это белорусский. У «неперспектыўнай» вёсцы Вежкі засталіся толькі трое старых — Ганна, Васіль Мульцік і Мікіта Гастрыт. Па-рознаму прайшло іх жыццё. Ганна ўвесь час, як і Мульцік, працавала на зямлі. Ні адпачынку, ні радасці не ведала. У вайну і пад бомбамі ляжала, і ў сваей хаце гарэла, траіх дзяцей пахавала за адзін месяц. I апошні сын Віцёк нейкі няўдалы атрымаўся — цягне лес у турме. Але Ганна не азлобілася на жыццё. Яна толькі стомлена думае: «Рабіла, рабіла, рабіла; а на гэтым свеце няма чаго пакінуць... I нашто нарадзілася?» Навошта нарадзіўся, ведае Мульцік. У яго таксама нялёгкі лес. Ён «тры вайны адпляскаў, піабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі да крыжа прымалацілі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла. I гэта яшчэ не ўсё! Двух дзетак за вайну пахаваў, і ніпічымніца пасляваенная была, і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша». Гора ўзмацніла душу Васіля, надзяліла яго вялікім багаццем, дабрынёй, якая, колькі ні раздавай, не вычэрпваецца, як той калодзеж, што некалі паіў усю вёску. Ад Мульціка ідзе да людзей цеплыня, спачуванне. Ён бачыць, як чакае Ганна весткі ад свайго няўдалага сына, і піпіа ад імя Віцька ліст на радыё, каб перадалі для маці яе любімую песню. I якая паэтычная, тонкая і ўзнёслая душа адкрываецца ў яго, калі ён кажа пра ласкавыя матчыны рукі, што пяклі самы смачны хлеб, пра родную хату і бярозкі пад акном. Мульцік — паэт і ў адносінах да зямлі-карміцелькі, і да сонца, якое для яго вышэй і магутней нават за бога, таму што бог карае, а Сонца дае жыццё раслінам, і жывёлам, і чалавеку. Мульцік не моліцца сонцу, ён размаўляе з ім, як з блізкім. Ён добра ведае, што нарадзіўся на Зямлі, каб сагрэць яе сваей душой, каб працаваць, хлеб расціць. Для яго шчасце не ў сытасці і не ў бяздзейнасці: «Шчасце з чужых рук заўсёды кіслае... Шчасце самому рабіць трэба». Мульцік ніколі не ішоў насуперак сваім перакананням, пацверджаным жыццём папярэдніх пакаленняў поглядам. I легка ў яго на сэрцы нават перад немінучай смерцю. У Мульціку і Ганне ўвасоблена гармонія натуральнага жыцця. Менавіта ў вобразах Васіля і Ганны раскрываюцца прыродная мудрасць, далікатнасць, чысціня пачуццяў чалавека. Старыя з болем думаюць, што няма каму перадаць мудрасць, жыццёвы вопыт, што выстудзяцца іх хаты і зарасце сцяжынка да іх Вежак, перасохне чысты калодзеж, бо ніхто не будзе браць з яго вады. Яны хвалююцца, што парушацца прыродныя сувязі і асірацее зямля продкаў. I не так адзіноцтва мучыць старых, як тое, што зямля застанецца ў адзіноце.
Часть 1)) Не заполняя полностью таблицу числами от 1 до 100, запиши числа закрытые фигурами. Таблица на фото.
В первой строчке 0 десятков.
Каждая следующая строчка это плюс десяток вторая 11.. ; третья 21..
каждая строчка имеет десять столбиков от 1 вправо 2,3,4,5,6,7,8,9,10.
Столбик-- например 7 столбик это все по 7 единиц. Смотрим строку десятков и считаем число.
4 строчка 6 столбик это 3 десятка и 6 единиц. = 30+6= 36 зел. треугольник
1 строчка зелёный круг -- 3.
2 строчка зелёный круг --16. Красный квадрат -- 19.
3 строка красный треугольник -- 23. Синий квадрат --30.
4 строчка синий квадрат 34. Зелёный треугольник -- 36.
5 строчка зелёный квадрат 42. Красный квадрат 47.
6 строчка красный квадрат 53. Синий квадрат 59.
7строчка синий квадрат 62. Зелёный треугольник 65.
8 строчка синий квадрат 74. Красный треугольник 78.
9 строчка красный треугольник 82. Зелёный треугольник 89.
10 строчка красный квадрат 91. Зелёный треугольник 97.
Внизу в таблицу вторую против значков выписать числа
круг зелёный 3; 16; и так все
Часть 2)) запиши в таблицу числа
49, 58, 37, 60, 71, 85.
Строчка. Сверху вниз считаем строчки
Где 1- первая , 11- вторая.,..
Столбик. Слева от 1 считаем направо 1,2,3..
Просто вписываем туда число.
49-- 5 строчка, 9столбик
58-- 6 строчка; 8 столбик
37 -- 4 строчка; 7 столбик
60 -- 7 строчка; 0 последний 10 столбик
71-- 8 строчка; 1 столбик;
85-- 9 строчка; 5 столбик
Числа пишем в большую таблицу!
У «неперспектыўнай» вёсцы Вежкі засталіся толькі трое старых — Ганна, Васіль Мульцік і Мікіта Гастрыт. Па-рознаму прайшло іх жыццё. Ганна ўвесь час, як і Мульцік, працавала на зямлі. Ні адпачынку, ні радасці не ведала. У вайну і пад бомбамі ляжала, і ў сваей хаце гарэла, траіх дзяцей пахавала за адзін месяц. I апошні сын Віцёк нейкі няўдалы атрымаўся — цягне лес у турме. Але Ганна не азлобілася на жыццё. Яна толькі стомлена думае: «Рабіла, рабіла, рабіла; а на гэтым свеце няма чаго пакінуць... I нашто нарадзілася?»
Навошта нарадзіўся, ведае Мульцік. У яго таксама нялёгкі лес. Ён «тры вайны адпляскаў, піабляй махноўцы секлі, кулакі ў трыццаць другім цвікамі да крыжа прымалацілі, на фінскай ногі адмарозіў, у партызанах немцы расстрэльвалі, потым ваяваў — два разы параніла, тры разы кантузіла. I гэта яшчэ не ўсё! Двух дзетак за вайну пахаваў, і ніпічымніца пасляваенная была, і хату пярун паліў, і карова здыхала, і жонка памерла, і сын апошні гадоў пяць пісем не піша». Гора ўзмацніла душу Васіля, надзяліла яго вялікім багаццем, дабрынёй, якая, колькі ні раздавай, не вычэрпваецца, як той калодзеж, што некалі паіў усю вёску. Ад Мульціка ідзе да людзей цеплыня, спачуванне. Ён бачыць, як чакае Ганна весткі ад свайго няўдалага сына, і піпіа ад імя Віцька ліст на радыё, каб перадалі для маці яе любімую песню. I якая паэтычная, тонкая і ўзнёслая душа адкрываецца ў яго, калі ён кажа пра ласкавыя матчыны рукі, што пяклі самы смачны хлеб, пра родную хату і бярозкі пад акном. Мульцік — паэт і ў адносінах да зямлі-карміцелькі, і да сонца, якое для яго вышэй і магутней нават за бога, таму што бог карае, а Сонца дае жыццё раслінам, і жывёлам, і чалавеку. Мульцік не моліцца сонцу, ён размаўляе з ім, як з блізкім. Ён добра ведае, што нарадзіўся на Зямлі, каб сагрэць яе сваей душой, каб працаваць, хлеб расціць. Для яго шчасце не ў сытасці і не ў бяздзейнасці: «Шчасце з чужых рук заўсёды кіслае... Шчасце самому рабіць трэба». Мульцік ніколі не ішоў насуперак сваім перакананням, пацверджаным жыццём папярэдніх пакаленняў поглядам. I легка ў яго на сэрцы нават перад немінучай смерцю. У Мульціку і Ганне ўвасоблена гармонія натуральнага жыцця.
Менавіта ў вобразах Васіля і Ганны раскрываюцца прыродная мудрасць, далікатнасць, чысціня пачуццяў чалавека. Старыя з болем думаюць, што няма каму перадаць мудрасць, жыццёвы вопыт, што выстудзяцца іх хаты і зарасце сцяжынка да іх Вежак, перасохне чысты калодзеж, бо ніхто не будзе браць з яго вады. Яны хвалююцца, што парушацца прыродныя сувязі і асірацее зямля продкаў. I не так адзіноцтва мучыць старых, як тое, што зямля застанецца ў адзіноце.